Alle inzendingen over dichterschap OR schoonheid

voor M. je stem ben ik vergeten, woorden zijn in tijd vervlogen nu ik je hoor en zie is de herinnering terug de opgeheven arm, je balansarm in de Gilgamesj-voordracht plotseling reikt de arm naar de zaal en raakt me bijna wil je afstand scheppen, wil je iets aangeven, vragen? soms het een, dan weer het ander? de woorden glijden naar je…

schoonheid zit in eenvoud zonder opsmuk in de onbevangenheid van een kindergeest nog zonder list of leugen zij redeneren nog niks stuk waarin je nog waarachtige pure schoonheid leest schoonheid zit in het onbeschreven blad dat de fantasie prikkelt om te worden beschreven met wie weet wat schoonheid zit in hondenogen je steun en toeverlaat…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

het schilderij wordt niet begrepen toch krijgt hij tranen in ogen ~~~~ de foto is vaak mooier dan wat men echt ziet wat is nu schoonheid…

je glimlach was niet voor mij zoveel wist ik al je lichaam bewoog geheel en al op een ritmisch ostinato ik nam deel aan een innig gesprek met jouw dans heen en weer wiegde je lijf en ik wiegde met je mee het was niet erg dat me je zag noch hoorde door die toverspiegel zag ik JOU het bewogen leven ik zag je schoonheid…

En toch, hun schoonheid en grootsheid vertellen mij, waardoor mijn hart zo wordt bekoord.…

Kijken naar je hart waar licht wordt waargenomen o zo breekbaar mooi.…

ik wist niet echt wat liefde was wel wie iets bijzonder aardigs moois en zeer aantrekkelijks had dat leek mij een goed begin om samen voorzichtig te ontdekken hoeveel er in die schoonheid stak te beleven was waarbij de deuren al open gingen door je aanstekelijke lach die meteen aan alle handen applaus gaf…

Het dichterschap, al wie dat wil bedrijven waarschuw ik hier: u wordt er door besmet.…

is ’t nemen van een toevlucht tot het schrijven daar dit nog vaak te wensen overlaat Een woord op schrift zal lezers lang beklijven en lettervreters zijn erbij gebaat een leven lang van zin voorzien te blijven en dat dan weer het liefst met regelmaat Dan droom ik soms van ver en grijs verleden gelezen worden was toen nog een eer en ’t dichterschap…

Het blijspel opgevoerd naar de mondiale maat, de magie van innerlijke schoonheid aan alle komende generaties overlaat, lief te hebben in elk verschil, kleur of geloof, als dat moment bestaat als decor, als het doek zich achter ons sluit .…

Puur Als op een goudomrande wolk van emotie spreid ik gedachten, zielenroerselen zo gezegd wandelend langs een stille bouwplaats laat me verwonderen door die ene enkele klaproos voorovergebogen zacht wuivend door de wind alsof ze me groeten wil sta ik even stil en voel de relatie van het alleen staan zo goddelijk mooi, in haar eenvoud…

Of knaagt de twijfel na mijn wetenschap Hong'rig 't geloof stuk in mijn dichterschap? - Ik meende altijd, ik was geen huichelaar.…

Met een lege maag in Holland, een kop vol zorgen en verdriet, droom ik amper nog van mijn dichterschap, mijn felle agapornide knaagt aan de boeken, die ik vroeger zo heilig vond, met man en macht verdedigde, als een kloeke ridder, maar nu zijn alle oude waarden weg, elitair gedrag is een klucht geworden en de hoge doeleinden van kunst erken…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Vele soorten angst Kende ik al in Mijn leven Maar doodsangst, Wat is dat - Ik voel wat Het zijn kan Als ik in dat Gat kijk, In de diepte Waar niets meer Is en waarin ik Onzichtbaar klein Verdwenen ben…

Er is zoveel schoonheid te vinden, maar soms zien we ze niet of lopen verloren omdat we geen vrede vinden in ons hart maar onrust. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms horen we ze niet omdat we zelf teveel praten of woorden herhalen die er al waren.…

Mijn schrale pen bleef woordenloos Bij het horen van jouw stem Die dieper doordrong in mijn ziel Dan zijn inkt in het papier En al krast hij enkel oppervlak Toch is hij mijn gezel De enige die jou verstaat Een ander houd ik niet Een ziel kan enkel zwijgen Van wat haar heeft beroerd Jouw stem trekt dieper voren Dan mijn pen in het papier…

En nu zal de sneeuw altijd blijven niet verlost en niemand ooit verteld. Tegen de avond bevriest daar hun spoor in een uur, een staat, provincie. En nu zal dat gezicht altijd blijven, eeuwen door regendruppels gegeseld, eentje rolt van een wimper naar de mond op een leeg plein, in een ongenoemde stad.…

Dat ik nu vijfenzestig lentes tel Vind ik voor een gelukwens wat voorbarig: Als je zo oud wordt, ben je nog niet jarig; Dan sta je in het leven buitenspel. Alleen een dichter gaat nooit met pensioen. U moet het dus nog heel lang met mij doen.…

Mijn zuster is bespiegelend Ook ik dook eens mijn pijnen in Kwam uit bij kind en het gezin Ik leerde houden van een Man Die op Zijn beurt boos was en ver Maar hoger dan de blauwe luchten Toch veel van alle kinderen hield Tussen servet en tafellaken Zong ik verlangend als een bruid Om deze vreemde bruidegom Die zwijgzaam was en zelden thuis…

Fingerspitzengefühl komt op en laat niet los wringt z’n weg door je buik en je borst en stroomt tot tussen je oren - de materniteit waar woorden worden geboren – die wriemelen en wrikken wippen en springen om zo snel als kan langs je handen in die Fingerspitzen te belanden en te ontsnappen te gaan lopen en te gaan vliegen een lammerendans…

Al de bijzondere momenten in mijn leven, al de warme plekken in mijn leven, al de humane mensen en al de vervlogen dromen in mijn leven, komen tot bloei in mijn gedichten.…

Als ik niet meer op aarde zou zijn zou ik nog altijd blijven schrijven om te blijven en het geschrevene in te lijven het zal me altijd verder drijven.…

Al, wat ik achterliet, het verstierf met eb en vloed, van de zee. Al, wat mocht bestaan van mij het verging, nadat ik op aarde mocht staan.…

Als je van jouw gebrek jouw talent maakt ben jij het die de harten van anderen raakt.…

Als ik geen dichteres was, dan zou ik niet naar jou verlangen als ik geen gedichten schrijven zou, zou ik niet verlangen om jou te kennen van een afstand als ik niet van jou houden zou, zouden er helemaal geen gedichten zijn ontsprongen uit de Bron, die ons herwon.…

Al wat ik dacht en Al wat ik zag ik had niet verwacht dat ik Al tegemoet zou treden met een lach Al wat ik me afvroeg en intens voelde ik dacht te weten hoe God het bedoelde en ik werd niet moe het te beschrijven.…

Al, wat ik wilde worden, dat ben ik nu. Zoals ik wilde zijn, zoals ik wilde worden zo ervaar ik mezelf nu. Al, wat ik bewonderde in het leven, bevindt zich in mijn leven. En alles wat ik heb liefgehad, heb ik nu lief in mijn leven.…

Ik bouw voor jou de grote kastelen, de mooiste landhuizen aan het water. Ik koop de luxe auto's, vliegtuigen en boten... Ik verover landen, volkeren en stammen Ik roep zó mijn liefde voor jou uit: Alles geef ik vanuit mijn hart... jij die verdient, jij die wint in mijn ogen jij zo zuiver als het schoonste water en schitterendste kristal…