Alle inzendingen over dikwijls

(de tijd in het bijzonder) zo blijkt alles relatief je hebt balbezit of de bal blijft juist buiten bereik en ook al is het een afstand van niets je kunt er net niet bij zo gaat het dikwijls je waant je daar maar bent er niet of daar is hier maar je beseft het niet.... nog niet…

als iemand denkt dat hij iets voorstelt dan ligt dat louter aan hen zelf de naar eenvoud neigende nederigheid is hen vreemd wanneer iets het voorstellingsvermogen ver te boven gaat blijft het zelfbesef dikwijls ongrijpbaar…

Daardoor heb ik ook dikwijls de balans totaal verloren, misschien word ik nog eens wijzer u zult het nog wel horen. Jesaja 38:8…

Hij heeft het al zo dikwijls uitgelegd. 'De mensheid is verbazend dom,' zegt Piet. 'de allergrootste helft begrijpt het niet.'…

Het nieuws bezorgt mij dikwijls kippenvel. Ik las bijvoorbeeld laatst tot mijn ontzetting Hoe de gevreesde vogelgriepbesmetting Veroorzaakt was door simpel kinderspel. Dus heb ik ook mijn kat moeten bevelen Nooit meer met dode vogeltjes te spelen.…

Men twijfelde zo vaak aan Ronald Naar 't Is dikwijls uitgevlooid en nagerekend Tot iets wat nu totaal niets meer betekent…

Het resultaat is dikwijls ondermaats, Wie is er niet van het niveau geschrokken? Dat achterhaalde nummer 'Vrouw met baard', Waarom wordt dat Europa niet bespaard?…

het mijnenveld tussen liefde en haat betreden dat is verzen schrijven ledigheid en inspiratie die elkaar zo dikwijls dicht op de huid zitten en dan toch gehoor geven aan een intense drang zelfs bij tegenweer…

dikwijls is dichten wanhoop het vergeefs zoeken naar loze woorden die zich schuil houden achter in onbruik geraakte zinnen de dichter als zoeker stuit op witregels en geeft zich voor even gewonnen…

- Maar 't haastigst is gedaan, wat dikwijls 't langst berouwt.…

Het nieuws dat ons aandachtig bezighoudt Is dikwijls zeer bekende kost en oud.…

Zo pril en prachtig Zo teer en zacht Zo nieuw en onbeschreven Elk kind geboren Maar later dan de ommekeer Zo oud zo lelijk Zo vergaan en hard Zo dikwijls ziek en pijn Is menig mens beschoren…

vertedering zit in het landschap waar je warm voor loopt geluk is dikwijls niets meer dan een mooie droom die werkelijkheid is geworden daarom maak ik een foto voor later…

sterven doe je niet ineens maar af en toe een beetje en alle beetjes die je sterft 't is vreemd, maar die vergeet je het is je dikwijls ontgaan je zegt ik ben wat moe maar op 'n keer ben je aan je laatste beetje toe…

ongetwijfeld maf vraag ik mij dikwijls af of de Eeuwige met ons speelt ons in groepen heeft verdeeld hoe anders te bevatten dat ene, dat zuivere, datte herkenning, verhelderend als licht als ik een ander bezie, maar tevens mijn gezicht…

Al nemen ze ons dikwijls bij de neus, wij nemen ze niet al te serieus.…

Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje en alle beetjes die je stierf, ’t is vreemd, maar die vergeet je, het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt ik ben wat moe, maar op een keer dan ben je aan je laatste beetje toe.…

Thuis wordt daar nog dikwijls op voortgeborduurd. Als dochter of zoon dan van school wordt gestuurd, dan is het niet moeilijk een oordeel te vellen. De ouders die zo naar vertellingen talen bezoeken de school om verhaal te gaan halen.…

hoe dikwijls was geluk voor ons simpelweg een hotelkamer met bad waar wij zeepbellen bliezen om in weg te dromen doch zeepbellen spatten uitéén en altijd op momenten van zeer ongelegen... maar ach wat is volmaakt geluk nog in een mensenleven…

Belangen kunnen dikwijls nogal schuren Wanneer een coalitie wordt gesmeed Dus Peters is gevraagd, zoals dat heet, De boel in Rotterdam wat bij te sturen En luisteren ze enigszins naar hem, Dan gaat het daar straks als een trei… Euh… Tram!…

Een snelsonnet wordt dikwijls snel gemaakt al klopt dat niet voor elke dichter want mijn geheugen is soms lichter en is de draad wel ooit eens kwijt geraakt. Maar niemand hoeft dat ook te weten en zelf ben ‘k morgen dat vergeten.…

Ik zal dus om mijn eigen kas te spekken Nog dikwijls stiekem aan de noodrem trekken.…

Wij ergeren ons dikwijls geel en groen Aan al die grote waterige bollen Die her en der door onze ijskast rollen, Doch nu is er de vierkante meloen. Toen ik dit las, dacht ik meteen: Waarom - Waarom zijn de bananen nog steeds krom?…

Míj geeft men vlees en brood en wijn, En dikwijls lekkernij: Maar kan een beest zo dankbaar zijn, Wat wacht men niet van mij!…

kijkend naar dat kleine wonder dat zo mooi te slapen ligt denk ik dikwijls bij mijn eigen jij bent toch het mooiste gedicht een gedichtje zonder woorden dat geen dichter nodig heeft zo zal ik altijd naar je kijken kijken net zolang ik leef…

Vaak was het lauwerkrans op lauwerkrans En even dikwijls zat het Dekker tegen Daardoor kreeg bijna elke Dekker-zegen Iets ouderwets heroïsch en meer glans Dat Erik, in zijn nieuwe wielerleven Iets van die heroïek door moge geven...…

Er zijn sinds juli veel café's failliet Maar vóór het tijdperk van de rookverboden Kwam dat ook dikwijls voor. Dus echt van node Lijkt een beperking van de regels niet En dingen zijn pas later wat ze leken Zo blijkt -bij voorbaat- achteraf bekeken…

'zolang de lepel in de brijpot staat dan treuren wij nog niet' dat zong men vroeger dikwijls om de moed erin te houden vandaag de dag echter hebben we nog genoeg te eten doch het treuren staat ons nader dan het lachen…

in slapeloosheid van lange nachten kom ik dikwijls op poëtische gedachten bedenk ik zinnen van statuur want in de nacht zijn die niet duur een soort nachtstroom maar dan anders en soms krijg ik dan een schok van de goedbedoelde woorden of de cijfers van de klok…

(en de minachting ervoor) het kan ook ingetogen zonder luidkeels je stem te verheffen er bestaan zelfs gedichten die nooit worden gelezen hetgeen niet wil zeggen dat dit aan het gedicht of de dichter ligt in veel gevallen is het dikwijls meer een vorm van minachting van niet lezers van de poëzie…