7422 resultaten.
Het open luik
poëzie
3.0 met 30 stemmen 2.473 Het leven is nabij en verre;
het hart des levens weten wij slaan,
de kracht der dingen horen wij gaan
achter het harde, houten luik.
Toen hebben wij het luik opengedaan.…
Op zoek
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 853 Ik was 10
een klein jongetje dat de weg kwijt was
op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was
troost was wat ik nodig had
beloftes waren mijn medicijn
Ik ben nu 18
nog steeds de weg kwijt
zonder mama ben ik op zoek
naar het pad des levens...…
Circusacrobaat
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 632 als een volleerd
circusacrobaat
bewandel ik
de dunne koord
des levens
de zware lasten
netjes verdeeld
over beide schouders
strompelend
wankelend
volhard ik in
de pijnlijke
evenwichtsoefeningen
nog steeds rechtop
maar hoelang nog
en hoe diep val ik dan…
IS HET WAKEN, IS HET DROMEN
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.838 Is het waken, is hert dromen
Heimlijk zuchten, vurig minnen,
Dwaas de driftenstrijd des levens
Alle stond te herbeginnen?
Bang te blikken als een weekling
Naar de wenken heurer ogen,
Of te dwalen, droef te peinzen:
Word, ach, word ik niet bedrogen?…
tijd rijpt
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 670 antwoord op
de vraag des levens, der doden
doden mogen
en denken wat ze willen, ze
verschillen schillen
schillen willen
schilt de tijd zonder angst
voor
altijd tijd
tijd rijpt...…
De gids is de weg
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 290 Met zijn private blutsen en builen
is heur oude leven haar dierbaar lief
Ze wil het voor de dood nog niet ruilen
Nu het door stramme vingers trager vliedt
Vrienden verdwijnen, winden waaien killer
Morgen verkleint en gisteren groeit
Het grote huis wordt solidair stiller
Nu de boom des levens minder bloeit
De dingen die ooit weelderig tierden…
Dansend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 159 Kijk mijn liefste
naar waar het allemaal begon
Laten wij naar daar dansen
in ondergaande zon
En mocht het licht
een van ons beide ontvallen
Treur dan niet
want wij, in onze oneindige liefde
Lieten de bazuinen des levens
liefderijk schallen…
Liefde
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.829 Liefde is lavende dauw in der brandende hitte des levens,
Liefde is een geurendste bloem, welke de bane versiert,
Liefde is een edelgesteente, dat blik en harte betovert,
Liefde op der liefste gelaat, dat is een hemel op aard.…
De zwerver
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.146 Mijn peinzen zwijgt, - heb ik dan niets gewonnen
Bij 't rustloos zwerven langs des levens kusten
Dat niet verbrak, dat niet tot niets verging?
En in mijn ziel waar zoveel smarten bronnen
Rijst zacht geluid, een stem van stil berusten: -
Toch, één ding bleef: de schone erinnering.’…
In een zucht...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 678 De lijn des levens,
onbeschrijflijk koel..
deze realiteit staat tevens,
synoniem voor angstgevoel...…
Gevolg
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 267 als in 'n glazen doolhof
ren ik als geen ander
opzoek naar antwoorden
die door middel van
een immense stilte
uitblijven
almaar kleiner wordend
lijkt de zin des
levens te vervagen
ondanks de transparantie
krabbel ik overeind
en vervolg de weg
die ik gaan moet…
carpe diem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 comisch, is het niet, dat telkens
als ik jou weer zie
rampspoed en ellende volgen,
pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken
en dat vele jaren lang
dan aan het einde van de reis
in de winter des levens
en dan zal ik naar u komen
maar niet langer als vijand,
maar dan zal ik u als vriend omarmen…
Het uit zichzelf bestaande
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De kosmische reeks van het leven
Terug te vinden in de kleinste zaken
Komt zonder zes niet bij de zeven
Kent zonder tong geen smaken
Waarachtig onzichtbaar voor het oog
Bevat einde noch begin
Gelijk een ongrijpbare regenboog
Is de weerkaatsing des levens er middenin...…
Torens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 Een watertoren
ten dode opgeschreven
wordt een dodentoren
Een steen des aanstoots
een drooggevallen watervat
dat kil de zwaarte
Van stenen harten torst
verzaagde levens
in de toren van de dood
Wie haalt dan de doden weg
wie zal ze dragen naar
de torens van stilte
Zal iemand ze aan de hemel schenken…
Kortheid des Levens
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.865 Het menselijk geslacht valt als de blaadren af:
Wij worden en vergaan, - de wieg grenst aan het graf. -
Daartussen speelt een droom een treurspel met het harte;
De smart wijkt voor de vreugd, de vreugd weer voor de smarte;
De koning klimt ten troon, de slaaf buigt voor hem neer;
De dood blaast op het spel, - en beiden zijn niet meer.…
Lessen des Levens
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 1.303 Ze vragen om de raarste dingen;
men staat vaak met de mond vol tanden.
Het antwoord klaar maar hoe leggen we het uit…
Waarom fietst een fiets niet achteruit?
Is er vuur waar je je niet aan kunt verbranden?
Kun je tot aan de hemel springen?
Ach, wat wil een kind toch veel weten
terwijl wij zo graag zoveel willen vergeten……
Onder de boom des levens
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.353 Lieve, hoort gij hoe het bruist door het loof van de boom onzens levens,
En hoe het duizelend blad ruisend bezwijmt om ons heen?
Voelt gij de stam, die ons schudt en de takken, die boven ons buigen? -
Lieve, geef gij mij de hand - ons laat het leven alleen.…
Feest des levens
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 3.998 Ik voel me op dit feestje
als een opgeprikt plakje
uitgedroogde leverworst
Op dit stokje vergezeld
door een ook niet meer zo fris
driehoekig stukje augurk
Om ons heen
op dit zilveren blad
en -feest
meer stellen zoals wij
een blokje oude jonge
haast oranje Gouda kaas
met als diens levensgezel
een halve rimpelige
gelig-uitgeslagen…
Boek des levens
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 385 Een leven voorbij
Vijf letters met een verhaal
Alinea’s triest, zinsneden blij
Een twijfelachtig moraal
Geschreven in tranen
Een schrijver verdreven van z’n plot
De fictie waarin we ons wanen
Geredigeerd door het lot
Dan de pen gedoopt in geluk
De taal van het hart
Een plezierig hoofdstuk
Verschoond van smart
Soms woorden teveel
Als…
LICHT DES LEVENS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik toef in een woud van rozenbomen.
Witroze schemer verzacht een zangersmond,
die overal klinkt, uit bloemen, op de grond.
Broederschap tussen elfen en gnomen?
Ach, hier blijven, nooit meer vandaan komen...
Geurige rozenadem zweeft soezend rond,
toont zijn zoete draaidans als eeuwige stond,
maar drijft me tevens naar de boszomen.
Mijn reis…
LICHT DES LEVENS
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 189 Ik toef in een woud van rozenbomen.
Witroze schemer verzacht een zangersmond,
die overal klinkt, uit bloemen, op de grond.
Broederschap tussen elfen en gnomen?
Ach, hier blijven, nooit meer vandaan komen...
Geurige rozenadem zweeft soezend rond,
toont zijn zoete draaidans als eeuwige stond,
maar drijft me tevens naar de boszomen.
Mijn reis…
Struikgewas des levens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 Gevoed door haat baadt hij zich een weg uit het struikgewas
Het struikgewas des levens, donker als de nacht
Takken en doorns op het pad van de dromen
Achter hem een bewandeld pad
Gemaakt door de droom van een enkeling
Bewandeld door de volgeling
Meegaan in een droom van de voorganger
Het aanbod is verleidelijk door eenvoud
Deze weg is hem…
het hart des levens
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 getroffen door het oedeem des levens
is in mijn hart het stigma van de
kleine dood zelfs te voelen in de adem
van de grote kamer,
een beetje sterven in de woestenij
van kloppend vlees herbergt nu de angst
en is de waard de schenker van zijn eigen traan
terend op verlangen en aan de waarheid
van het hechten tracht telkens de emotie…
Druppel des Levens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 Ik liep laatst nog dwalend door de woestijn
toen ik op het zand een druppel zag
die vlak daarvoor er nog niet lag
en nergens van gekomen kon zijn.
"Drink toch, drink!" is wat mijn lichaam riep,
maar de tocht is zo oneindig lang
en de dorst te groot, zo ben ik bang
dat ik hiervan onmogelijk geniet.
Zo keek ik slechts, terwijl ik dacht
aan…
Wei des levens
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 381 Als een veulen draaf ik door de wei,
Zowel los van geest als van zonden,
plots zak ik weg in een grond van klei,
Het leven was wat me vasthield,
De klei was mijn zonden vergeten,
De greep was sterk en zwaar,
De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten,
Zo ging het leven aan mij voorbij,
Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…
Vragen des levens
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 Wanneer alleen de stilte nog overblijft
En de laatste levensgolf voorbij drijft
Is daar nog alleen de tijd
Maar ook die raakt langzaam kwijt
En dus
vraag ik me af
Heb ik spijt?
Op dat moment
Heb ik geleefd?
Of is mijn leven verloren gegaan?
Heb ik überhaupt wel bestaan?
Ben ik het leven waard geweest?
Kan ik met opgeheven hoofd doodgaan…
De nacht voorbij
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 2.867 Hoe de nacht mij ook bemint
en loze uren de tijd bedrinken
met de regen aan
het zolderraam
stamel ik pijnlijke kreten
die gesmoord door het kussen
zich als zwaluwen nestelen
in de zin des levens
de tijd beraadt zich
als het licht zich eindelijk
om mij bekommert en ik
vermoeid weer aan een
nieuwe dag begin…
vrees niet kleintje
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 2.012 vrees niet kleintje
daal vredig neer uit
het portaal der liefde
kom bruisend aan
in het licht des levens
vloei maar uit jouw
pure liefdevolle lichaam
in gloed van dageraad
kraai maar je eerste geluidjes
in de fonkelende morgendauw
je eerste levensdrift
zo rustig ademend…
geplukt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 466 jij ruimt het sop uit stille waters
wringt het vocht uit lichaamstaal
maar je verdrinkt in lege dromen
en plukt de boom des levens kaal
ik scherp mijn geest aan botte bijlen
punt de grens van mijn geloof
maar wat ik ook de spiegel toe roep
op schreeuwen na ben ik al doof…
Een enkeltje geluk
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 2.234 rustig met het enkeltje door
samen op weg naar het eeuwig geluk
reizen we samen op het juiste spoor
We hebben geen retourtje meer nodig
een enkele reis is voor ons genoeg
we reizen samen met de trein des levens
waar jij me door de moeilijke tijden droeg.…