Alle inzendingen over doe je ogen open

ik ben gesloten doe geen toenadering ik doe niet open…

Als ik mijn ogen sluit verdrink ik in mijn dromen en dan hoop ik dat ze ooit eens uit zullen komen. Als ik dan mijn ogen open en zie de wereld om me heen wil ik ze snel weer sluiten in mijn wereldje alleen.…

Het mooiste voor een mens is, “ te dromen met de ogen open”. Shakespeare…

met gesloten ogen zie je meestal niets je staat nergens voor open en als er iemand naar je roept dan slaat je deur hard dicht maar eens komt er een moment dat je ergens diep geraakt wordt je houdt je ogen niet meer dicht maar voelt je verplicht om je hart te luchten en je kunt je lichaam horen zuchten jij alleen, jij bent vrij en niemand…

droog brood Vrouwenhandel, illegale arbeid Kinderen sterven nog de hongerdood Open alsjeblief je ogen Trek je plan en voer je strijd Ik zal je altijd blijven steunen Waar jouw inzet ook toe leidt Waarom zou ik openen mijn ogen Het is jouw beurt om op te staan Ik heb nog lang genoeg te zorgen Doe jij je plicht om voor te gaan…

Het is alsof ik je geuren ruik Het is alsof ik je stem hoor lachen Het is alsof ik je lichaam voor me zie Maar dan doe ik mijn ogen open Ik luister naar de stilte Ik adem de koude lucht En voel me leeg Ik ben niet Ik kan niet zonder jou…

Mensen die dichten zijn mensen, die hun ogen open hebben, waardoor ze zien wat er om hen heen gebeurt...…

Dunne stroken, vals licht Ongeplooide haren als een waas voor mijn gezicht Wat kom ik doen, wat mijn levensdoel? Alles wat ik zie en kan is gewetenloos maar met gevoel Ik vraag me af, ja wie ben jij? Je voelt zo bekend en zo dichtbij Losgekoppeld, verbroken maar nog één Ik ben jou en jij bent mij, samen zijn wij nooit meer alleen Ik voel…

de ogen open drijvend op de rug naar zee een pop van celluloid…

Ik zie niet meer helder, Toch open ik mijn ogen: Ik heb je verwaarloosd, maar jij hebt me bedrogen.…

in blauwe nachten wil ik mij overgeven aan de slapenden zoals ik mij overlever aan hen die mij lezen met wijd open ogen poëzie opslokken in draden van begrippen buigzaam vlechtend in het weefwerk van tijd verbeelding in het licht van de zoete maan…

Ik kan er niets aan doen moet ermee leren leven luiken open telkens weer naar wit gerijpte zijnsleer.…

(Femme fatale II) Zij is uitnodigend met zeer weidse gebaren De roos geurt verleidelijk In haar doen en laten zorgt zij steeds voor verwarring De roos in extenso zwart Afspraak is afspraak, is bij haar niet van toepassing Verlangen met een charme niettegenstaande het feit dat de liefde in haar als vuur zal blijven branden...…

Voor jou Grote, wijd opengesperde ogen Die uit alle macht proberen jou Te zien die ik maar niet Op mijn netvlies krijg, Star kijkende ogen die Uiteindelijk niets zien Dan louter leegte, jij die mij De waas van mijn gezichtsveld haalt, Ogen van mij die plots weer kunnen zien En jou aan mij hebben teruggegeven…

Loop over de wereld met open ogen kind Zie de schoonheid om je heen Pracht die iedere mens bijna verblindt Dit alles kregen wij voor niets te leen.…

de woede raast door jouw lijf ik ben nog niet aan het oppervlak weet amper wat er diep in je leeft jij praat liefdevol met de doden ik hoor het niet jij toont jouw pijn zodat ik die in mij kan vinden beweeg me blaas leven onder mijn reprielenhuid schud me wakker open mijn ogen de ware liefde is onderweg…

mijn handen doe ik open, mijn ogen doe ik dicht dan betast ik alle zinnen van top totaan teen alinea na alinea nergens lees ik overheen en voel ik ze ergens prikkelen tot in mijn vingertop dan weet ik dat ze vragend zijn en geef er antwoord op…

als ik de ogen sluit ben je mij het dichtst nabij ten voeten uit daar leid je mij naar diepten van de tijd weer samen weer terug doe ik ze open ben je weg onzichtbaar in het hier en nu geen dood kan jou uit mij laten verdwijnen behalve dan de mijne…

Mijn hele leven voelt als los zand ik heb niet leren bouwen verder dan mijn legodoos ben ik eigenlijk niet gekomen Je leven stort dan vaker in mag je alles weer bij elkaar rapen ik geef geen cent voor cement maar krenterig ben ik nooit geweest Ik ben meer van 't plak en knutselwerk het friemelen, 'framelen', knipselen mijn kelderbox…

m'n woonkamerdeur stond open en ik keek zag een muis door de gang lopen keek niet eens m'n ogen reageerden op beweging een wat gehaaste muis niet echt op het gemak doe maar rustig dacht ik en ook of het en mannetje of een vrouwtje zou zijn terwijl opeens de regen tegen het raam kletterde schuilde een muis in mijn huis…

a-b-c'ers en plebejers volk van moedertaal en -land poëzie gaat programmeren liesje in luiletterland gaat zij verzen declameren poetry vocabuleren kán zij strofen componeren als een letterdief plagiëren? leeft zij als die luizeveren , die vocaal bereik verwarren met vocabulaire beheren, niet te ver boven haar stand?…

Sluit mijn ogen, draai mijn hoofd richting de prachtige muziek. Het is ongelogen, geweldige klanken die versmelten in een mozaïek. Van schitterende kleuren, die veranderen in de heerlijkste geuren. Van Lavendel tot Koriander, voor de stadmens als voor de plattelander. Een traan van ontroering, volledig in vervoering.…

Je doet je ogen open, één voor één en slaat me gade. Ik doe mijn ogen toe, één voor één en ga te rade. Ik zie je zo heel veel beter, intens leef ik met je mee, jouw levensloop, mijn replay. Je vallen en opstaan,  je vreugde en verdriet, je glimlach en je traan Jouw leven, mijn bestaan.…

De accu wordt opgeladen Oren open, ogen dicht de wereld even uit het zicht. Door de magie van de muziek doe ik gewoon aan “Struisvogelpolitiek”…

Soms Hoor ik jou Soms zelfs Zie ik jou Doe ik mijn ogen open Het einde van de droom Ik hoor je graag Ik zie je graag Maar dan in 't ècht gewoon Als dat niet wil Als dat niet kan Als dat niet goed kan komen Nou ja, dan moet het maar Dan ga ik maar weer dromen…

Weemoed bij de bloesem onder de lentezon. Een vijver met fontein, lelieblad en kikkerdril. In mijn hart is het stil. Vogels fluiten tussen het groen. Wolken tegen het hemelblauw zweven voorbij. Diep geworteld in mij voel ik een onbehagen dat mij nijpt. Iets waar ik mee ben behept, terwijl ik niet goed op let hoe een roodborstje mij…

Een opgeruimde kast en kelder brengt ruimte in het hoofd en hart maakt gedachten helder geeft een nieuwe start Kijk naar het oude land met nieuwe ogen het landschap verandert van gezicht ogen die de kwaliteit verhogen alles verandert door het licht…

Plotseling doe ik mijn ogen open en zwem niet meer in de zee. Ik lig terug op mijn handdoek, maar ken nog steeds de droom.…

omdat ik mijn dromen niet onder woorden kan brengen wil ik mijn woorden in dromen onder brengen maar dan worden het dagdromen en dat doe je met open ogen terwijl je niets ziet van dat wat er zoal aan je voorbij gaat er ontstaat een verhaal dat met jouw woorden aan de haal gaat en je laat het gebeuren het zijn immers jouw woorden…

van morgen vanwege gisteren ik kan je herinneren alleen omdat je weg bent maar ik laat de herinnering liever voortleven ik kan huilend leeg zijn en jou de rug toekeren maar doe als jij en open glimlachend mijn ogen…