Alle inzendingen over donder OR bliksem

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

de bui trekt over onuitgesproken zaken zonder donder bliksem of geweld striemende woorden- regen niet tegen te houden scherpschutters taal opgelucht tuimelen zinnen naar buiten vol vleiende woorden bevrijd van de druk en de dreiging valt mee deze keer al is het zwaar weer…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

Donder en bliksem, Krassende kraaien, Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil. Haanwijk bij Halder, zachtwiegende Dommel, troostend groen land. Haanwijk bij Halder Mijn geliefde Brabant! Kukelekuuu! KUKELEKUKELEKUKELEKUU!…

zij greep een donkere wolk tijdens zijn vlucht door de lucht verijsde de druppels hagelde ze wit uit aan de zwarte kant van de dreigende bui nog scheurde spanning zijn bliksem langs kartelige randen om in donder te aarden zij lachte in een vals zonnemoment regenbogen dichterbij kleurde zo dit schouwspel voor mij…

als de donder bijna op de bliksem valt de wind nijdig raaskalt onder de luifel de regen tegen het rolluik slaat geen vogel nog een poot zet op het dak de herfst de eerste lansen werpt zal ik luisteren naar de babbelzieke regen tegen welke prijs hij samen met de wind dit hels geweld bekokstoofd heeft…

En daar in Gheops wacht een tombe de sarcofaag geduldig wacht op hem Hij de eens zo levensgenieter met de onnavolgbare mooie en unieke stem Onze Ramses zal ooit hier herrijzen rechtop de armen ten hemel gespreidt onder het applaus als bliksem en donder zingt hij, vecht, huil, bid, lach,werk en bewonder…

tijd vereeuwigd in het oneindig verbonden zijn aan een lijn van sterren beelden die verschijnen in vergeten flitsen van liefde bliksem donder bewegen je gezicht in je slaap een zucht ik voel de lucht je adem warm me tussen sterke armen en draai mijn hoofd naar het licht van de sterren die zweven om ons kussen…

Voor de ander bliksem donder. Voor de één een openbaring. Voor de ander een smerig vieze haring. Voor de één een gewoonte. Voor de ander uitgesloten. Voor de één vanzelf sprekend. Voor de ander met verdriet getekend. Voor de één een zege. Voor de ander niet weggelegen. Maar een ding is een feit.…

je bereed in storm gekleed de donkerste wolken op je vurigste paard mende het lichten van talloze bliksems joeg op de donder in ontladende vaart zweepte de wind tot orkanische kracht zonde door buien met regenboogpracht jij magistraalde elementen tot vuur ontharnaste naakt het puur van natuur…

Dat alles is werkelijk waar, maar, dat leven bij toeval is ontstaan, daar geloof ik geen donder van. Geen donder en geen bliksem. Dat ons leven bedoelingen kent, die geen mens verzinnen kan. Dat geloof ik zonder meer. Zonder toevallige goden. Zonder opgestane heer. Levens hebben zin om spontaan te leven.…

Onweersnacht flitsen donder rommelt rond niets wat ik heftig vond maar dan onverwacht die enorme klap ineens recht boven je hoofd ga je door de grond rechtop klaarwakker kijk je rond maar niets aan de hand het huis stond er nog, regen tikt tegen de ramen gewoon verder slapen.…

de lucht is dreigend de bladeren stil geen zuchtje wind streelt de verstarde struiken de koolmees is alert kat gesignaleerd de merel op het dak maakt een duikvlucht de bui breekt los donder en bliksem veroveren het luchtruim ik pak mijn ambities in haal het arbeidspatroon uit zeg dag met het handje…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Ik doe mijn ogen dicht het dondert en er komt een bliksemschicht ik zit te trillen op mijn stoel daar is het weer het angstgevoel sommige mensen vinden dit raar maar ik vind onweer een gevaar ze kunnen het ook niet begrijpen dat ik hem vreselijk zit te knijpen ik huil en lach tegelijk dat komt door mijn bangigheid donder en bliksem zijn niets…

kort maar krachtig deze vakantie een les geen stress god bless dit leven het is tijd om aan de slag te gaan denk aan momenten onder de maan gelachen en gedronken een toost op de bliksem en donder de regen en de zon het is tijd om te werken overdenken en besef dat de tijd ons toezingt klink klank klaar goed gezind bemind…

Jaag bliksem door mijn donder. Geef trappen onder mijn hol. Laat me zoeken naar een wonder. Bewonder zo mijn losse bol. Verpulver laffe angsten. Maak dood die valse God. Verbied misplaatste trots. Bied moed als hoogste bod. Leer liefhebben, geef genot. Laat me branden als een rots.…

Nog zwevend boven de wolken onderweg naar een volgende hemel dwarrelen langzaam illusies weg als de veren van Icarus wolken plotseling onbereikbaar dreigen met donder en bliksem neervlucht wordt onvermijdelijk de plof in de hete woestijn kruipend van fata naar morgana lijkt het leven op Pandora’s doos met als grootste inhoud teveel desillusies…

bliksem in zij blijft voor altijd in mij zingen ook als ze voortaan zwijgt…

donder en bliksem hier en daar het was ongelofelijk, maar waar toch was het niet allemaal gelukt want sommige stonden angstig gebukt. mooi maar gevaarlijk dat het leek kostte iemand het leven en bezweek…

De herfst gewapend met donder en bliksem verjaagt het zonlicht en de warmte winter zijn handlanger bereidt zich voor het land binnen te vallen met zijn vorst en sneeuw de mens wandelt door kijkt niet meer op van de oorlog tussen de seizoenen hij kijkt lijdzaam toe hoe de wereld zich keer op keer een ander kleed toe-eigent hij troost…

Buiten wordt het donker een kat doet zijn ronde een muis wordt verslonden een varken schrikt wakker van de honger De hemel oogde somber na bliksem kwam donder het was een wonder dat ik werd gevonden onder een vlonder Na rust kwam bonje Dollemam dreef zijn rondjes succes bleek een domper 1-1-2 telde elke seconde.…

ik haal zonnestralen uit elkaar en stapel dan de kleuren tot een regenboog laat buien botsen donder wolkt nog zwarter dan de bliksem schicht daaronder zit ik droog ik leer de wetten van het licht uit het natuurlijk evenwicht totdat de regenboog is opgedroogd de rafels van de bui zijn weggeschoren door de wind in het blauwe van de…

ik ken de plotse zomerwind volle takken brekend nog niet mijn herfstkind ze stapelt wolken in het blauw tot grote hoogte hun grijze onderkant verregent gauw ik bliksem schrik met weerlicht in jouw ogen je lacht zo lief en met een tikkeltje gedogen we donderen heel zacht want niemand hoeft te weten van ons onweer dat zal komen…

Mimi snort al een half uur op mijn schoot op de wc waar ik haar zit te strelen omdat het onweert Voor haar geen angst ik ben een goed mens dat weet ik zelf mijn kant is de goede kant van de streep onder de deur het blauwe licht van de bliksems en de rommelende donder het zwaard van Michaël dat het kwade scheidt van het goede…

Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is, dan pas valt de duisternis. Alles wordt in het zwart gehuld en de zon wacht vol geduld.…

De stroom wordt schreeuwend duur zoveel is zeker, mensen lopen tegen de muur van onbegrip en in de kamer: denken ze na, over donder en bliksem… Want het is niet vandaag, alsook niet morgen dat we de hoogte ingaan qua prijs maar maak die gasten daar eens wijs: dat we straks moeten sparen: Om te stoken!…

Donder en bliksem doorklieven de eenzame regenavond de schrijver denkt na over het leven en de Indianen de zomers in de wildernis verlangen bij ’t zoete meer galopperend met een fiets over de heuvels van heimwee struinde hij door de natuur als een nozem een eenvoudige puber was hij vroeger niet vaak voor Indiaan uitgemaakt door zijn Oosters…

Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen waakt de grote gouden maan, vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is, dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld.…