Alle inzendingen over donkerbruin OR puur

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

zoals van koper naar okergeel als van groen naar donkerbruin zijn verhoudingen onevenredig saffraan overhellend naar links goudbruin grofweg naar rechts en in het midden helt er één bevallig over tot die zachtjes het water kust…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

Hier zit ik, net weg Mijn goudgele vrienden staren me na Even opzij, naast je Ja, ja, problemen Donkerbruine ogen, verblind Het is gezellig daar Laatste ronde Ik kijk je na Omlaag... terug... naar huis... Dan maar drie keer in het nieuwe jaar…

Donkerbruin roest boeit, boeit, boeit, de laatste trein raakt net niet het gemis cadans, cadans, cadans waanzin schreeuwt krijst langs blinde oren stil stil stil het volgende perron zwijgt…

in donkerbruine strofes stroomt een overvloed aan melancholie waarvan de gedichten straks zullen overlopen het is weer zover herfst tergt mijn gemoed tot schrijnens toe de eikels hoog in de bomen zullen spoedig vallen als verwoestende neerslag…

Je bent als pure chocolade, zoet als marsepein verstopt in een lade, ik wou dat ik dat laatje mocht zijn. Je bent als een veren kussen, zo zacht als dons, je kunt alle vuren blussen, behalve dat vuurtje van ons. Ons vuur dat blijft laaien, nog hoger dan hoog. De vlammen grijpen en graaien, tot ver aan de regenboog.…

Ze leiden me naar hemelsblauwe tranen, die weerspiegelen op mijn gezicht, telkens wanneer ik geloof in jouw puur gedicht. Jij bent het antwoord op mijn zoeken en omarmt me door mijn verhalen heen. Jij wacht op me in troostende hoeken, waarin ik kan schuilen met mijn geween.…

Zuiver, Als een Madelief in het gras, Met ernaast een klaver, Pure liefde, Samen spreken ze schoonheid en geluk, Geplukt in de hoop, En gekoesterd, Samen, Een madelief en een klaver, Voelend aan de wolken, Zacht en wit, En de zon, Warm en fel, Ver boven de aarde, Die dag in, dag uit, In zijn eigen richting draait, Zoals wij, Samen,…

zoals je bent ben je mooi, lief, teder Puur water over uitgeslepen stenen kabbelend door een droge rivierbedding Puur een bloem ontspruit uit de aarde komt boven en bloeit zijn leven Puur Puur kan van alles zijn voor iedereen verschillend maar puur is een ding zoals het is, zoals je bent…

Het gevoel van toen is nooit meer teruggekomen er kwam bewustzijn etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door een woelige storm en vond in rust de luwte en er stierf een ik in jou op een najaarsdag je werd weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen terug in de woelige storm van…

Dit oergevoel kan nimmer leven op een plek zonder cultuur het brakke water wendt de steven buiten de oorsprong van natuur laat ons elkaar een eiland geven voor liefde van het eerste uur geen strakke regel houdt ons tegen wij zijn minnaars, wij zijn puur.…

De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

Dat ik het pure daar moest laten had geen haast als ik had geweten hoeveel aandacht het jou kostte om mij niet alleen te laten er lag in ’t proberen zoveel tederheid dat ik mij realiseerde hoe puur het was en dat het mijn verdriet genezen kon maar jouw aarzeling vorderde langzaam en alles wat ik naliet vergat te spreken in de stilte…

Welke oprechte man, zweeft niet bij zulk een hemels creatuur Ik meen wel hele velen, wat gaat boven puur?…

binnen de zwaarte rond mijn eigen lijf draag ik een luchtige ziel schoonheid laat mensen bloeien precies zoals ze echt zijn…

mijn vertedering om wat mooi is, te proeven momentopname…

in haar mondhoek streelde haar tong een vlekje chocolade wat haar zucht naar puur verraadde en ik in haar verdronk…

Als verliefdheid niet zo zoet was en verdriet was niet zo zuur Dan was de herfst niet zo kleurrijk en de winter niet zo guur Bergen zouden vlaktes zijn oceanen kleine waters De klok zou geen secondes kennen er is alleen nog "later" Het is nu toch veel mooier alles is nog puur Want verliefdheid is nog zoet en verdriet blijft altijd zuur…

in de uren dat hij naar haar keek verblindde hij de ogen met klonten gips duwde hij de armen strak naast het lijf dat hij havende met spatels zijn vingers en handafdrukken hij zocht niet naar haar beeltenis in een wervelwind van kris-kras lijnen verbeeldde hij het lichaam van de vrouw in de ongepolijste pure…

Puur Als op een goudomrande wolk van emotie spreid ik gedachten, zielenroerselen zo gezegd wandelend langs een stille bouwplaats laat me verwonderen door die ene enkele klaproos voorovergebogen zacht wuivend door de wind alsof ze me groeten wil sta ik even stil en voel de relatie van het alleen staan zo goddelijk mooi, in haar eenvoud…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

maar haar ogen straalden zoveel licht uit bij onze totaal onverwachte ontmoeting haar begroeting voelde licht, zacht en menselijk en heel vrouwelijk, daardoor dit moment zo gelukkig makend wat ze direct deelde met hem, haar man, haar mantel van liefde ze sprak tot haar man: "Ik wil je even aanraken" dat raakte me het diepst, het meest, pure…

' 'ja, doei,' en ze snurkte al toen hij bij de deur was wat kan de liefde toch mooi, vies en puur zijn…

Nog weet ik van mijn leren bal de geuren, Ik voel nog steeds de schrammen op mijn kruin, Een voetbal in mijn jeugd was donkerbruin, Een bal heeft tegenwoordig honderd kleuren. En dan ook nog zo 'n voetbal op blauw gras... Och, was het maar zoals het vroeger was.…