Alle inzendingen over dood OR verdriet

Mag ik je schouder om even op uit te huilen, wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren, ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.…

Liefde kan niet sterven de stilte zal het je doen ervaren, ervaren wat te koesteren wat bewaren is en mag zijn, al zal het onmeetbare leed ook altijd voelbaar zijn. Maar weet liefde, liefde kan niet sterven, zelfs als ook het zout van tranen de herinneringen als wijn zoals je zelf ook gaat ervaren uiteindelijk nooit op zullen zijn…

hier en daar een uitgevallen telefoon de lijn is dood leve de lijn de dood hier en ginds met stomheid geslagen tongen sprakeloos, als bij een mooie kus wij kiezen stilte tot elkaar, zodat er mild verdriet kan komen en verval van spel: pionnen in de doos.…

verdrinken in de poel van mijn verdriet…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

Ze zeggen, dat het slijt Dat je dood bent Ze zeggen dat het verdriet minder wordt omdat je er niet meer bent. Ze zeggen dat ik minder huilen moet omdat je adem stopte maar ze zeggen dingen die niet kloppen want het verdriet is net zo groot als de eerste dag. Ik huil nog evenveel als op de eerste dag.…

Keel dicht Ogen rood Hoofd vol Liefde dood Ik zal en kan nooit meer Jij was mijn laatste aardse lief Jouw relatie met mij is uit Die van mij met jou niet Krankzinnig Dat ik moet handelen volgens regels Jij hebt verdriet Niemand die het ziet Ik heb verdriet Maar handelen ernaar mag ik niet…

En de dood Aarzelt niet te halen Jong en oud Groot en klein Waarom kan ik Daar niet aan wennen En waarom... Het verdriet En het gemis Geeft altijd Zo'n vreselijke pijn...…

Het is gedaan, het is voorbij, het is over het is niet meer, het is tijd nu voor verdriet het is tijd om, terwijl je ‘t nooit meer ziet, toe te laten dat de dood overwon, want: het is gedaan rust zacht!…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

zei de Dood…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Geladen met water Geladen met lood Emoties weer beschoten Verdriet is dood Vrede in aantocht Liefde is onderweg Weer een schot Liefde heeft pech…

ooit kon ik je strelen met woorden die ik teder mocht fluisteren in je oor nu laat je ze in kilte van je afglijden, uiteenvallen tot dode letters die oplossen in verdriet waar geen woorden voor zijn…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Vaal het late voorjaarslicht Dat zonder verd're gedachten Plotsklaps van kleur verschiet In uitbundige zomerzon - Waarin alle pijn en verdriet Onzichtbaar versmelten Als bestonden ze niet…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen de trap naar boven en de keuken boenen, de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien maar mij nog wel met je voordrachten boeien. Vandaag mag je mij nog steeds omarmen met je liefste woorden stralend verwarmen, nog een blokje omgaan in het licht van de maan even verliefd met mij bij de kastanjeboom…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

Weet, de dood is als een nacht, Met enkel sterren om je te begeleiden En het leven is als een dag Vol vrolijke tijden Weet, de dood is als de winter Een seizoen vol dood en verdriet En het leven is als de zomer Mooier dan het mooiste lied Weet, zelfs met enkel maneschijn En hoe ver je het ook drijft Hoe eindeloos en donker de nacht ook…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

het verdriet blijft in de gangen klinken laat ons snikkend van een nieuwe liefde drinken die niet luistert naar het leven of de dood maar ons laat kleuren op de hardste stenen van de smalste goot…

Gebogen onder verdriet, de kater, Sleep ik mezelf van jaar naar jaar. Ik wou dat ik weer bij je kon zijn. Maar jij ging, je koos voor de dood, Je koos de weg naar het Witte Licht. En ik bleef achter, hier met dit gedicht.…

Zij rijgt jaren aan elkaar hecht scheuren met verdriet dat terugkeert als ik naar hem vraag. In welke deken is die nacht zijn dood begonnen. Angst drupt door vult leegstand keert haar in en uit een ander.…

ik heb geprobeerd dit jaar om jouw dood een plek te geven verdriet te laten gaan het lukt me iedere dag een beetje meer maar weet je het missen van jou doet nog altijd zo'n zeer…