In tranen om nieuwe chemtrails
schotse ruiten op hemelsblauw
namiddag kleurt wazig wit
zonsondergang doorstreept
geluidloze vliegtuigen
weven luchtig hun patroon
hertekenen het volmaakte
tot een schandelijk kladje,
gestoorde breinen willen
het klimaat onder de sloef,
aluminium en strontium
dringen in de kern…
ik hoor een vogel
rondom de kruising
van mijn binnenveld
blauw geletterd
met rood doorstreept
lokken sporen, halfvergaan
tot aan de bosrand
in het windgebladerd ruisen
klinkt een verre stem
en in mijn lijf de dood
met ruwe wind
daalt de vogel naast mij neer
spreidt zijn veren over het zwarte stof
ik vlucht en op zijn vleugels…
het is zo'n ding waar je nooit zeker van bent
dat nooit zeker kan zijn
het dwaalt langs straten, overdag
of in de late avond
het schurkt tegen een boom
zoals een hond die vlooien heeft
en smeekt om gestreeld te worden
het bewierookt boeken
over de ondergang; grijze kleding
en een doorstreepte hemel
het kruipt onder kaarslicht
omdat…
degene die ik ben is helaas niet
degene die ik graag had willen zijn
(want kinderen die wat wilden
kregen ongenadig voor hun billen)
de burgerman genietend van
comfortabel huis met ruime tuin
koos liever het ruime sop plakte
Angolaposters ’s nachts en stickers
met rood doorstreepte dictatuur
van Griekse militairen zag lede toe
dat Amsterdams…