Alle inzendingen over doorzichtig

Hart als een doorzichtig glas, het moet worden gevuld, maar er is niets. Ogen als gladde knikkers, ze moeten meedoen met het spel, maar er is niets. Huid als een nat zeildoek, het wil opdrogen en warmte voelen, maar er is niets. Stem als een orkaan, hij wil brullen en schreeuwen, ik mis hem zo, maar er is niets.…

(bij een fictief schilderij) fragiel het doorzichtig negligé daaronder de roomwitte teint van het verleidelijk vlees de vegetariërs onder ons zijn waarschijnlijk al allemaal afgehaakt de echte mannen daarentegen houden braaf stand al weten ze drommels goed dat 't niet altijd zondag kan zijn…

het was een droom mijn tijd voorbij wit marmer adert rood omzoomd met windspelende violen het kruis vertelt van dood op het gepolijste vlak in doorzichtig glas vazen bloemen mijn graf ik ben geweest maar nog vraag ik me af wie mij de zwarte tulpen gaf…

Met ogen dicht het blauwe licht met vele zwemen groen het licht wordt geel langzaam meer oranje dan bijna doorzichtig roze kijk in de zon die warme bron alle schaduwen voorbij je wilt ze openen zonder te verbranden maar durft het nog niet aan…

onhoorbaar sluip ik langs de luiken ik wil je hoogst persoonlijk ruiken je sluier weefde ik doorzichtig je bent gevoelig maar niet schichtig ik ontvoer je midden in de nacht buiten beroes ik eerst de wacht je stem is meer omfloerst dan ooit maar je tongval vergeet ik nooit.…

nog voor ik iets kan zeggen spuwt wind schaduwen op mijn woorden zwarte vlinders, alom aanwezig, weigeren te wenen, slepen zich voort ongewenst door de doorzichtigheid van maandrift ik sluit de nacht en de wervels van mijn slaap de ochtend brandt jouw mond vol waaien…

sierlijk schreef hij in tijdloze schoonheid arabesken aan de ijlblauwe lucht zijn valvlucht was doorzichtig als glas een lichtschittering dook in het gras in kortdurend vleugelgeweld was het laatste oordeel snel geveld zwaar en bedachtzaam wiekte hij weg in een overwinningscadans met de prooi in zijn bek…

jij groeit in glas met transparante vleugels licht draagt jouw pracht in brekende kleuren jij fladdert speels naar hemelse geuren in doorzichtige sculpturen wonen de glazen buren tot het glas barst wordt gebroken omdat het seizoen is afgelopen…

ik liep op glas wist niet meer wat boven of beneden was met wanden vol doorzichtigheid zo dat buiten binnen kwam ramen in verleden tijd botste niet meer met mijn spiegelbeeld dat was gekleed in transparantie gaf alles bloot zag eindelijk mijn ziel ontluiken bloeien in de moederschoot…

Haar lichaam glanst in het maanlicht doorzichtig dromen vervult zijn hart steeds weer komen haar stralen door weerkaats van onvoorwaardelijkheid Durft hij het haar niet te vragen of is haar liefde niet te verduren de spiegel van haar hart of het zijne gebronsd draait zij zich peinzend om *bij een brons van Paulette Snijders…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

vandaag is de dag die blozend zijn naaktheid toont in een niets verhullend ontwaken groene weides ontvouwt onder een korenblauw laken de waterspiegel licht ontstijgt en doorzicht naar de ziel geleid vol ontkiemend leven tiert in elke seconde te beleven tijd voor J.…

de oude plataan in onze buurt die hier al jarenlang het beeld verrijkt, verliest reeds zijn blad alsof hij de roep van de herfst als eerste verstaat, nagenoeg doorzichtig wordt, gaandeweg afweziger lijkt tussen kaal verweerde takken en twijgen louter zijn leegte achterlaat…

Doorzichtige stralen voeren je naar de Goddelijke eenwording, door Liefde geraakt en zichzelf omhoog geheven.…

Pa slacht onze kip moeder braadt haar in heet vet de haan kraait driemaal - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - Schoon gewassen raam doorzichtige helderheid bebloede snavels - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - Ware onschuld wordt door volwassenen vermoord was ik maar weer kind - - - - - - - - - -- - - - - - - -…

verlangens gesmeed in smeltkroes van ziel fragmenten tastend in naaktheid kwetsbaar in vervoering kalm werd zij geboren in elkaar dringend op aarde waarin zij weerklonk in onverstaanbare stemmen pleisterplaats van tederheid waarin de hemel haar doorzichtbaar neerschrijft in de avond van feest oneindig bespeelbaar…

levende ets de bladerloze berk in tegenlicht waar de sapstroom stopt en takken niet meer wringen het licht licht ook de fijnste twijgjes schitterend uit geen spoor meer van een mier op de natte berkenbast gaandeweg ontwaar ik om mij heen het lijnenspel meer doorzicht brengt wellicht de inbraak van de winter…

intuïtief gevoel van een vergissing met de bijnaam Maro begint men een verslag ach heldere lichtplek maan, door bijkomende omstandigheid zoon van Agamemnon gekleed in dun, doorzichtig katoenen weefsel met smart groei ik in het wild langs de weg op een beschutte plek in de wei…

Jouw ogen Zijn als de zee Ik kan er in verdrinken Ze voeren me mee Door jouw ogen Doorzichtig als de pest Zie ik niet alleen je lichaam Maar ook nog de rest Door jouw ogen Eerlijk als maar kan Zie ik de waarheid Van deze man Jouw ogen Laten stiekem zien Dat je innerlijk Nog mooier is misschien…

jij bent doorzichtig als het fijnste kristal vonkt kleuren die zullen breken in raken ik koester je rankheid in gestileerde vormen de hoge heldere tonen die sterretjes tinkelen samen componeren wij de muziek van het irrationele liefdesgeluk in een warme genaakbare kus…

pasgeboren droogte ontdoet bladeren van bomen en woorden van betekenis ontleedt zich in ongerasterde atomen ontdoet zich van geboorte tot op onverbloemd geraamte kanalen ontsluizen zich tot verten zonder horizon zodat ik doorzichtig kan zien als kaalheid van doorwinterde wouden die zonder aanzien of omhaal al het onzichtbare verjaagt…

een voile om haar ragfijne figuur doorzichtig als in het eerste uur soepel in bewegen moeiteloos vallend wat opstandig in het afgebieste kant een hand als invité de catwalk schrijdend op de lijn van dwars geplaatste voeten ik neem haar mee voor de finale die flitsend licht in haar afgeworpen voile…

Ik droomde deze nacht over een strandbal, doorzichtig en met geel/oranje strepen, bekrast door een wild kind, maar lek kon het dit speels geluk niet steken. Met onze adem bliezen wij de strandbal rond, hij was niet meer te sturen. Het leven werd een zomerdag toen wij als door een wonder voorzichtig werden meegenomen.…

Heel licht ben ik doorzichtig loop ik leven in en uit Eindeloos blank kijk ik door vensters laaf mij aan het licht dat soms naar buiten schijnt Men ziet mij niet ik ben stil aanwezig omarm gevoelens ongemerkt Verwerk hun kleuren geef ze een nieuwe dag Ooit was ik één van hen…

de ruit spiegelde licht half doorzichtig zag hij zich getekend als volleerd figurant transparant naast een langbenige schone met wenkende ogen slechts gescheiden door een breuk ze verbeeldde meer dan het tijdelijk verdrijven van zijn alleenzaamheid maar hij was al gehard door opgeloste fata morgana’s en knipoogde alleen…

Als op een glanzende huid na een nacht vol liefde glinsteren de druppels dauw, doorzichtig als een tule sluier, vederlicht in de vroege morgen. het mistige vocht streelt de droge aarde dat dorstig wacht om gewekt te worden, de nevellucht daalt in alle rust, en zorgt voor nieuw leven.…

Telkens als je mij met je ogen aanraakt en ik in de ochtendmist ontwaak, word ik licht en doorzichtig als een druppel dauw in de mediterranen van je hand, waar levend water stroomt waarmee je mij hebt gemaakt, nu aarzelen je lippen nog, waarmee je mij eens zult drinken, zal zien en begrijpen als je dat gedurfd had, nu kan ik alleen…

ik wist het glas doorzichtig toch spiegelde het schaduw in een vaag contour kon gezicht en vorm niet onderscheiden herkenning was er wel van beide zonder rugzak en bagage half gekleed in duisternis stond daar weer mijn donkere ik heb de ramen snel ontsloten de weerspiegeling verbroken en koester mij in zon en licht…

De slaperige blauwe oceaan kan mij stiekem verleiden om tot de bodem te gaan en niet langer te strijden Dromerig neem ik een besluit om heel lief te verdrinken ik spreek mijn vonnis uit door langzaam te zinken Prachtig doorzichtig koraal verwelkomt mij aan boord ik sta voor het mooiste portaal dit is eigenlijk geen zelfmoord…

zag je gezicht in de wolken het haar lichtgekruld later ineens hoog opgestoken oren vrij in de wind je mond lachte plezier in heimelijk vervagen je lichaam verwaaide in sluiers zwart wit doorzichtig belicht door de zon die met liefelijke warmte je gezicht langzaam wist…