Alle inzendingen over dorpskerk OR wee-doorkerfd OR schip

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

Door raam van dorpskerk teek'nen beukentakken Schaduwen op 't verlicht, te smal gordijn; Door twee helblauwe spleten naast 't kozijn Scheren twee evenwijd'ge, gele vlakken.…

gooi het anker hier uit het schip vaart niet verder het is deze baai waar het water als muziek tegen de kade zingt mijn schip zo verlaten mijn schip van rust het is de lucht van het verlaten schip dat wat dobbert aan een horizon van een goudkust…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een schip vaart zijn haven binnen, elke dag opnieuw. Een storm breekt los, het schip slaat op drift. Het schip zoekt en zoekt maar vindt de haven niet. Het schip ontdekt nieuwe gebieden, maar mist zijn eigen haven. Het schip blijft zoeken en vindt zijn beschadigde haven.…

Wee mij, nu 't besef van boete mij omstrengelt als een knel, nu 'k het morgenrood niet zien wil om de werkelijkheid te weren, nu mijn wereld is gekrompen tot een troosteloze cel, nu dat spijt en schuldgevoelens al wat rest van mij verteren. Wee mij, nu de poorten sluiten...…

Tussen wal en schip hoort een zeeman niet thuis. Want een zeeman heeft zee- benen, die voelen zich alleen op het eigen schip thuis. En ook de beste stuurlui staan niet aan de wal. Zij draaien liever aan het stuurrad van hun schip; door het ruime sop, niet op weg voor niemendal.…

Men ziet, daar 't daglicht, hoog gerezen in zijn vlucht, De kringen brandt en blaakt, neervallen uit de lucht Oprechte vissen, die, de gulzigheid ontvlogen Van roofziek zeegedrocht, en, zwakjes van vermogen Hun blode wieken, als een toevlucht in de nood Die hun aan 't leven dreigt, gebruikende, in de schoot…

Het valt niet mee te schipperen op het schip dat familie heet Misschien is het goed om even het schip te ver- laten…

Wee het veel te smalle bospad, het stramme struikgewas, wee de gaten in de bodem. De jaren zijn in de boeien geslagen, langs de straten slapen de vochtige lichamen, stapels op een hoop verzameld. Hier heeft iets plaatsgevonden dat op de vage waarheid lijkt. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

neem mij mee, riep ik maar geen schip kwam voor mij links & rechts werd men opgestraald, maar geen schip kwam voor mij de liefde werd bedreven met struise dames op ongekende hoogtes, maar geen schip kwam voor mij gefaseerd, gemuteerd & verbouwereerd keerde men weer terug op aarde, met een duidelijk waarneembare blijere blik in de ogen…

Samsom moest het zelfs ontgelden, Asscher oogstte ook geen lof, buigen deed het schip slechts zelden - een voor een stapten ze op... Maar 'Torenvalk' pakt niet z'n biezen, het is wat hem betreft historie - wij die enkel mogen kiezen bedanken voor 'die Hollands Glorie'.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ook ik ben uit het Britse Pond gestapt Als Engeland Europa zou verlaten ( Ik had dat als belegger in de gaten...) Dan zakt de koers, ik hoop dat u dat snapt In de vakantiepot zat nog los geld Ben er op tijd mee naar de bank gesneld.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een mooi schip met vele containers, ga er maar aan staan om dit telkens weer binnen te loodsen.…

Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee.…

Want zij die daar gaan door de schemernacht, vrijwillig, - naar geest, en hart en gemoed, vergeven het niet, dat u 't licht begroet; en wee! - het zijn er velen. Want zij, wie de kracht tot hoger ontbreekt, die baggren ontzenuwd in modder en slijk, vergeven ze u niet, de verhevene wijk: en wee! - het zijn er velen.…

Schip van zand aan de rand van de zee, altijd de rand van de zee. Vol verbeelding is het schip, maar zonder illusies: straks komt de zee en wast dit allemaal weg. Wat overblijft is het verhaal: “Weet je nog, ons schip, toen.” Dat verhaal blijft eeuwig spreken.…

je deze kleur gaf hangend aan een gouden draad van maagdelijkheid je zou nog even kunnen blijven staren in onvergetlijkheid en een traan dragen naar de zee, maar het smaakt naar meer dan je wil, even nog lik je over je lippen de smaak van water is bitter maar gevoelt wee zoet de geweten fohn blowt gestaag voor een zoveelste…

U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân Van berk en populier, die in uw glansen weemlen Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen; Maar ach, al drong ge ook door tot hun zo dierbare as, Ze ontwaken niet, hun oog is blind voor uwe stralen.…

Dan gaat het snel: er drijft een dorpskerk door het water, wier en vis bevolkt de Dam, nat, grijs, week, dacht je randstad, zag je zee. Om wat ik van de tijd, van Holland weet schrijf ik voor wie dit onder water leest. ------------------------------------ uit: 'De wereld bij avond', 2006.…

maar wee, wee, tussen ons: de Gobi, de Gobi!…

maar wee, wee, tussen ons: de Gobi, de Gobi!…

De dolfijn die voor het schip uit zwemt zwemt net zolang voor het schip uit, tot er geen sprake meer is van een dolfijn die voor het een schip uit zwemt.…