Alle inzendingen over dorst lessen

je schittert door het glas en buikt door alle flessen je smaak is eeuwig dorst en nooit te lessen de hang in druppels wijn toont goede jaren in uitbundig zijn de kraag op sprankelend geel schuimt net een plas teveel drink voor het lege glas en voel de flonkering nu de rekening is ook voor u…

Dromend, over vroeger waar bruisend verlangen haar brandende dorst mocht lessen. Nu, rest een lege huls weggegooid, vertrapt. Stil, en ongezien drupt je laatste traan uit de wond die eens haar lippen kuste.…

Enkele amfora,s vloeibaar goud bind ik aan het zadel vast om onze dorst te lessen. De oude cottage wordt met donzige dierenvellen omgetoverd in een warm bedstee. We doen ons geboorte kostuum aan en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…

jij bent de prinses met je hooggehakte stap ogen vol lentemomenten een voorjaarslach die bloemen brengt een handvol zon in het passeren jij tikt voorbij in warme geuren en laat voor mij herinnering in duizend kleuren jij bent het omzien waard met jouw gratie en souplesse kan ik mijn dorst naar zomer lessen…

ik ken het breekpunt van glas dat sierlijk rankt op slanke voet maar meer nog de verleiding van warme schijn het vloeibare geluk maakt alles stuk want verlangen heeft een dorst die nooit te lessen is ook als het ach en wee al moeizaam wordt geslist aangeschoten zijn herbergt groot venijn juist op de roze wolk knapt het glas…

Neem me niet kwalijk sprak hij maanden heb ik gezwegen de laatste zoete druppels uitgeperst mijn bloed smaakt bedroeft Op de geschilferde schaal ligt vers fruit geplukt van bomen waar vogels nestelen waar ik met gekruiste armen kan rusten tegen het schors en dorst zich laat lessen Laat me spreken te lang heb ik mezelf verzwegen.…

Memisa, Novib Vervuld van mededogen Buik vol van honger, oedeem Onschuld in kinderogen, Indringend extreem Reclame voor zieltogen Eerder meegemaakt Eens hard geraakt Eens hart geraakt Eens verzamelde ik doppen van melkflessen Om de dorst in Afrika te helpen lessen Ik dacht dat ik verlichting bracht En sloeg slechts een diepe put, donker…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

Rechtsaf de woonkamer uit De half open keuken in Port, rode wijn en Beerenburg Groen glaast het bonte glas De glasbak tegemoet Breekbaar staat alles leeg langs de kant De koelkast bewaart ogenblikken Bier, voor als ik dorst krijg Halve liters liggen daar Een toekomst te lessen Liever nog Zet ik in de keuken Alleen maar lege flessen…

Voor degene met een onstilbare niet te lessen dorst, een onverzadigbare honger Niet zozeer naar het bezoedelen van dansende wu-li masters of de tenenkrommende gal van zwaardvechtende samoerai Als wel naar het zich op schizoïde wijze als een mysogynist verlustigen in het voyeren van zijn bloedeigen alma mater Als pringlevend…

Ze was een goede relatie, daarom vroeg ik haar mee Om met mij te eten tijdens het zakendiner In de rij bij het buffet vroeg ik haar of ze ook melk dronk bij haar eten Onverwijld liet ze me weten Dat ze geen melk meer dronk voor het lessen van haar dorst Sinds ze los was van de borst Voor mijzelf koos ik melk in een kan En zei haar dat melk…

naar realiteit niet lessen kon mijn tocht was zwaar, elke stap voelde me leeg als een pelgrim zonder boodschap * Anneke Bakker…

ik dacht, verdomd ik dacht dat deze werkelijke pijn me iets zou leren over wie ik eigenlijk echt ben en hoe de wereld om mij heen voor even onbelangrijk zou zijn dat in die eenzaamheid vertrouwen groeien kon ik in mijn eigen ogen iets onbedaarlijks rustigs terug zou kunnen zien los van oorzaak van gevolg kon voelen wat het was dat…

Heel diep van binnen klinkt een lied dat murmelt als een bron, verborgen wel, maar dorst wil lessen en klaar is als de zon. Heel diep van binnen zingt een zang zoals van vogels in de morgen die nauwelijks ontwaakt zijn maar al weten dat ze zijn geborgen.…

De horizon is geen dorst die ik zal kunnen lessen. Strooi alle krachten murw mok en mors scheutig energie laai dan de laatste vuren op. Ik zwem dit lijf aan flarden steeds dieper het leven in. De overkant is geen land dat ik zal willen voelen.…

Daar kan het jong zijn dorst mee lessen. Het jong blijft wachten met alleen maar voer in zijn gedachten! Het vraagt steeds meer en meer. Hij spert zijn snavel wijd open en blijft maar hopen.... Wat een liefde voor zo'n kleine! Ze denkt geheel niet: "Dat is het mijne! Moederliefde! Daar komt het op neer.…

wat plakt mijn klamme hemd aan rug en schouders vast wie laat mijn zilte vocht uit poriën verjagen wat slaat mijn lichaam loom tot rusteloos verkeren wie wekt mijn ontembare dorst met volle teugen niet te lessen het is de zomerse golf van zwoele verzengende hitte die beweging bevriest in warmte en het leven als koorts bedwelmt…

Een draai aan de dop… een slok… en de drank is op, snel naar m’n voorraad flessen, om de dagelijkse dorst te lessen. Geen vrienden om me heen, altijd maar alleen. En ook al die zorgen, over vroeger, vandaag en morgen… Even vergeten mijn verdriet: Het belangrijkste is dat ik door alcohol ''geniet''!…

Ik heb gezien waar geen spijze was geen water om de dorst te lessen kasten gevuld met laatste korsten brood de geest gevuld met muziek en dans eenheid in sober leven elkander delen van wat men over had.…

en z’n geweten te lessen…

de maskers grijnzen dubbel ziend gemaakte lol van binnen bezweet narren treden buiten zichzelf voeren grollen door gevulde keet ze dolen van het innerlijk bevrijd tussen licht beneveld en zwaar vermist eentonig klinken ze de rijen door hoempa papa pa opgehitst wetend hoe de dorst te lessen vergetend van het goed fatsoen duister in de hoeken…

Boven de bergen zijn de wateren diep en zwart als het kleed van eucalypta die zich vasthoud aan de heksenbezem op de vlucht haast ze zich weg voor de donder en het brullen van de leeuw vloeien bronnen naar beken midden in de bergen lessen wilde ezels hun dorst nachtegalen zingen in bomen…

naast me op het zonnig voordek van de mudvolle pont over het IJ naar de NSDM-werf v/h zet een middelbaar echtpaar van ongelijke lengte de tanden in een rond sesambroodje gerookte zalm mayo en bieslook daarna lessen man en vrouw hun dorst via het riet in een beker milkshake aardbeien de pont komt aan knoestige vaders in flodderoveral…

Onze ziel heeft dorst, ons verlangen altijd veel groter dan welke invulling ook maar kan proberen die dorst te lessen. Hoe moet dat dan? Kijken, voelen, glimlachen en groeten, dankbaarheid uitzeggen, relativeren. Excuseren en dieper ademen.…

Als de slakke komt gekropen, Hier en ginder, door het huis, ’t Is al met haar slijm bedropen, Niet een kamer blijft er kuis; Maar de middel is te vinden Om het vuil, het lelijk ding, Op te schorsen, in te binden, Dat het niet te ver en ging: Men behoeft maar zout te krijgen Dat men op zijn leden strooit, Straks zo zal het neder zijgen, Als…

Soms wanneer ik eindelijk slaap en zij over mijn dromen waakt, wanneer ik rücksichtslos de bodem raak van grauwe wanhoop en dure flessen kraak en eens te meer mijn dorst moet lessen.. kom binnen zegt ze, de schurftige honden zijn het hoekje om eet nu van mijn liefde uit zilveren schalen. Haar hals is warm en geurig...…

probeert te lessen met passie nu de herfstwind ons bezoekt met vergankelijkheid en alles wat geweest is voorbij is gegaan met jou in mijn diepste hart vol weemoed.…

(senryu) dagdagelijks vrij beproef ik langs zelfkanten levenservaring…

Zie ze gaan de miezemuizen op het land van dolle stier waar zij in de spiegelhuizen zich verdrinken in vertier om een laatste dorst te lessen in parfum en tierelier Zie ze hier de leegte geeuwen door het witgesuikerd glas dat versplinterd door hun schreeuwen zich een weg zocht naar hun jas die geruild werd voor een spiegel en een beeld…