Alle inzendingen over draad spinnen alsof

Nu gaan we beginnen Over spinnen. Hoe is het ooit begonnen? Bij spinnen worden draden gesponnen Voor het weven van couponnen. Dus ben je bang van spinnen, Moet je er niet aan beginnen.…

Garen spinnen, Draden spinnen Levenslijnen In de hand, In het hart, Die waarheid duiden In de gewonnen Werkelijkheid van Het gedicht, Die inzicht geven In wie ik ben Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

tussen ons het sterke rag van een vermoeden trilweefsel dat verbindt verzwegen woorden spinnen de gedachtelijn - een draad als brug van jij van ik naar wij maar ook terug…

opgeladen energie spanning een vonk werkeloos wachtend spinnen we een draad ragfijn maar voldoende? hoeveel weerstand kan ik nog weerstaan?…

Spinnen kunnen bruggen slaan. Tot wel vijfentwintig meter lang. Ze lopen over sterke zijden draden. Wij mensen zijn daartoe niet in staat. Wij zijn weer goed in hoge muren bouwen. Ook kunnen we virtuele webben maken. Mensen laten de mensheid hangen. Aan een zwakke zijden draad.…

je huist in pluizen wol het uitzicht stoffig en je hoofd is overvol de zachte draden haken niet van binnen laten zich niet spinnen en tot garen klaren je wilt weven het leven in patroon vorm en kleuren naar het dagelijks gebeuren het pluizen maakt je dol de rode draad is al versleten dagen zijn aan het vertragen omdat de uren…

Nog zijn het schimmen en nevelslierten dunne draden die horizonten spinnen naar onbekende verten in een tijd nog sluimerend in cocon hier is nu, daar is later stemmen die zullen klinken leven dat zich een weg zal zoeken ongebonden en beweeglijk als water.…

nooit is echt teveel gezegd ooit heb ik er één omgelegd die met zijn tang zijn vrouw het behang op joeg op de vlucht na een echt gevecht het leek alsof ze daarbij vloog zo snel ging die dame omhoog ik dacht die schat vliegt in een zwart gat terwijl ze me op piepdun draad bedroog later kreeg ik echt de smoor in het bleek familie hangmatspin…

Zin Spin Spint Begint Spinsel Ragfijn Spindraden Draden van zij Hij hoort er niet bij Zinspelende spin Zinspeelde zij Zijden spin Speelden Zij spin Weg Spin Zin Het web kreeg woorden onder het spinnen.…

het eind is zoek de strakke streng rafelde bij onderzoek knapte toen volledig af ik heb de touwtjes nu niet meer in handen van het vervlocht verleden ontbonden is mijn heden ik pakt de draad van morgen maar weer op omdat ik toch weer garen spinnen wil in een toekomst die niet stopt…

zag je spinnen stal je web met ijskristallen zag je vallen zonder prooi besneeuwde al je draden jij bent zo mooi ik winter slechts je dromen kom weer tot leven jij hebt zoveel te geven mijn vries en dooi is maar een tijdelijk komen…

Zwemmend in gestolde tijd zoeken wij de virtuoos voorbij innerlijke strijd bolwerk van de bolleboos kruipend als een bedelkind bevangen door de kilte spinnen wij het labyrint van de immense stilte hangend aan een zijden draad vangen wij de laatste bloei in het licht van dageraad dobbert onze reddingsboei.…

zie de hoogste toppen waar lentegroen de zomer nog trotseert weet het gele bruin in onderlagen waar het vleugje herfst al is gepasseerd voel de draden van de spinnen die hun web bespringen voor een rijke oogst maar in het loof vind ik de kleur van zon ruik nog de prille geur waar alles mee begon…

de spinnen leiden draden om de tuin omspannen takken om de kost te winnen ze hopen dat ze daarmee garen spinnen ik buig beleefd, voel spinsels op m'n kruin met één gebaar ligt al hun werk in puin en daarna kunnen ze opnieuw beginnen ze weven onvermoeibaar ragfijn linnen en blijven zoeken naar een klein fortuin ik zie ze roerloos in het centrum…

Nu weer wil de draad niet, buigt, splitst zich, vervaagt, dan weer lijkt er nauwelijks een oog in de naald, (zo er al een oog in zit dan is dat erg smal en scheef) als de naald beweegt, beeft, alsof bang voor die draad, maar de draad is zelf ook niet zo zeker - Boven haar komt iemand met een bom gevlogen. Een jongen. Precisie.…

een penseel met zacht fluweel van ochtendlicht druppels dauw in kristallijne vormen spinnen in hun web een prooi is vastgelegd de trekdraad is ontzet wordt opgeborgen een natte veeg het dode beest is feest voor morgen onder handen drogen draden schijnt de zon herstel spin garen bij gevaren, spanning schildert zich heel…

en liefde laten je altijd kriebelen liefde in je buik en spinnen op je arm spinnen en liefde als je ze doorhebt krijg je het warm Spinnen en liefde ze bestaan allebei al lang spinnen en liefde maken sommige mensen bang Liefde verschuilt zich in een hoekje en spinnen achter een kei maar het grote verschil tussen liefde en spinnen is Spinnen…

webben spinnen niet doch spinnen spinnen webben als een ragfijn lied…

ze zeggen zo vaak van de doden niets dan goeds dan ga ik je vast na het sterven liefhebben alleen weet ik nog niet of het jouw of mijn dood wordt…

Zwart-wit blaft hij zei je schor en hees alsof hij altijd al een speelgoed- hondje is geweest…

een reactie geen reactie een vier voor de moeite ik ontwaar dames en heren die denken te presteren maar vooral doen alsof dit menneke gaat voor zeker en vast dit menneke gaat en is u niet meer tot last…

plaats is voor de ander we onze woorden niet ombuigen taal kreuk- en strijkvrij in de kasten ligt we doen alsof we eeuwig leven…

Het rafelt maar, het rafelt maar: De wol verlaat de bomen Iedere winter valt het zwaar Zo bloot erdoor te komen Hij kleumt en kleumt, zo poedelnaakt Zijn armen zijn bevroren Zijn bast doet zeer hij piept en kraakt De strijd lijkt hij verloren De draad herpakt, het lijkt een droom: Opeens staat hij te spinnen Er komt weer breisel aan de…

als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen dan liep ik nu niet in een plas maar lag ik lekker binnen nu sjouw ik af en aan met was met bed- en ander linnen als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen ik maai het gras verjaag de spinnen maar wil de zon beminnen languit op een terras als ik een poes was dan lag ik nu te spinnen…

handen wurgen zwart ogen gillen wit en angst vervloeit langs muren die de stilte zat zijn en elkaar spinnen ragen rood het harigt op de poten ze hoeken voor hun leven rennen voor de dood ze trekken draden treurmuziek in webben vaag verdriet want als de prooi gevangen is eindigt abrupt een levenslied ze wroeten in mijn geest vernachten…

je keek me aan de glimlach brak het kwetsbaar ogenblik waarop wij nog niet hadden besloten hoe verder te gaan de toegestoken hand een lief entree je nam me mee om tijd te winnen voor het garen dat jij dacht te spinnen waarmee jij de klus wilde klaren van weer opnieuw beginnen jij spon vals verdikte de draad tot de helft…

met groeipijn zie ik dat geworstel alsof de draad geen einden heeft bekijk mijn handen die te groot alleen maar mogen wijzen de lijnen zijn zo strak gespannen en de liefde waarmee ze zijn bekleed kunnen haar breken niet voorkomen maar elke vezel in mijn lijf staat open om steeds samen de draad weer op te pakken waar zij hem vallen laat…

Waarom katten spinnen, weet geen mens. Wie weet, is het uit vredelievendheid. Wie weet, is het uit gelukzaligheid. Wie weet, is het uit dankbaarheid. En wie weet, God only knows, is het wel van harte bidden. Of mensen ooit konden spinnen, of het spinnen hebben verleerd, weet geen zinnig mens.…

mandenvol oogst onder zomerse luchten bomen verzuchten hun takken vol vruchten kleuren de herfst nabij nog hooit het gras scheren zwaluwen in weergaloos vluchten omlaag voor de regen samen met muggen opent de morgen in rood zullen spinnen de webben belopen in druppels kristal zon weerkaatst overal dauw spant draden tussen takken…

de nachten lengen tot rode wederkeer naar 'n herfstige dood, wollig gekleed in grondmist en doorregen met rag op elk pad dat ik onwetend betreed het lijkt alsof verloren stemmen in die zachte, verstilde draden zijn gevangen alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig leven naar eindigheid doet verlangen…