in zwart galon
op de witte pantalon
zij meldde zich ten paleize
het huis van de Koningin
zei ik wil een echte lakei
voor vast in de vrij
en anders de palfrenier
los in de versier
Hare Majesteit schoot in de lach
toen ze de jongedame bezag
sprak kwiek uit haar portiek
oh jij lieve kleine Babet
mijn lakeien zijn al bezet
ik hou ze draadloos…
vandaag traant zij tere treurnis bij 't avondrood
hij ging - zij werd nimmer uit zijn hart verwend
blad’ren vallen bruin vaal van hunne takken
op straat de mens kijkt naar donk’re luchten
weg van den dromer wie ziet hem zuchten
tergend traag zwaar aangeslagen zal hij zakken
zij ziet als enig kans op z’n ontkluistering
richt naar ‘m draadloos…
De radiozenders kwamen draadloos uit de muur
muziek op vier programma's, verder geen gelul;
op zondag kerkmuziek, hoewel slechts kort van duur
en om half vijf Frits van Turenhouts null-null
Wie zo'n herinnering aan zijn jeugd bewaarde
gebeiteld in de wassen geur van 't ouderlijk huis
kan later simpel elders aarden
Overal maar nergens voel…