23459 resultaten.
God is Licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 In Licht is Waarheid.
In Waarheid is Wijsheid.
In Wijsheid is Licht.…
In jeugdig renoveren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 454 mijn bouwwerk wordt
langzaamaan geslecht
erodeert door
tijd en zorgen
de specie was
nog oorlogs best
verdroogt en kruimelt
op de weg naar morgen
de stenen zijn
hun draagkracht kwijt
hechten niet meer als geheel
het wordt hen allemaal te veel
maar het interieur
blijft bij de tijd
in jeugdig renoveren
de trends steeds uitproberen…
Buizerd
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 308 De vleugelpunten trillen zacht
bewogen door de warme wind,
waardoor hij draagkracht vindt
voor het volvoeren van de jacht.
Plots duikt hij, stil, poten gestrekt
als een baksteen naar de grond.
Een veldmuisje weet zich verloren.
Het lijden wordt niet lang gerekt.
De warme prooi verdwijnt terstond.
Er was en is niets van te horen.…
Op weg naar de zin
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 155 de draagkracht van lijf en geest
kan het scheppend vermogen
allengs minder doen belonen
ik heb lang de rek kunnen gedogen
maar ontmoet thans de grens
waar het verstand moet tonen
dat mijn adem stilaan achterblijft
dat een nieuwe uitdaging
van haar vervulling wegdrijft
en ik gedwongen word
tot mijn aardse vertraging
ik zal…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Memento (N.a.v. de aanslagen in België op 22-03-2016)
gedicht
2.0 met 2 stemmen 1.723 Woorden lijken te breken,
op de barricades van terreur,
lijken te verdwijnen,
in de vuurmonden van semi-automatische geweren.
Woorden dreigen te vervallen,
tot een allesvernietigende kracht,
klaar om de aarde verschroeid te maken,
onbruikbaar voor verder leven.
Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd?
maar Die had enkel gezwegen,
slechts…
Zingend hart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 komt nadert mij
met liefdevolle aandacht
wie lezen kan en wil
't zingend hart
in vreugd en smart
dat schone druppels vangen mag
och zie de sombere
bossen
waarom de ranke bomen zwiepen
de vijver bedekt met
mos en waterlelies
in koele gouden dagen
van juichend welbehagen
de stille ongerepte
plekken dat mij rukt uit
bange overheersing…
de offergave
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 de boterlampen
verbannen de duisternis
enig in haar soort…
Avond….
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 51 Een kleurrijk afscheid
van de dag.
Kaal de bomen, het
zicht steeds meer.
De wind houdt nog steeds aan
er lijkt geen einde aan te komen.…
De golfslag sterft
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 141 Het is wanneer ik op het strand loop
- daar waar zand en water elkaar raken =
en de golfslag rond mijn voeten sterft
dat ik nadenkend kijk naar waar ik sta
de grond die mij eerst stevig droeg
lijkt verdronken te verspoelen en
aan draagkracht te verliezen
onder mijn aarzelende stap
maar dan zie ik de lijnen
voor me…leidend naar de einder…
AFTOCHT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 455 nu zij haar
ogenschijnlijke bescheidenheid
op haar verjaardag kleurig verspreid
verheffen saaie bloedverwanten
- onder oogcontact -
uit het uitermate behagelijke bankstel
zodat uitzwaaien bij de aftocht
een geheel ontspannen draagkracht krijgt
de witte en rode wijn
het oude hassebassie
staat nog half in het glaasje te wiegen
de knabbelnootjes…
LANDSCHAP
poëzie
4.0 met 2 stemmen 280 0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde.
Er staat een reiger met mijn blik te staren:
Een visser schrijft de lijn der piramiden
En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt.
De Griekse krekel des te luider roept,
Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt.
Eens leg ik af de oogopslag der ziel..…
Hij zag het licht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 486 Hij zag het licht
Zij zag het ook
Tot hij het knopje
Ineens bewoog
Lopend in donker
Viel ze over iets heen
Maakte ravage
Deed pijn aan haar been
Licht werd aangeknipt
Man zegt; wat nu
Zij zegt; ik lig op de grond
Wel sodeju
Het licht is die nacht
Niet weer uitgegaan
Zij was bang
Opnieuw onderuit te gaan
De blauwe plekken …
De wilde wingerd
poëzie
4.0 met 1 stemmen 383 Een krank en schamel hout,
Het minste van het woud,
Door iedre wind geslingerd,
Reikte ik mijn ranken uit,
Weerstaan, maar nooit gestuit,
Een dorre wilde wingerd.
Geen mens die naar mij zag.
Al waar ik kroop of lag,
Mijn groen ging alles dekken.
Tot in dit woest revier
De goede hovenier
Mij wijs kwam stekken!
Hij plantte me in zijn tuin…
[ Een zuinig halflicht ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 Een zuinig halflicht
voldoet voor wijze woorden --
want die stralen zelf.…
Kleur geven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 284 Ik schilder schapen in het weiland
en het bonte op een koe
geef de zwaluw graag haar vrijheid
daar is zij wel aan toe
Ik teken ongetemde wolken
in een hemel o zo blauw
gun de zon weinig draagkracht
druk haar geleidelijk in het nauw
Ik portretteer enige knotwilgen
groene haren in de wind
paars met rode bloemen
die geplukt worden door …
Rustpunt
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 233 soms zijn ze mild, soms wild
een omarming als troost zou fijn zijn
in eenzame dagen als milde macht
die het gevoel van warmte beheersen
emotie van loslaten wat je dierbaar is
geeft diep gevoel van onbehagen
begint als wild, zelfs machteloos lijkt
acceptatie maakt dat gedachte overwint
wat niet te veranderen is zoals het is
geeft je de draagkracht…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.178 Iedere morgen na het nachtelijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…
In de tuin
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.283 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.…
Gedachten jagen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 165 Als onweerswolken
Vol donder en bliksem,
Dreigend zwart getooid met
Verraderlijk zilveren rand,
Jagen oncontroleerbare
Gedachten door mijn brein -
Ze gaan er met mijzelf vandoor,
Zonder dat ik ook maar een moment
Boven mezelf word uitgetild -
Gedachten jagen,
Gedachten jagen,
En laten mij dingen doen
Die ik van mijn leven…
Nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 Het is de nacht
die luister geeft
aan het gefluister
wat zacht
wijkt naar ruimte
en zwicht
voor de druk
van het ochtendlicht…
KOORDDANSER OP LUCHT
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 561 misschien nieuwsgierigheid
het ademloze snakken naar de kick
die me bijna verstikt
op weg naar de overkant
als een koorddanser tussen hemel en aarde
die zich opwindt over de hoeveelheid
lucht die hem langs alle zijden omringt
de proporties van de realiteit verdringt
zijn veren met honing ingesmeerd
een sprong in het duister waagt
is het de draagkracht…
Het wemelt weer
gedicht
3.0 met 60 stemmen 31.262 De schouder die mijn hoofd tot rust brengt
moet een goede schouder zijn
met spek en draagkracht,
met autan besprenkeld
en versierd
met lange vliegenstrippen.
---------------------------------------------------------------------
Uit: Men zegt liefde, 2003, de eerste bundel van Sylvia Hubers. Onlangs won zij de Dunya-poezieprijs.…
Dichter
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 225 Je raakte me in woordeloos verlangen
doorploegde zo een onontgonnen land
Onverzadigbaar bleef ik aan je lippen hangen
om het poëtisch spel waarin ik was beland
Ik zoog de virtuoze draagkracht van je woorden
tot in het diepste van mijn eigen dichtersziel
Ervoer je pijn, intensiteit die me zo bekoorde
of was het je wondere klankenspel waarvoor…
erebegraafplaats
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 toeverlaat
er is een open plek waar de achterklep neerslaat
een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel
duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter
nadert zee eeuwig land
soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen
krijgen geen tijd om te zien naar leven schouder
aan schouder geweerschoten knallen stilte wijkt
in een veren naar licht…
Matrix van de ziel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 130 Liefde is kristal, het prisma breekt het licht
en vervalt tot breekbare kleuren.
Vergilius…
Corona-crisis en de aarde
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 129 Het is als kotsen
ja ik bedoel overgeven
kruipend naar de wc pot
niet spetteren aub
oer-geluiden voortbrengend
en een brei aan braaksel
dat in je lichaam was opgehoopt
zo is de Corona-crisis ook voor mij
met mijn vrijzinnige gedachten
de aardkloot kotst
de aarde kotst ons uit
heeft even of langer genoeg van ons
de maag van de aarde is…
Adembenemend
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 926 Al knetterend en flitsend
laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend
de magie van dat ene woord dat stilte verbrak
met aardedonkere stem en licht accent.…
't lievertje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 164 kalverstraat/hoek spui
zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen
rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog
plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia
als schaduw van een laat zomerse dag
een vent, een zwerver op afstand kijkt
zij kijkt verlegen weg
zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel
aandachtig, charmant, intelligent…
De schone wereld
poëzie
3.0 met 4 stemmen 551 Iedre morgen na het nachtlijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…