13025 resultaten.
Gekrompen laagland
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 158 Dromend neem ik afstand en stijg op.
Een naamloze waarnemer ben ik.
Een getuige zonder naam.
Wat groot leek wordt weer klein.
Details kan ik niet meer zien.
Fakkels zie ik laaien en weer doven,
alsof het sterfelijke schepsels zijn.
Rivieren zie ik door oneindig laagland gaan.
Gedachten zie ik reddeloos verdampen
en uit wolken weer ontstaan…
Hoe het raakt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer
deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen,
welke ongevraagd vol met beelden langs komen,
als tintelingen dan mijn ziel bewonen keer op keer .…
Ouder worden
netgedicht
2.2 met 5 stemmen 177 Ook van jou heeft het water dromen meegenomen,
maar toch koester je nog immer een handvol idealen.
Al laat je lichaam het soms lelijk afweten,
bovenin als in een vuurtoren straalt toch je geest.
Nee, ouwe reus, je bent voor ons nog niet versleten.
Wij willen, als jij wilt, nog heel wat jaren met jou door.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.2 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stel je voor : een vredige KERST
hartenkreet
1.7 met 3 stemmen 766 Ik droom een droom,
van een witte Kerst,
die er waarschijnlijk
niet komt.
Ik droom een droom
van een mooie Kerst,
die er misschien komt,
Ik droom een droom
van een vredige Kerst,
die er zeker weten
niet komt
Want de nachtmerrie
overspoeld
als een ware tsunami
alle vredige gedachten
die Kerst in zich heeft!…
Mijn Reis Naar Jou
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 795 Mijn reis begon toen ik je warmte hoorde,
je zoetheid rook en je liefde proefde.
Het was jij die mijn hersenen liet stoppen en mijn hart liet werken.
Het was door jou, dat ik in deze tijd nergens anders aan kan denken.
Ik zal lopen tot er geen land meer is,
varen tot er geen zeeën meer zijn
en vliegen tot de lucht zichzelf uit de wereld…
mijn droomplaneet
hartenkreet
4.1 met 9 stemmen 206 problemen
kom binnen in een wereld vol magie
hier heerst vrede en geen oorlog
de liefde verdrijft er alle haat
geloof me vrij, hier is nooit bedrog
iedereen lacht er en is nooit kwaad
kom maar binnen, beleef je mooiste dagen
want lepeltjesgewijs zal alles er wel komen
op mijn planeet van goddelijk behagen
is fantasie de koning van je …dromen…
Pluis
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 112 Gezegend is de jongeheer
die mijn navelholbewoner
vindt en koestert in zijn hand,
met lede ogen constateert
dat pluis tot stof is weergekeerd
een windvlaag op een korrel zand…
een schildering
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 81 de lucht boven
de kleine haven
bezwangerd met
tranen en blauwe
slierten verlangen
en altijd daar beneden
de drentelende mensen
die naar verre witte
zeilen en hun
vuurtoren turen
altijd zijn er de
scharrelende mensen
nabij de grijze
hoekige blokken
van basalt
de ouden mijmeren op
verweerde groene banken
en altijd kleine…
LAAT UW LICHT SCHIJNEN ONDER DE MENSEN
poëzie
3.0 met 15 stemmen 4.978 Vrienden, het zijn nutte zaken
Dat er aan het dorre strand
Staat een hoog, een vurig baken,
Dat gehele nachten brandt.
Want als iemand komt gevaren
Midden uit de woeste zee
Midden uit de stoute baren,
’t Wijst het schip een goede ree.
Dit is recht het eigen wezen
Van een vroom en achtbaar man
Die ten Hemel-waarts gerezen,
Voor een baken…
De zeeman en de dichter
netgedicht
4.0 met 31 stemmen 723 De vuurtoren geeft de scheepsman rust
Ziet hij de toren dan is zijn brand geblust
Weldra zal hij weer bij de zijnen horen
Zo niet dan voelt hij zich verloren
Gedichten zijn ook een veilig baken
Voor mensen bedroefd of vol met levenslust
Gevoel en spel met woorden raken
Het eerlijk hart dat graag de waarheid kust
De ruwe zeeman en de dichter…
Faro
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 936 waar ’t land zich schier tot eiland tongt
en bunkers kaal uit duinen zweren
wieken zich stralen door de nacht
als dorsers die de polders scheren
grauwend uit zwarte duisternis
hoor ‘k schepen en baleinen hoornen
weergalmend in d’onmeetlijkheid
van trage lankmoedige tonen
bundels priemen door mist en zwerk
klauwen verloren, blind…
Aankomst in IJmuiden
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 543 zachte wolkensluimering
bedekt kuis de weg naar huis
klotsend kabbelt water
schemerdonker langs de kajuit
De storm ligt nu te rusten
het land doemt duister op
een toren boort haar gaten
doorlichtend tullen regenwolken
De kade is slechts hoorbaar
verborgen in haar waas
van witte schaduwplekken
de dag verstopt haar komst…
Eeuwige vlam
snelsonnet
2.0 met 14 stemmen 985 Men vraagt mij vandaag of het waar is
Dat-ie gaar is, de oude Brandaris
Een onderdeel van 't inventaris
Zorgt dat het voorlopig niet klaar is
't Is goed voor 's rijkswatersalaris
Als de volgende lamp type 'spaar' is…
Botsing
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 de emoties botsen met elkaar
als de golven onder het staketsel
in mijn hart baart een woeste binnenzee
van bittere ongezouten woorden
de vuurtoren knippert zijn licht
over het strand
aan uit
aan uit
mijn omega
maar ook mijn alfa
mijn voeten zijn verankerd
in deze wereld
met een zekerheid
die onnatuurlijk lijkt
maar het wel is
de…
BEGIFTIGD (6)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 Ze leerde hoe zich op te laden
Van jutter, Triton, Jan- van- Gent
Ze raakte aan haar taak gewend
En dichtte kieren, scheuren, naden
Zoals ze door het leven waadde
Een Zeeuwse oester, vaak absent
Somtijds geopend en attent
Een werf voor averij en schade
Het werd haar allerlaatste reis
Vertelden haar de lichtsignalen
Van vuurtoren en hemelzalen…
gedroomde reis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 gedroomde reis
het gewicht
van de taal
verdween
toen ik
net als
de zwaluwen
in het
wolkendek
oploste
een laatste
blik op
aarde liet
me de
zeeën zien
op de
bodem
van een
verlaten
bootje
schitterde
een schelp
in de zon…
droom
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 88 ze waren aanwezig, meer
in aantal dan het gezwam
van onderling bakkeleien
wie nu de mooiste kleuren droeg
of het groenste blad
ja, de viooltjes spraken vannacht
de huiskamer vol met eennachts
spreuken en onderlinge verwensingen
anderzijds werden ze aan schouder
gedragen en van snaar tot snaar
ontheven van een spectaculair
melodieus ontheven…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.
En is ze weer thuis in Enschede,
dan droomt ze…
Meringen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.352 Ik hou toch zo van meringen
met van die fluppen aan elke kant
Ze kruipen als gewone bleringen
maar verslonsen ieder argeloos kwasant
De vuurtoren aan scheepse kraven
spuit zijn licht naar ’t grobuit
wanneer het volmondig langs komt traven
en hun wapkleppen ontsluit
Dan is de welling in het slonder
en de mering geeft half stok
Ik neem mijn…
oesterzwam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 691 web van schimmeldraden
ik zie een tros van schelpen
met een ingerolde rand
van blauwgrijs tot grijsgeel
ze rusten op een witte steel
op een viltig behaarde voet
gele lamellen dragen lila sporen
als het vlies scheurt glippen ze weg
wind draagt hen naar een toevallige plek
naar pakweg een barst in een voeg
in de ronde muur van de vuurtoren…
The last post
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 387 Geen baken, geen vuurtoren
alles gedoofd met ergens een moeder
bij wie eeuwig gemis wordt geboren.
Waar blijft haar hoeder,
is iedere vrede afgezworen?
Rust zacht mijn broeder!…
Dromen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 173 De vervaarlijk krakende barsten in mijn gemoed,
door een portie amoureuze treurnis,
niet eens geprobeerd om de juiste weg te kiezen.
Mijn troost is onderkoeld, bijna bevroren.
De brakke cocktail van hormonen,
tranen en zweet,
geserveerd door aanstellerige meiden.
Ik zit gevangen in een deinende massa.
Mijn ergste nachtmerrie heeft mij verwrongen…
Dwaasheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Ik weet niet wat ik jou zou zeggen,
als je hier bij mij zou zijn.
Ik denk wel dat er tranen drupten,
omdat ik blij, zo blij zou zijn.
Het is natuurlijk dwaas, om zo te denken.
Mijn fantasie gaat dikwijls met mij op de loop.
Het verlangen naar jouw blauwe ogen,
vervult mij telkens weer met stille hoop.
Een mens moet blijven hopen,
op zich…
Dromende zee
hartenkreet
1.8 met 15 stemmen 167 Dromende zee
Als ik droom
is de wereld mooier
dan ik in realiteit beleef
droom de mensheid waardiger
dan ik die ervaar
daar leef ik vele jaren mee
die twee samen
droomde ik
als een wonder
van groei en liefde
die droom
droomde ik als druppel
van mijn zijn
vloeiend
in een oeverloze zee
*
Anneke Bakker…
Echo
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Er klinkt een echo,
uit een ver verleden.
Mijn moeder roept mijn naam.
Ik zie mijzelf als kind… al hollend.
Roepende: “Ik kom eraan.”
Zo duidelijk versta ik haar.
Niet alleen de beelden zie ik dan,
maar ook het geluid is opgeslagen.
Haar stem, zoals ze vroeger riep.
Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan.
Want ik ging wel eens zwerven…
Afgelopen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 210 Teleurgesteld blijf ik maar hopen…
Wat is die droom raar afgelopen.…
linkshandige waanzin
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 244 uitgevouwen
getij
-elk ogenblik beschreven-
geen zoutige analyse
opdat ik zou kunnen genezen van de stilte
of van de watermannen uit jouw sterrenbeeld
die met stukjes spiegelglas de verte
van een rivier nabootsen
wanneer ik blootsvoets
dwars door het requiem van de wind
naar de nacht loop
en naar de allerkleinste trilling
van de vuurtoren…
Vaardigheid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 257 Ziet de dichter, vuurtorend
boven zijn knisperend domein
zijn woorden tussen de lijnen,
de letters in het gareel?
Lijden ze geen schipbreuk
tegen de scherpe kantjes van het blad
of vallen in ongenade door stormen
van onberekenbaar cliché?…