Alle inzendingen over droomreis die wij me

we zijn verstild raken elkaars hart niet aan verklaren liefde, vrijheid, boterletters tot de maan weer anders schijnt in de nacht verdwijnt wat angst om ’s morgens lichter te verkleuren fluister ik een zachte lach…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

hand in hand samen op weg die we nog niet hadden afgelegd in dit leven Je kan nog zoveel geven. Verdwalen we in het bos met de maan als sterrenstof om ons heen dwarrelend verzengend neerstrijkend onze liefde laten blijken.. blijf ik je liefhebben tot het eeuwige…

mooi dat mijn generatie weet dat cape kennedy allang weer cape canaveral heet en dat je daar altijd al sneller dan hier een baantje rond krijgt door meer lokale draaierigheid dichterbij de evenaar mensen op de maan via televisie voor ons niks nieuws onder de zon al schoot jules verne ons per kanon tot hooguit zestig graden onder nul…

Nu staan de bomen nog bladloos met hun arme armen in de winterlucht. Diep van binnen hopen ze met mij mee op veel groen en de lentezon. Nog enkele weken en de wintertijd is voorbij. We beginnen weer met een schone lei. De vogels kijken al uit voor hun habitat. Verkennen in huisjes het kleine gat. Zouden ze daar een nestje bouwen. Ik zie…

De vogel in mij is allang weggevlogen in alle vrijheid raakte ze haar ballast kwijt.…

Er is geen eind in de tijd ook geen eind aan de tijd geen eind voor de tijd ook niet mettertijd die komt er niet wel steeds een nieuw begin!…

weer de nachttrein gemist stond toch op tijd op het perron de deuren gingen niet open het lot heeft het blijkbaar zo beslist en daar sta ik weer verlaten de reis naar dromenland gewist en niemand heeft in de gaten hoe vervelend dat is en ‘s morgens vroeg rijst de vraag en die ergert mij zelf het meest de vraag: heb ik mij vergist – bestaat…

de lente wist de lichte toon van het vergeten kind vast te houden de zomer liet veelbelovend en gul het zonlicht naar binnen vallen in het najaar voelde je voor het eerst een ongrijpbare splinter in je hand de winter kwam benauwend dichtbij heuvels werden bergen in het grensland transformeerden de witte in zwarte bladzijden…

Jullie medeleven doet me zo ontzettend veel goed opknappen doe 'k nog bij lange na niet Echter geven mails en reacties me nieuwe moed, blijf gewoon schrijven, zoals je ziet. Omgaan met kanker is moeilijk zeker als blijkt dat men er telkens weer met oplossingen naast grijpt! Vergissen is menselijk dat weet 'k ook wel, maar misschien zegt…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

Op de dagen achtereen dat ik schreef vergat ik nooit mijn levend verleden in me dat me gevormd had en ik toch een zelfbewustzijn bezat in het heden waarin ik leerde van een ver verleden, waardoor ik niet had vermeden maar verder leefde in een toekomst.…

Wij mensen zijn de golven niet. Wij zijn als water dat stroomt. Wij zijn bloed dat vloeit. Wij zijn de wolken niet. Wij zijn als de wind die waait. Wij zijn adem die door longen blaast. Wij zijn de kosmische straling niet. Wij zijn elektronen in neuronen, die als liefde door onze breinen razen. Wij zijn onze eigen gedachten niet.…

soms sluimert een omhelzing in de couveuse van iemands ziel soms schemert zij door het glas een vluchtig ontwaken uit de roes van bitterzoet verdriet ze strekt haar armen uit omhult je met serene troost op een kalme regengrijze dag…

O grandseigneur, witbaardig Uw verzen zijn zo aardig Spreekwoordelijk leeswaardig Nee, echt niet minderwaardig Beslist niet inferieur Ik ken ze geen van allen Hoewel, Michel-Angèle Die Surinaamse frêle Was heter dan Adèle Met haar kon ik goed ballen Mijn eerste heette Anne Een bloem die zij mij ried Was zij mijn liefde niet Dan zong…

Ik weet niet wat ik in hem zie maar het is iets wat anderen niet in hem zagen, het is alsof onze wegen gekruist en altijd langs elkaar, voor ons lagen.…

teder jouw beide handen jij laat mijn vingers zachtjes gaan Ik voel jouw ingehouden passie jij raakt de lijnen in mijn gezicht ik hoor de hartstocht in jouw woorden jij fluistert mijn gedachten licht Ik vlecht vurig ons verlangen jij streelt duisternis uit de nacht ik ontvang jou met heel mijn wezen jij die liefde in mijn leven bracht Wij…

Jij en ik Waren *wij* 't Is voorbij Ooit hecht verbonden Nu ben ik weer vrij Jij en ik Waren *wij* 't Is voorbij Jij hoort nu bij haar Niet meer bij mij Jij en zij Zijn nu *wij* 't is voorbij Zij vormt jouw *wij* Ik ben nu zij…

Je hart klopt nog steeds in hetzelfde ritme voor mij, want eens hebben wij elkaars harten gestolen.…

Een jaar geleden jij en ik en nu samen WIJ.... Het voelt niet verstikkend en we kunnen blijven drijven, omdat belangrijk is dat wij ook jij en ik kunnen blijven. Zware donkere wolken hingen boven ons hoofd, maar wij hebben altijd in onzelf geloofd.…

mogen elkaar lusten elkaar lusten de lust van elkaar ruiken elkaar nippen elkaar proeven de smaak van elkaar rijpen ons jong zoet op de tong plukken de oogst van elkaar schenken onszelf drinken elkaar wijnrood op dronk van elkaar…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

daarvan worden wij zo medelevend dat wij gaan letten op onze lijn…

Wij praten gelijk de zee ik de golf die wegtrekt jij de golf die terugkomt een onafgebroken gaan en komen soms woest schuimend soms zacht ruisend maar altijd klimmen naar de top op zoek naar de verzoening altijd als één eindigend nooit alleen.…

waarom wij!…

wij moeders weten nu toch wel dat we bij elkaar uit kunnen huilen, praten en luisteren naar elkaar wij sluiten niemand buiten.…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

museum mag niet overleven nieuw ambachtslui liefdeloos snel gebouw warmteloos en de lampion rechts in de hand links het mobieltje nep met batterij zo lopen zij had ik maar geweten en niemand thuis voor de thee het verhaal de bandjes winkelketens scholen zonder stem plant of warmtelicht gezondheid kopen profijtmaatschappij -zo verliezen wij…

jij 2 letters een wereld om te ontdekken wie ik ben ik 2 letters iets bijzonders om trots op te zijn wij 2 letters iets wat ooit een wens was van iedereen…