Alle inzendingen over druppel OR beweging

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

meer dan wat je vroeg wil ik zijn. vandaag in een beweging naar morgen adem je Mahler of ik bij je was. gisteren een beetje gek wist ik het weten minder. wil ik van je weten het antwoord in een wolkje. dichter naar je toe zag je me wenen in een druppel. meer dan wat je vroeg gisteren. wil ik zijn vandaag een beetje…

ik hoef geen zaadjes te planten die bloemen laten bloeien voor jou met onze handen vouwen we licht uit warme zonnestralen vragen wind en wat regen om ze kleurrijk te bewegen ze vervliegen weer snel tussen sluiers van druppels in de vrolijkste kermis van de hel…

de burger houdt de knip dicht nogal wiedes zij voelen zich als kippen kaalgeplukt zelfs als angorakonijnen waakzaam krijsen tot hoe ver kan men gaan een koe die geen melk geeft is niet meer uit te melken en dan toch nog bewegen een druppel te geven al is het een laatste cent voor in een parkeerautomaat maar wat doen we nog met een…

jij had het bewegen van een prima ballerina volmaakt in rechte lijn en harmonie van druppel tot welle vanuit het midden cirkelend kabbelend tegen de oevers van de strak spiegelende plas tot in de uiteinden van jouw bewegen klopte de kracht van je hart met de zachtheid van jouw macht je talent was extravagant waarbij het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

je valt als een druppel in stilte meegaand vormt parabolisch traagheid vooraan spat zacht uiteen in duizend segmenten die ieder je vlucht in vrijheid herdenken tolt en draait in bewegen kaatst onderweg de wind heb je tegen dan stroom je samen tot een groter geheel ook voor jou zijn de spatjes net even te veel…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

ik heb ze zien bewegen de regen en het doek ook hoe jouw penselen de donkerzwarte bui langs het zwerk joeg als jij dan even rustte brak verderop de zon en glinsterden frisse druppels op een oude regenton jouw beelden zijn geen plaatjes maar stukjes natuur die met hart en ziel begiftigd zijn in de na- middagse zonneschijn…

Hij spant Van kant tot overkant Al heen en al terug De brug.   Hij bindt En wint en overwint De wal en overwal Voor al. Hij bouwt, En iedereen betrouwt Al heen en al terug Zijn brug.…

Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen Met zwarte nesten in verwarde twijgen Kwam regen op verdorde halmen zijgen, Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen. Een traan lichtte in uw oog, de zerk lag grijs En eenzaam in een krans van groene blaren - Een lichte handdruk kon uw smart bedaren Maar wis zong nog uw hart bedroefd een…

Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven. Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer door zomers blijde hoven Gedwaald of laat door de avondlichte…

Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…

Een grauw verdriet is in mijn ziel begonnen, De dag is triest en vol onduldbaar wee... Ik weet het nu: 'k heb mij te laat bezonnen, Geen deelt mij ooit meer van zijn deernis mee. Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen, Wellust verkoor ik boven zoele vreê. En thans, helaas! ik geef mij laf verwonnen: Ik ben een wrak op zwalpend-zwarte zee…

Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde? Maar ruist de zee niet rusteloos haar zang, Nu zacht en klaar, dan war en wild en bang, Anders in stil, anders in stormgetijde? Zo glanzenrijk als wisseltintge zijde, Dan armlijk grauw en wedrom, voor hoelang? Eén blanke blauwte, en zò wisselt die zang Die eeuwig 't eeuwig spel zal begeleiden…

Ik ben heel blij Doch 'k weet niet waarom, 't Hart van mij, Klopt bom, bom, bom. O! alles blinkt, En trilt en beeft, En mijn ziele zingt, En droomt en zweeft. O! ik ben zo blij, Van blijdschap dronken. Doch wie heeft mij Deze vreugd geschonken? Uit welke bron, Uit welke stroom, Uit welke zon, Uit welke droom?…

De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis, totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis. Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken, zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht, totdat de wachters weer de poorten…

Aan d' overkant van 't water stonden d' oude huizen. Het water was heel stil, een witte rand van pas gevallen sneeuw lag voor de huizen. 't Was alles broos en fijn, voor strakke lucht met sterren. De huizen stonden oud en stil....van verre kwam dof gedreun: het ruchten van de stad, dan was het, of de huizen nóg groter stilte hield omvat…

Wat vraagt één ziel van de Aard behalve vrede? En vrede schenkt zij nooit, slechts strijd en streven, En kort geluk, gevolgd door snik en beven, - Zij stoort zich niet aan tranen noch gebeden. Zij doet haar wil, en strooit haar heerlijkheden, En werpt haar bliksems, door geen drang gedreven Dan Macht en Noodlot. Ach, en alle leven Trekt…

Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken, Uw zachte leden en uw aangezicht. En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden smaken En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…

Was niet hun beider teerste droom, het kind te aanschouwen Dat uit haar reine schoot zuiverste Liefde schiep? Betastte hij niet zacht, en voelde hij niet diep Verscholen leven daar, het lijf der lieve vrouwe? Hoe kon zijn zaligheid zo plotseling verflauwen? Wat angst welde in zijn hart, dat eensklaps hij ontliep Het warm vertrek, waar aan…

Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

links rechts heen en weer in beweging constant zweven tussen twijfel en daadkracht van het ene naar het andere onderweg donkere tunnels passerend neonlicht flitst voorbij als een raket op weg naar jupiter…

het ademt wanneer winter de bomen aftast zoals jij de dagen op glazen kalenders langzaam geboren en verder dragend, ver weg van kaartranden met eenzelfde oceaan die binnen in golven en verklaarde waterwoningen de lucht recht hangen het ademt, jij ademt in blauwe kruinen en zelfs op een uitgewiste dag als deze…

in weemoed van het late licht bloeiden rozen langs de steen waar je nu samen ligt ik kwam hier even in eenzaamheid het is geen triest gebeuren de rozen geuren mild en ik spel de verweerde steen mijn hart in innigheid gevangen in loom bewegen luister ik in de luwte van fluistering van de wind ik hoor jullie stemmen ijl en puur…