Alle inzendingen over dunne bomen OR magere gedichten

Er was eens een ambachtelijke slager Zijn koeienvlees was altijd mager Zijn luie vrouw was echter baggervet Die heeft hij op dieet gezet Ze is nu slank en ook nog minder trager…

Wanneer het in een gedicht weer over de muze ging, dacht ik dat dit de enige liefde was. Maar tussen de zinnen door, staarden mij de muzen aan, brachten mij ontgoocheling.…

Een vrouw in vooroorlogse bikini ligt naar haar best appetijtelijke vetrollen te staren. De patatkraam is nog open, ze waggelt er als een vetpatiënt naartoe. Ik sta graag onder die harde straal water die mijn lichaam masseert alsof het een hardhandige vrouw is. Er was een opgewonden vrouw, die zodanig bukte dat ik schaamliplezen kon. Aan de…

In plaats van ‘Mager’ moet dus voortaan Hein gezellig dik, volslank of mollig zijn.…

vinden kan, een slingerend uurwerk tussen beide polen, zo wordt ik bij al hun slachtoffers opgeteld, moet ik leven naar het oordeel van de doden, of moet ik kiezen zonder beide te verliezen, maar wat geeft het, ik weet niet waar ik bij gebaad ben, is dat de moraal of humor, of schuilen er meerdere goden in mij of blijf ik slechts een mager…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten.…

De meeste bomen houden hun groen vol, maar de berken, van vorm en tint toch al ijl, slinken tot geesten. Hun schemerende skeletten zijn behangen met dunne gouden munten waar de zon doorheen schijnt, versleten dukaten die zullen vallen op vochtige Hollandse zandgrond. ------------------------- uit: 'Groen land', 1961…

een tot dunne deken gewaaide blauwwitte lucht hangt stil te dromen op het avondlicht zwarte meeuwen slaan zich krachtig verder de bomen donkere steen geworden staan platgeslagen tegen het wolkendek alsof de wind niet bestaat zo'n intens stille avond die je buik zacht streelt je borst beroert…

ringloze vingers krabben de weggedroomde uren van mijn mager gebeente wanneer ik mezelf zie langs dode bomen en het vergezicht nog verder dan het veld dat doodstil ademhaalt of later, de regen hol door het lachen van gebroken tijd tot de avond komt en zijn tocht voltooien moet op mijn kromgebogen rug voor een nacht vol stormen…

Ik heb ze: van die wappervoeten Ben veel te mager, lang en plat Met op mijn rechterwang een wrat Een neus vol bruine zomersproeten Ik heb ze : Piekig steile haren Te dunne benen, zo gênant (Wat ben ik mooi in dromenland) 't gaat over, maar na hoeveel jaren?…

hoog reiken de dunne poten van de gazelle in de poel waar vogels af en aan vliegen ik leg me te rusten in de jaarringen van bomen en de stilte in mijn buik het open landschap en de bloemen in mijn hand strelen op je mond de geur van het beminnen ik schrei jouw naam in duizend wolken en begeef me naar de kraterrand voorbij…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

ach, tere boself je lijkt verdwaald tussen kale bomen die niet beschutten het dunne pastelkleed dat glinsterend jou omhult maakt je zo kwetsbaar op deze kille dag in je ogen lees ik verlangen naar lentelicht bosanemonen en wollegras wiegelende grasklokjes dreigend reiken bramendoorns naar je tengere gestalte een roodborstje zal…

niet begrijpen kan jij en ik zoals het was tussen de sterren vind ik je een liefdevolle knipoog ver en toch dichtbij in dit gedicht…

van dit gedicht…

Zo droomverloren staan de bomen te spiegelen in ’t licht alsof ze lang tevoren zich dachten uitverkoren te leven in gedicht.…

censuur maakt verzwegen gedichten teder als het eerste loof aan bomen na een lange winter ogenschijnlijk nietszeggende woorden die teneinde raad van zich doen spreken in doodstil duister zoals geluk bij het ochtendgloren kan zijn wanneer je ziet dat er een gedicht is geboren…

De wind, de beeldspraak van het zwijgen in verhalen , gehuld in bast van bomen, eiken en de espen reiken met magere armen vol ongeduld uit naar vingerdunne twijgen.…

In niets voorbij, de aarde nog aarde, de zee onbeademd, het stof mager uit je borsten schuddend, omarmend de vogels van morgen.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Tussen buien, regenbogen heb ik gezien hoe hoge takken bogen, door appels zwaar gewogen En niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen…

Ik ben die kale boom, die in geen enkel park meer hoort. Ik ben de stilte. Ik ben de ijzige kilte. Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

trillend als een riet heb je de show gewonnen magere windhond…

neem nu een boom, een heel gewone geen eik, beuk of lork, maar doodnormale wilg met treurig lange, harkerige takken aan een verre, mistige waterkant even later een glanzende vrouw aantrekkelijk gezicht en mager lijf en grote, hele grote kanovoeten zij wacht op jouw oor tegen haar bast zij kraakt, wiegt en perst sappen van worteldiep naar…

. ---------------------------------------------- Uuit: 'Alle gedichten tot gisteren', 2004.…

Daarom blijf ik maar mager ik eet niet van mijn voer want een mager varken slachten dat doet geen ene boer. Al heb ik nog zo'n honger dat ik het haast besterf dan loop ik toch nog veilig hierzo op het erf.…

als magere Heijn handhaaft Appie zich nog graag in volle schappen…