Alle inzendingen over een fragment van aan

Ik zie de bladeren afzonderlijk en tussen hen fragmenten van de lucht. Ik voel hoe mijn zelfstandigheid verloren gaat en dat er nauwelijks verschil bestaat tussen mijn ogen en het licht. -------------------------------------- uit: 'Ik kijk naar de wolken', 1956.…

verlangens gesmeed in smeltkroes van ziel fragmenten tastend in naaktheid kwetsbaar in vervoering kalm werd zij geboren in elkaar dringend op aarde waarin zij weerklonk in onverstaanbare stemmen pleisterplaats van tederheid waarin de hemel haar doorzichtbaar neerschrijft in de avond van feest oneindig bespeelbaar…

ik heb haar muziek beluisterd hoorde woorden die haar bekoorden zij was ontluisterd maar in haar hart klonken nog de melodieën van vroeger tonen overbrugden wat eerder gescheiden was over goede smaak werd getwist het compromis zal worden gemist we deelden fragmenten uit de symfonie van het leven jouw onvoltooide is de laatste…

Fragment III Puella, een air [ ] onder de levensboom vermeien wij in de hof mijn luit bespeelt schoonheid die muziek niet bevatten kan je brokaten kleed die de wijsheid van de boom omvat ruist mij tegemoet hoe bekoort mij jouw schittering Godelinda, lief mij! verteer mijn hart met een baiser…

heb jouw boek gelezen maar in de film van je leven kwam ik fragmenten tegen waarin jij totaal anders was vreemde ogen zagen een vrouw die verrassende kanten combineerde met charmante hoopte dat film en boek gelijk zouden lopen ik herlees maar de inkt wil niet drogen…

Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

tijdens een val resteerde van de mijne slechts vele scherven gelukkig was hij niet van kristal dat in duizenden fragmenten versplintert als de tijd het mij niet verhindert en ik alle scherven snel vinden zal ga ik ze lijmen en wie weet kan ik dan met breuklijnen en al heel misschien toch weer in mijn bol een toekomst zien…

Brussel heeft nog niet gereageerd, hoorde ik en een geheimzinnig lachje maakte me tot vriend van mezelf tot vriend van mezelf mijn lippen die vlezig zijn zo hun weg hebben gemaakt onschuld uitdrijvend als Bosnisch bloed in beken velen zijn, maar weinigen fragmenten hopen nog op heling en hereniging broeders wisselen verder chromosomen…

Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

aanprijzingen flitsen van het scherm, knallen uit geluidsdragers ik moet dit, ik moet dat staatspostbus en stromannen van het kapitaal maken mij bang in verloederende taal, schitterend en schetterend willen ze mij als consument in deze teringherrie probeer ik met vertraagde beelden een andere dimensie te penselen, serene stilte in fragmenten…

passeren dan die fragmenten ik denk dat ik van je hou. soms wil ik met je spreken maar ik kan je niet bereiken. misschien mijn kans verkeken je blijft me steeds ontwijken. ik zal je blijven zoeken door ruimte en door tijd... in diepe spleten of kromme hoeken, ja, zelfs tot in de eeuwige eeuwigheid!…

weinig wegen woorden in beladen stilte ontdaan van bombast en uiterlijk vertoon alleen in gewijde ruimte hangt nog hun mystieke droom fragmenten lossen op zonder oorzakelijk verband verbondenheid bestaat alleen in zielenpijn en spijt waar zelden woorden zijn geweest is de beerput nooit geleegd…

fragmenten flitsen voorbij als korreltjes zand tussen je tenen waarin ik verstrengel aan jou, aan mij een bepaald proces voltrekt zich binnen de cirkel die nooit eindigt het maakt me nieuwsgierig het doet me beseffen dat elke volgende stap weer leidt tot volgende stappen tussen jou en mij……

" wie kijkt niet graag naar binnen; deze ronding, de meest intense kleur voor eenheid waarop het leven in meer dan fragmenten steunt " het zwijgen verbreedt ons gesprek jij legt je hand erover we worden branding en vullen de schelpen met echo 't geruis zingt mee als rood vuur…

water proeft zich aan, dringt tussendoor tot verdrongen ruimte naar volstrekt vergeten, volmaakte droogte tot dorst zich aandient, borden vol honger zich ledigen boven verzadigd vlees in uiteindelijk gemoed als fragmenten zich rapen, zich schudden tot vloeibare scherven zijn geplengd te elfder ure, onvoltooid…

Bezield van een grote afstand, de kunst om met weinig woorden veel te zeggen: een geestverwant; een fragment van angst.…

[fragment] Een stilstaande auto een lamp een doosje lucifers dat op tafel ligt een klok die stilstaat een standbeeld een schilderij een kleur een vliegtuig dat buiten gehoorsafstand is een speld een rebus een postzegel een oog een chocolaatje een weiland een drempel een getekend poppetje een vingerafdruk een plafond ----------…

opgehokt kakelende kippen stem die stokt paddenstoel met stippen een raakvlak ken ik niet mijn kader is geen kwetsbaarheid ik soleer naar verdriet toch is zijdezacht mijn hart gerafeld glee na glee verkaveld uitgepuzzeld bedacht in stukken uiteen gevallen, kant noch wal raken mijn momenten verstrooid verval ik in fragmenten…

er zat een knoop in de tijd ik trok aan het kortste eind kon de grote lus herinneringen niet meer binnenhalen moest ze laten gaan uit de verbanden die mijn jeugd omspanden kwam nog wat fragmenten tegen uit een ongekend verleden maar te weinig voor een fundament wat losse stenen en cement zwerf op het net in verloren tijd…

voor mij passeer je in gepolitoerde zwarte lak je witte rok klokt achter mij na je thuiskomst, nestelt dag lieve hand, lieve arm als je even langszij komt kust op mijn hoofd, rillingen hoorbaar in de aanslagen blond valt het licht, fragment van een jonge avond hoorbaar de nieuwe vogels door het glas, in akkoorden…

Kennelijk een bijzonder mens, want een vergaderruimte met fragmenten uit zijn leven geef je niet zomaar zijn naam Vrolijk, met een ietwat bedrukte lach. Het brengt hem, die ik niet ken, nader Hij kijkt over mijn schouders mee Naar mijn nuttige bezigheden.…

ik voelde het hete bloed vloeien breekbare momenten zweefden voorbij de samenhang verdwaalde in fragmenten pas toen het stopte was de realiteit van mij de caleidoscoop had weer zijn juiste tijdverloop het voelde thuis in handdrukken en welkom zijn er zijn een paar uur zoek ontsnapt ben ik aan boeien in onbewust gekluisterd zijn…

tegen niemand, op voorhand in fragmenten, schroot splinterlozen, anderszins een hand zet een glas klaar; water, tekengif, dan weer kwallendril - kneedbaar mogelijk een jurk bestippeld met ketchupvlekken ter hallucinatie, ter voorbereiding onvergeeflijk, in bloedbaden op een tafel van verderf tot de tanden dronken van haatzaad, nachtschade…

(fragment) ’t Gedicht Uit plicht Gelukt niet licht, Maar hinkt aan ijzren boeien: ’t Heeft vier Noch zwier, Noch bloei, noch tier, En kruipt in plaats van vloeien.…

(fragment) ..... Laat kranke schijn nu koortsen in mijn lamp een decadente gloed, een rode damp, waarin mijn lamp te sterven staat in ´t gulpend eigen bloed. Kleur tot karmijnen lach de kelke Uwer mond en dat een morgen rag zich om Uw ogen rondt; ´k wil dat Uw ogen zijn als flonkerend juweel in kolenzwarte schijn. .....…

Zijn voorbestemd Langzaam aan Te verglijden Tot rondvormige Gepolijste Beeldhouwwerken Nu begrijp ik Waarom stenen Hard en hoekig Eens een keer Zullen splijten Uiteenvallen Tot lichte wolken Van zandkorrels Die sprankelend Neer zullen vallen In de holte Van mijn handpalm ------------------------------------------------------- Fragment…

restje soep, wat brokjes kaas tien taai geworden broodjes een wirwar van fragmenten van verhalen afvalbakken overvol plakkerige keukenvloer loden benen, houten kop geur van rozen kookboek met uitdagende gerechten kroost vertrokken kliekjes van verjaardagsmaal vergeten bal en tandenborstel het nieuwe boek lijkt spannend.…

Ze had beelden fragmenten in haar hoofd foto’s in haar hand wonden die diep sneden pijnlijk op haar netvlies gebrand Afbeeldingen – zo vaak bekeken, bestreden gepuzzeld door reflecties aan de wand levend als spiegelbeelden gespijkerd aan onzekerheden de mooiste gelukkigste van het land?…

gevoelens verkennend in huid van fluweel in warmte van aanwezige verdieping verlangend in geestelijke verbeelding van dagen en nachten in de showroom van geluk zoekend en tastend in de variatie van leven in fragmenten van onderweg voort gebracht in de armen van onze liefde waarin ogen wiegen in blikken het is het meedragen en je gedragen…

De toekomst was weggelopen uit mijn dromen; fragmenten, zo kaal en eentonig als de stem van de winter. Iemand liep weg: de vervulling van een droom, ongemerkt opgenomen; zijn afwezigheid schuldig aan veel ellende, zijn stem een echo van mijn schimmenbestaan.…