Alle inzendingen over een holle lach

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Maar ik ben altijd vrolijk zowaar steeds een goed humeur Ik ben altijd aan het lachen gieren brullen nooit een sleur Want blij zijn maakt gelukkig dus je krijgt een goed gevoel Leuke dingen liedjes zingen amuseren is toch cool?!…

Tranen stromen me over mijn wangen bij de eerste gulle lach in jaren… maar nog steeds is er diep in mij die angst voor wat er kan gebeuren al durf ik voorzichtig te hopen op een toekomst…

Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind.…

Boertjes laten, stralende oogjes, een ontluikend lachen. Getuite lipjes, geheven knuistjes, keuvelen, eerste woordjes, mamma, pappa. Oogjes toch zo verwachtings vol, handjes op mijn wangen, armpjes rond mijn hals, kusjes, knuffels. Vlugge voetjes, baby's hollen ons voorbij, ongemerkt, nog zo onwetend naar de volwassenheid.…

De echo verdwijnt in een verstild niemendal door holle woorden.…

In een holle weg - nagenietend van 'Oudjaar' - een vos met pluimen...…

door de eeuwen heen hollen verkapte tranen iedere steen uit…

Roer glinstert een dag als deze in het water daar is het gezicht dat er altijd is je lach brengt stille verfraaiing…

Ik wilde met je lachen, praten, voor ieders oog verliefd en hand in hand. Ik wilde met je hollen langs het strand en proeven van je mond het zilte van de zee. Nu ben ik al tevree als je in stilte naast me loopt en me de dingen wijst die langs het bospad staan. Er komt een tijd dat alles moeilijker zal gaan.…

De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk.…

Het stijgt, zompige damp van ijle nevels zwieren als spookachtige slierten, fluisteren van her en van vergeten hoeveel schreden deinden over de holle weg waarop ik mijn stappen zet hoeveel karren spoorden hun gewicht voor mijn dromerige voeten kromgebogen bomen zegden gedag terwijl hun versteende wortels trilden onder het verloren gewicht…

verleden, de ruimte herbergt de eenoog , eenling in z'n soort, spiegelt zich niet met achterdocht, erodeert niet in getal, houdt het oog gericht op de ingelegde treden waarin zool en ziel, in oordeel wordt beleden , de ware uitkomst zich berg afwaarts waagt terugkeert op z’n sluipende schreden van verval, vertekend beeld, gelaagd in holle…

Hij taalde niet naar talen, maar zijn moeder wist hij meer dan eens te noemen. Veel kan hij niet benoemen, maar bij tijd en wijle kent hij wat verhalen. Zijn praatstoel is gebarsten, maar rond het middernacht'lijk uur schieten zijn ogen vol vuur. Dan hakkelt hij honderduit tegen ongenode gasten, waaraan hij zijn grieven uit. Zo deelt…

gaan zonder snel weer terug te keren, zoals de ochtend voor de middag avond voor de nacht en dat vanaf hier en nu, jij er zou zijn om mee te lachen en naar bed te gaan…

tot zijn bruid Proostend hef ik mijn levensbeker proef smaakvol het hemels vocht en lach hem honend m’n wereld uit.…

zonder wildgroei van grof ik zag dat jij met een lach ook de zevende dag vrij had genomen om in je eigen schepping te dromen…

Dat ligt ergens tussen hollen en stilstaan in. Juist. En dan? Dan ga ik van langzaam genieten. Langzaam heeft namelijk alle tijd. Om te ruiken, om te lachen, om bang te zijn. En langzaam is de hele dag geopend. Ik ga vandaag naar langzaam lopen: drie stappen vooruit – één stap terug. En als ik er ben ga ik langzaam beminnen.…

de holle weg pijnbomen langszij leidt het verleden de kruisweg voorbij niet meer gebonden verlaten bladzijden het uitgelezen boek om te dichten de tijden waar koud goud sporen heeft geprint ratelen rijen populieren dwars op de wind de holle weg pijnbomen langszij verschietend aan de horizon brengt zomerland nabij…

In de wijnkelder van het chateau hoor je ze zacht converseren de holle het hardst, dat is altijd zo als vaten gaan communiceren…

Met holle schreden zwerven jouw woorden door mijn stad. Soms klop je aan zo verlegen bij ons huis. Maar daar woont niemand meer. Ik leef nu op kamers bij mezelf.…

spirituele boeken het bakken van pannenkoeken wierook en mediteren kinderen poepen op de wc leren oibibio en sterrenmix flessen vol met bambix meridiaankogels en yin yang het plakken van een kinderbehang het legen van potten vol met pies wat is het leven toch heerlijk chaotisch...…

Ik kijk liever naar de maan dan naar de mens. De mens, ik word er zó moe van. Dat roepende, smekende, lachende, verlangende, niet wetende, willen wetende ik hou van jou zeggende, of denkende, op schoenen of op eelt lopende, van de een naar de ander rennende, met sieraden en muziek beklede mens. Ik kijk liever naar de maan die altijd hetzelfde…

Ik ken een holle weg ik zag er laatst de stilte zich welriekend in roze en wit verkleden er bloeit nu akkerwinde in…

uitgevonden lieten gewoon gebeuren wat voor handen kwam een sloot met overhangende kanten die spiegelend overgaan in blauwe rimpels van de zomerlucht schaduw geeft wat problemen door de richting van het licht dat als in dromen van alle kanten lijkt te komen ieder legt zijn pad waarbij jij je op de vlakte houdt ik koos de holle…

Holle vreugde Onder het luiden van de kerstklokken Aangehoord door miljoenen kinderen Zij die kansloos crepeerde in hongersnood Dansen zij de dodendans in het maanlicht Begeleid door het matte klingelen der knekels Toonloos maar passend is het sinistere geheel Opgeluisterd met het knallen van champagne En het vettige applaus van de dood…

Een zwarte dag voor kleurrijk Nederland Nu in Den Haag de witte kiezers wonnen Die heel veel Wilders-garen sponnen Bij holle retoriek contra de linkerkant In juni zijn er vast veel meer humane mensen Die álle mensen hier een goede toekomst wensen.…

Ik wacht op een schouder, een tedere lach. Maar tranen glinsteren al, als gebroken kristal. Vastklampend aan herinneringen blijf ik hangen in het verleden. Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne. Alleen warme herinneringen, Tot het einde.…

Holle woorden van leegte. Het is vol, geschonden. Om nooit meer leeg te kunnen zijn.…

bij het water Prik de lat in de grond Geen zorgen voor later Nog een stap achteruit En dán maar hollen!…