Alle inzendingen over een leeslint van blo

hoe kan ik mijn dank tot leven brengen in deze winterstilte; oud vanbinnen tenzij verwondering een diepere betekenis krijgt in een pas ontwaakte lichtwereld vol letters en zoveel meer een nieuwe stem, een jaar, duizelingwekkend blauw en uitstromend naar alles wat leeft beweegt dieren, bomen, bloemen een gedicht op…

Blo was ik, Voor de duvel niet, Maar verder voor Van alles bang, Als een mens zo moet Leven, dan wordt het Verhaal voor mij te lang…

Op mijn rug, liggend tekenen vingertoppen letters in de lucht, vallen woorden als kastanjes naar beneden. Ik vang ze, verslind ze vermaal ze tot een stroom van zand vluchtig zand, dwalend in de wind. In de ogen van een spelend kind schitteren wolken van licht, dromerig in het gras, dronken als een vlinder. Ik ken de taal van zwijgen…

Wanneer we die draad zijn kwijtgeraakt, vertelt ons leeslint dat ons verhaal, na goede en na hele slechte dagen, doodgewoon weer verder gaat.…

Het duurt nu wel erg lang en ik mis je geen korte zinnen en lieve woorden geen doordachte zinspelingen naar de wind naar de liefde naar een kind veel zeggen in weinig woorden Je laatste hier was Bevallig toen werd je ziek, weer ziek Ik hoop je snel weer terug te zien je Leeslinten te lezen en weer van je te horen…

oh, droomboom zo doorwrocht ooit blo opschot, doch vlot ontsproten voorts zo fors, hoog op poten toont vol trots zonder schroom, ofschoon voor dor of dood ontloken, boven boomschors onttroond zomerschoon door rode toon omvlochten looft zo'n glorend oktobershow zo doorschoten kop'ren kroon wordt ontbloot voor groots vertoon voor ozo gewoon…

Is het leeslint wel rood, zoals bindend werd afgesproken? Is het schutblad wel oranjegeel, zoals stellig werd beloofd? Gelukkig ging alles goed. Zucht! 'ZIE!, waarom mensen dichten' kan lezers gaan verrassen! KIJK toch! www.albertweijman.nl, vliegt als een vogel in de lucht!…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

En uit je ziel komt een onsterfelijke blo. Al in de knop gegroeid. Laat haar bloeien. Ouder worden doe je zonder geld, zonder glans en trots. Zonder koperwerk mijn liefste! En dan is er het onsterfelijke kruis. De stilte. En de altijddurende liefde en de gladiolen.…

daar hebben wij het minste noch geringst vermoeden van raken wij het leeslint bijster van de paddenstoelensporen landen wij op zwarte sintels, ondergrond der 's herenwegen spartelen al stribbelend in sluimer van het slinkend schijnsel in het een na laatst kwartier van onze metgezellin maan schimmig in halfduister landschap, desolaat…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

Groene ogen waar ik zoveel in zag. Groene ogen en jou lieve lach. Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik…

Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij. Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik…

Het begin van acceptatie begint te ontstaan. Het is tijd geworden om verder te gaan. Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn. Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn. Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij. Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij. Ik begin de herinneringen al mooier te vinden. In plaats van…

Je was mijn kleine jongen, lief en zacht, jouw oogjes straalden praal en pracht Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen, jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen Tot op een zekere dag dat je mij verliet, ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen, je nog 1 enkele…

Haar gelaat is vel, doorgloeid van vlekken, Lichtloos staan de ogen uitgepeld, Onbeweeglijk zijn de wezentrekken En haar neus is puntig opgespeld; Aan haar rokrand draagt zij drek van vaarzen En haar luttig hoedje is wat stro, En haar schoudertjes beweegt zij blo En haar voetjes steken in manslaarzen.…

van ouds willen we vijftig dagen na pasen een kruisbloem pinksterpaars ook al toont ze veelal lila rose onder aan de stengel in wortelrozet bloeit met hemelvaart vaak nog net late lente vertraagde groei nu staat ze in volle bloei kijk en pluk aan de slootkant met mate hou ze wel in stand zijn thans bedreigd als soort op gazon en veld groeigestoord…

Pierrot, Pierrot, mijn dichter blo de min is zus, de min is zo, ahi — ahi — aho!” ------------------------------------------ ad libidum: naar believen colombien, columbine: liefje van Pierrot pia anima: vrome ziel…

Het interesseert mij niet wat je voor de kost doet. Ik wil weten waar jij naar hunkert, en of je durft te dromen over het ontmoeten van je hart’s verlangen. Het interesseert mij niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het wilt riskeren om er uit te zien als een dwaas, omwille van liefde, van je dromen, van het avontuur om te leven. Het…

Fok het gewoon Fok gewoon de leugens. Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch…

Stuur me een brief geef me een uitzicht maak me een mantel schrijf me een gedicht breek me een steen maak me een poort stuur me een ster geef me een woord bouw me een cel met vier wanden licht schenk me de vrijheid van jouw gezicht. --------------------------------------------- uit: 'Een boek van wondere dingen', 2018.…

'k Wil 't wel weten dat Klorinde Me in het hart bestorven ligt; 'k Val wat blo, en toch 'k beleed haar Mijn gevoel door lonk en dicht. Maar ja wel! Ze is niet hardhorend Of onvatbaar, zo 'k geloof - Voor mijn zuchten en mijn zangen Blijft nochtans Klorinde doof.…

op een open plaats verscholen in een bos steunt een stil figuur op een houten ros verenigd met een stronk en één met zijn schalmei laat hij muziek dromen voor al wie komt ... langszij eenzaam is de nacht zonder al zijn sterren en tevens ook die man ... die geen woorden spreken kan!…

Ik stel me voor, hoe God soms zit te kijken Misschien wel op zijn troon. Wat ziet hij dan? Een wriemelende massa mensen, die op bezige bijen lijken. Soms haalt hij ze wat dichterbij. Bekijkt ze dan wat nader en is verbaasd. Haast iedereen in stoere spijkerbroeken of op naaldhakjes, super hoog. Ze paraderen over straat en iedereen heeft…

Door God worden geroepen bij dag en bij nacht waar kan ik U ontmoeten? zeg mij dan waar Gij op me wacht? Moet ik U zomaar geloven die Stem diep in mij of blijft Gij er wonen en ben ik niet langer vrij? Moet ik al mijn bezit verlaten U volgen in dienstbaarheid daar wil ik toch over praten laat ‘t mij doen in eerbaarheid Hoe kan…