13 resultaten.
Mijn spiegelbeeld (eenakter voor twee personen)
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.263 Mein Spiegelbild
jouw spiegelbeeld
meine matten Augen
starren durch das Fenster
wo nichts
und alles zu sehen ist
hier schein ich
offensichtlich
im luftleeren Raum
aufgestiegen
je fletse ogen
staren door het raam
waar achter niets
en alles is te zien
hier, lijk je,
ogenschijnlijk,
in het luchtledige
opgegaan
vor…
eenakter
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 622 ik schuif langzaam de gordijnen toe
en sluit de wereld buiten
zie nog even het licht van een lantaarn
dat zacht schijnt door mijn ruiten
de eenzame schemerlamp in de hoek
werpt schaduwen op de muren
als decor van mijn eenakter
waarvan ik nog niet weet
hoelang mijn monoloog zal duren
ik fluister woorden
op dit wazig toneel
verbeeld…
hungry eyes
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 942 als een geroutineerd acteur
in een eenakter maar dan wel
een non-fictieve scene
uit een kerstverhaal van Dickens…
Weeskind van zijn eigenwaarde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 Toen hij nog maar
Een kleine jongen was,
Die vanaf dat moment opgroeide
In een andere waarheid -
Hem werd doorgaans verteld
Dat hij zich vergiste in de
Werkelijkheid, omdat hij
Er voornamelijk buiten stond -
Vluchtte in dromen
En gedichten, in verzen die
Zijn verloren gegane
Eigenwaarde opnieuw
Tot leven wekten,
En in een eenakter…
Carmelita of overspel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 246 De eenakter is gespeeld. Zacht roffelen handen
op de stoelleuning. De leeuwenkop blijft stoïcijns,
de mijne ook.
In de hoek rommelt een actrice met rekwisieten.
Haar lispelende mond zegt niets, zij is geen zuster van de karmelieten,
hoewel haar ogen bedelen.
Armoedige grond moet bemest.…
toneelspel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 449 eenmaal begonnen
ontrafelt het verhaal;
alle teksten worden
opzettelijk verzonnen
in een geheime taal
elke regel is van
even groot belang;
iedereen verbeeldt
zijn of haar karakter
in een traag verhaal,
waarin ieder speler
met zijn leven speelt,
een lange eenakter
zonder zin of moraal.…
Schemerige kamers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Ik loop door het dorp
De zon schijnt, de wind waait
een beetje door mijn haren
De luiken zijn gesloten
met kieren dun als naalden
met lange smalle ogen
Mijn schaduw valt nergens
binnen, er zijn er geen
in de schemerige kamers
waar het licht grauw
verdoezelt wat er gaande is
en wat de consequenties zijn
van ieders doen en laten
De…
Paarden zijn ook zo
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 Natuurlijk wil ik geen object zijn
maar mens, een subject
niet volledig vrij misschien
maar ook niet in de hel
van andermans oordeel
want ik negeer niet
dat ik een individuele wij ben
een individuele liefde
die tekortschiet
soms individueel wreed
eigenbelang, kortzichtig
door ingebouwde oogkleppen
tegen mijn nerveuze angst
voor…
Passie en stoom
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.132 volledige stilstand van de tijd
ter wijl je met jouw hand strijkt door je haren
en met een sierlijke beweging
de kleding van je lichaam glijdt
De douche kaatst de parels op jouw huid
jouw handen glijden over buik en keel
ik strek mijn handen naar je uit
terwijl ik diep in gedachten
met je lichaam speel
Een schouwspel wat nooit verveelt
een eenakter…
Aardverschuiving?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 224 Zij speelt de eenakter in
een vlinderspel en lacht wat
ziek was weer gezond, want
zij is de tornado in een vat
blond bier wat morgen zal
gisten, verlost van onbegrepen
twisten ver over grenzen heen,
ze is een aard verschuiving onder
mijn hemelgewelf, ze is de kosmos
zelf of gewoon een kleinkind.…
zonder titel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 9.907 Zet het licht op verzengend en open het gordijn
Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn.
Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand
Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt.…
Zonder titel
netgedicht
2.0 met 131 stemmen 28.031 Zet het licht op verzengend en open het gordijn
Voor dit dodelijk dorre drama: éénakter in de woestijn.
Uitzichtloos bedrijf, het publiek klapt zich tot zand
Voel hoe de hete adem door de droge kelen brandt.…
Kennis, de hoogste graad ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 135 dit axioma speelde,
verspreidt zich een ideaal in mijn
gedachten, leef ik in het heden
op gespannen voet, hongerig
naar waarheid houdt mij nog zoet,
waarin ik hopen mag, om die
omstandigheid te verzachten,
begrijp dat kennis niet in tijd
te meten is, daarop te wachten
duurt te lang, moet het doen met
mijn theatrale voorstelling, éénakter…