Netgedichten

netgedicht (nr. 47.416):

Aardverschuiving?

Als ze danst, wordt
de werveling universeel,
ze bestrijkt met beide
voeten elk werelddeel
op de pendalen van de wind
bereikt ze de sterren
met haar zonnestralen,
ze draalt nimmer in
zinderende piourettes
op maat gemaakt voor
haar bloemetjes sandalen.

In de wenteling wordt
de aardse zwaartekracht
vermeden en deelt zij
met anderen de passen,
ze zaait de liefde uit de
mand van de natuur,
woestijnen worden
akkers op den duur,
groene weiden spruiten
uit de grond, ze baart
de geur van bloesems
uit ieders mond.

Zij speelt de eenakter in
een vlinderspel en lacht wat
ziek was weer gezond, want
zij is de tornado in een vat
blond bier wat morgen zal
gisten, verlost van onbegrepen
twisten ver over grenzen heen,
ze is een aard verschuiving onder
mijn hemelgewelf, ze is de kosmos
zelf of gewoon een kleinkind.