luchten zijn geklaard
alle lijnen getrokken
ieders schuld verhaald
nu waarde is gewogen
en de schemer naar
waarheid ingevuld
kan het helderwit nog breken
het gras zijn duinen nog waaien
zijn wildgroei beteugelen
graniet tot gruis verweren
mocht het volmaakte
zijn treden nog struikelen
op schreden nog keren…
geef me dan liever
een aangereden duif
wit natuurlijk als de vrede
op weg naar weer een dag
bij het naar huis gaan
eendimensionaal
onherkenbaar vuil
op een bekende plek…
warm dansten ze
op hun schaduwen
tot de spiegelbeelden
ééndimensionaal
in elkaar overliepen
mooie volzinnen
waren niet nodig
om in de echo’s
van hun lust
te verdrinken
alleen kijken
en dansen
lijf aan lijf
oog in oog…
laten
Kan wat ik wil - om er van
Te maken of niet te maken
Wat ik in mijn gedachten heb
En des te vaker ik probeer
Tot de diepte van het leven
Door te dringen des te meer
Ik tot het besef kom dat ik
Tegen een glazen plafond
Aanstoot, een dunne vlakke
Vloer van nauwelijks doorzichtig
Glas zonder ook maar de geringste
Diepgang - eendimensionaal…
snel brengen
potloodstrepen
leven in
eendimensionaal
nog geen kleuren
of contrasten
schaduwpartijen
brengen echt dichtbij
verhouding
in structuur
lokken vaak
al herkenning uit
de genetische
blauwdruk
passend als
tweede huid
als ogen ook de
ziel ontmoeten
sprankelt lichte
liefde eruit…
Dan giert weer afgunstig door het hoofd
gevoel niet te verdragen niet te verduren
als ik jou nu zo zie met die ander samen
Wringend knijpt de strop rond gedachten
steeds vaster tot alles eendimensionaal
woedend gericht is op dat wanhopige
Uitgewrongen gevoelens blijven achter
duistere negatieven ingekrast met haat
waarom kan het nu wel…
Wel is er een toename - ook qua belangstelling - van minder lyrische, meer proza-achtige, nonsensachtige, ook nietsverhullende, simplistische, eendimensionale producten zonder diepgang..…
85
Bezig met laden