Alle inzendingen over eensklaps

Als een duif opvliegt neemt geen geluid haar plaats nog in: eensklaps en wit laat zij slechts verte in mij na -------------------------------- uit: 'Gedichten 1958-1978'.…

Als een duif opvliegt neemt geen geluid haar plaats nog in; Eensklaps en wit laat zij slechts verte in mij na. --------------------------- uit: 'Gedichten 1958-1978'.…

Als alle mensen eensklaps bloemen waren zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren. Vermagerde vliegen, dode torren zouden blijven haken in hun haren.…

Ook ik heb deugdzaam van mijn loon gespaard, Maar eensklaps wordt mijn spaarloon opgeheven En dwingt men mij mijn centjes uit te geven In strijd met onze vaderlandse aard. Ooit ruimde men hier ieder varkenskot En nu gaan ook de spaarvarkens kapot.…

Wat vorig jaar op zomaar een der dagen De Enschedeërs eensklaps overkwam Treft nu opeens het volk van Volendam, Waar andermaal het lot heeft toegeslagen. Dit lot bezoekt ons onverwacht en snel En dan wordt zelfs Het Hemeltje een hel.…

Toen de teevee als toppunt van beschaving Een halve eeuw geleden hier verscheen Werd alles eensklaps anders dan voorheen, Want er ontstond massale kijkverslaving. Ja, de teevee zag Abraham - hoezee, Maar Abraham zag goddank nooit teevee.…

Als alle mensen eensklaps bloemen waren zouden zij grote bloemen zijn met lange snorren. Vermagerde vliegen, dode torren zouden blijven haken in hun haren.…

Maar weldra was mijn schuldgevoel voorbij: Dat bloed, bedacht ik eensklaps, was van mij!…

Wanneer het einde van de maand weer daar is Komt oom agent in actie tot besluit En schrijft hij eensklaps veel meer bonnen uit, Want zo verdient zo’n diender zijn salaris. Dus indien hij nu extra geld wil beuren Moet hij niet minder, maar juist meer bekeuren.…

In Limburg viel een dakpan van het dak En is een schoorsteen scheuren gaan vertonen En in een winkel stond een pot met bonen Die eensklaps van de stelling viel en brak. Het leed dat door zo'n aardschok wordt berokkend Geldt slechts in Nederland als wereldschokkend.…

Wat schoot ik deze week toch in de lach Toen bleek dat onze rechtse senatoren Zich eensklaps aan hun linkse broeders storen Om reden van hun regentesk gedrag Want op het pluche van elke kamerzetel Zit naast de pot sinds jaar en dag de ketel.…

Nu hoor ik eensklaps: Lourdes in de war .... ‘k Dacht dat men daar met wonderen bekend was, en zo’n verrijzenis dus wel gewend was.…

hoe kom ik ertoe je zo charmant te modelleren hoe kom ik ertoe je in alle lichtheid voor dag en dauw te zien flaneren zonder dat je het weet ontsteekt die tred dat luchtig kleed in mij die vlam die lust je te begeren kan al dat groot begeren eens gekust eensklaps ook geblust…

Als in een winterlandschap eensklaps een zonovergoten deken de aarde omhelst heb ik het gevoeld hoe het zou kunnen zijn een nieuw begin opstaan als een sneeuwklokje lengende dagen licht over de bedreigde aarde een droom van vrede ik heb het gezien een zon die blijft schijnen een witte duif die opvliegt en de aarde die zich…

zondagochtend hartje zomer afspraak met een vlinder hagewindewit locatie kleine steentuin spot lavendel bloeit volop hij knipt de stilte in fragmentjes zaligheid gunt zich tijd geniet de weligheid verdwijnt eensklaps zoals hij kwam pretentieloos voor alle eeuwigheid…

Eensklaps zijn het griezelstukken. Het publiek is ingestort, wat een dwangvoorstelling wordt zo 'n stuk door terroristendwang, geprolongeerd soms levenslang. Doden en verderf ten spijt zijn vele gijzelaars bevrijd. Die operatie, zeer gewaagd, had om een grove list gevraagd: door met slaapgas op te rukken liet men al die griezelstukken.…

Een rauwe bos haar een grote vent met nu en dan veel temperament en tref je hem met zijn gitaar verandert eensklaps zijn ego dan klinkt de stem van een jonge god het spel van snaren licht en soepel hartverwarmend tot aan het slot soms ritmisch gelijk de castagnetten en raken zijn gevoelige noten je heel intens tot op het bot.…

Maar eens op ene dag Kreeg hij op zijne boot Een kogel in zijn maag En was toen eensklaps dood. Hij won maar altijd door En hij verloor ook nooit.…

zijn tijd gekomen ontstijgt een meeuw de kust om boven voorgoed de ogen te sluiten nabij de branding nog een enkele vaalwitte veer eensklaps verstard de spieren zeilt hij nog talmend door voluit gestrekt de stille vleugels onopgemerkt zal hij achter de horizon het kalme water raken uit “De Zee en Ommelanden”…

Ruik ik opnieuw die sigaren, Dan word ik eensklaps zo raar. Is 't, omdat hij ze rookte, Of was de tabak mij te zwaar?…

En eensklaps bloeien de verstokte bomen. Een rode bliksem slaat dwars door het bloeien. Een rood gewaad heeft mijn bestaan verschrikt. Verbleekt heb ik de chaos ingeblikt. Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…

Zomaar op de weg terwijl het even stil is een rode vlinder * Bos langs de snelweg verziekt door uitlaatgassen het ritselt somber * Zilveren tuinen aarzelend, dun winterlicht doorbreekt dichte mist * Hoog bloeiende bloem rode zomerdahlia bloeit mee met de herfst * Lieveheersbeestje doorbreekt zijn zacht geschuifel heeft eensklaps…

Ontspan je maar heel even, dan ben ik eensklaps weg.…

Weg eensklaps het zonnetje, weg het nachtjaponnetje, maar nog niet Yvonnetje. Zij genoot van de regendouche op haar klein balkonnetje.…

die onbeschaduwde bloemenzee zo rond midderdag bij heldere zomer au rood steekt door mijn netvlies recht in mijn zenuwen geel prikt in mijn oogkas krast in mijn kegels en staafjes mijn oog traant oranje loopt over mijn wangen au blauw pijnigt mijn hersenen met luchtig venijn groen geeft even adem hemelzijdank maar dan kerft purper eensklaps…

Waardoor ging het eensklaps zo slecht? Het antwoord: toen werd ze geboren.…

aangebroken van de bosbranden in Zuid-Frankrijk en de gezinsdrama’s in Oostrozebeke pijnpunt in de samenleving familie en anderen, de hele poep trekt gehaast zuidwaarts laten huisdieren achter met wat vlees en een bakje vocht tijd zonder oorlogen zonder vrede en liefdesverdriet zonder bewaard overzicht geen zonen noch minnaars eensklaps…

Als gulzige zilvervisjes flitsend in donker water glijden je vlugge vingers doorheen je stugge haren, je haren die je losgooit eensklaps maar verwacht als een zware regenbui op een zwoele zomeravond.…

ik barstte uit het keurslijf van sonnetten de lettergrepen waren eensklaps vrij en dansten vrolijk in een woordenbrij verlost van alle regeltjes en wetten geen veertien zoutpilaren op een rij geen metrum dat mij ooit nog zou beletten mijn woorden en mijn zinnen te verzetten ik voelde mij een veulen in de wei de volta ging verloren in de…

Hoe vaak in dromen eensklaps miste ik u... En angstig zoekend - want in lijfsgevaren, Hulpeloos in doodsgevaren wist ik u - Zoekend die mij zocht, raadloos bleef ik waren; En denkend mij úw angst, slaakte ik een kreet - Die juichtoon werd, naast u me ontwaken deed! In dromen voorgevoeld had ik uw dood.…