88 resultaten.
In de nacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 694 Hoe vaak in dromen eensklaps mist' ik u...
En angstig zoekend - want in lijfsgevaren,
Hulp'loos in doodsgevaren wist ik u -
Zoekend die mij zocht, raadloos bleef ik waren;
En denkend mij úw angst, slaakte ik een kreet -
Die juichtoon werd, naast u me ontwaken deed!
In dromen voorgevoeld had ik uw dood.…
Wauw!
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 480 Wat is de wereld onvoorstelbaar klein:
die Neel kwam eensklaps bij me op visite!!
Ze is nog even oogverblindend schoon.
Wel kost het moeite niet jaloers te zijn
op haar geliefde vriend. Hij is m'n zoon.…
van eiland naar land
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.528 eiland naar land: een eenvoudig
tafereel van roestig wit ijzer, splijtend
beslagen groen water waar ik naar kijk
kijkend zeer goed bewust ben ik mij
van mijzelf
in dit hier en dit nu, beide
niet eeuwig maar toch duuzamer
dan bijvoorbeeld een woord: ik denk omdat
de dood onmerkbaar nabij is
en terwijl het strijkje valencia inzet
zie ik eensklaps…
Over de roem
gedicht
3.0 met 81 stemmen 32.643 Men hield de deur voor je open,
men schudde je de beide handen
tot vervellens toe,
prees de boezem van je vrouw,
je had altijd plaats op trein, tram en bus
en hoefde die nooit te nemen,
de citroenen in de buurtwinkel
waren eensklaps gratis,
net als het expresso-apparaat twee deuren verder
en de lift twee verdiepingen hoger,
het eigen stuk…
Zwijgen is zilver maar spreken blijkt goud
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 Maar toen kreeg hij het eensklaps in de gaten
En werd schatrijk met zomaar niets te doen
En het getuigde ook nog van fatsoen
Nou ja, hij moest een heel klein beetje praten
En dat bleek ruim genoeg voor Fredje Teeven
Hem vier punt vijf miljoen cadeau te geven…
Happy end
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 977 Eensklaps is ze bang.
Ze valt heel naar. De bomen gaan al dicht.
D'r voet zit klem. Ze komt beslist niet vrij.
Een man snelt toe. De redder is nabij,
doch glijdt nu uit, waarna hij roerloos ligt.
Ontredderd is ze door 'n bananenschil.
Zo wordt ze niet ontzet. Ze is ontzet,
maar roept nog: 'Dank u voor uw goede wil!'…
VERBRANDE SCHEPEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.541 Na enig dralen steek ik eensklaps
vastbesloten de lont aan, het hout
bemiddelt achter mijn rug, doet
de vloot ontbranden. De horizon
toont grillige stapelwolken die
heel even de vorm aannemen
van hypermoderne boten, fraai
gestroomlijnd.…
Hoera!!!
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.377 Het is een droom,
die eensklaps afloopt - evenals m'n wekker.…
Kameleon*
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 4.125 In de kringloopshop een beduimeld boek
dat zich lui eensklaps in mijn handen vlijt
en mij terugvoert naar een kindertijd,
een boerderij, mijn broer in de zithoek.
Wij lezen, jij bent het die ons stoer leidt,
de schipper, leidsman met de grote broek
die - het roer stevig in handen - ons kloek
voorgaat, de weg wijst in al zijn goedheid.…
VREEDZAME ANGEL
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 509 De man veert eensklaps op, voelt zich beklemd:
een hinderlijk diertje komt opdagen.
De wesp gonst rondom het wakende hoofd,
geeft de bestuurder bange berusting,
die dankzij sprekend verstand langzaam dooft.
Vastbesloten handen zijn sterke leiding
voor het voertuig, dat behouden reis belooft:
mogelijke steek is een zegening.…
Harten twee
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.502 Ze streelt z'n borst, terwijl ze 'm teder kust
en waant zich nu verbonden voor het leven,
maar och, wat duurt volmaakt geluk toch even,
want tastend wordt ze eensklaps ongerust.
Ze staakt het strelen, want ze voelt z'n hart:
z'n hartslag blijkt het dubbele van de hare!
Ze is geschokt en reageert verward.…
In het park
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 888 Ze zitten op een bankje naast elkander
en eensklaps vrolijk kijkend roept ze: 'Sander!'
Het is d'r vriend, die aan is komen lopen.
Zodra die Sander zijn biljartbal ziet,
betast-ie snaaks de onbehaarde kop
en zegt: 'Precies de billen van m'n griet.'
De kale man geeft van verbazing blijk.
Hij buigt z'n hoofd en houdt z'n hand erop.…
Zwartkijkster
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 2.464 Een schalkse vent deed eensklaps zijn entree.
Een riem wou hij d'r steken onder 't hart:
in één teug wist de snaak d'r glas te legen.
'Een geintje,' zei hij. 'Waarom kijk je zwart?'
Ze zei: 'Ik voel me al zo diep gezonken
en nu kom jij. Het zit me extra tegen.
Je hebt m'n glas vergif net leeggedronken.'…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 15 stemmen 2.642 In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
Naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen,
Deze vervaarlijk stille…
De Zaligen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 602 In diepe stoelen liggen zij te rusten,
De zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
De toekomstlozen; heel hun leven was
Een dringen naar de voorgeweten uren,
Waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t Verwaait nadat het stukgereten is
Hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
Naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen,
Deze vervaarlijk…
PARADIJS
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 373 Eva, warempel, zij bloosde
terwijl hij haar borsten greep
Haar nog eventjes liefkoosde
en zo in haar speeltje kneep
Adam eerlijk hoor, hij lachte
terwijl hij liefje, Eva, zoende
Dat zij dat allang verwachtte
bleek beslist ruim voldoende
Eva voelde zich best bloot
onder Adams familiaire blik
Op haar zwartbehaarde noot
eensklaps zag ze…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 339 In diepe stoelen liggen zij te rusten,
de zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
de toekomstlozen; heel hun leven was
een dringen naar de voorgeweten uren,
waar alles eensklaps in vergeten is;
't verwaait, nadat het stukgereten is,
hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen
deze gevaarlijk stille…
DE ZALIGEN
poëzie
4.0 met 2 stemmen 331 In diepe stoelen liggen zij te rusten,
de zaligen, die elkaar gelukkig kusten,
de toekomstlozen; heel hun leven was
een dringen naar de voorgeweten uren,
waar alles eensklaps in vergeten is;
‘t verwaait, nadat het stukgereten is,
hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren
naast dit verzonken zijn, dit niet meer wezen
deze gevaarlijk stille…
Een-en-al.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 384 En toch, zichzelf bemint ze, en ons, haar kindren,
Kan zij niet haten, - soms verstaan wij, stralen-Omluisterd,
eensklaps haar ontzaglijk Wonder.
't Zien van haar tijdloos wezen doet vermindren
Voor altijd onze vrees, want wat ook dale,
Zij, wij, zijn een-en-al omhoog en onder.…
Vrouw van stand
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 533 Hij zit in bed weer honderd uit te praten
en eensklaps gaat ze op z'n schouders zitten.
Geschokt verzoekt-ie haar om dit te laten.
'Waarom bespring je mij? Ik schrik me gek!'
zo roept d'r man. 'Ik wilde net gaan pitten!'
Ze zegt: 'Je lult zo lekker uit je nek.'…
Oude schuur
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.511 De premies voor het ziekenfonds
werden mij te duur
Daarom richtte ik een kamer in
achter in mijn schuur
Het ziekenfonds werd opgezegd
dus kon ik investeren
Want ik was nu eensklaps rijk
niets kon mij nog deren
In de schuur vond ik een bijl
en allerhande zagen
Zelfs twee messen vond ik daar
die er al jaren lagen
Ik heb het spul zorgvuldig…
Weet gij nog wel, hoe zomers avonds
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.196 Op uw lippen
bestierf eensklaps het schalkse woord
En hoe wij aan elkander dachten
We wisten 't, maar wij gingen voort.
Weet gij nog wel, hoe ik toen vermeten
Mij op uw lippen nederboog?
Gij beefdet voor mijn kus. Toen zag ik
Een traan, die glinsterde in uw oog.
Er volgde op deze zonnestralen
Een lange nacht.…
Dat ik van binnen brand, ik ben de eerste niet
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.390 Nu zij mij dagelijks en nachtlang vergezelt,
de schelp van hare hand mijn kloppend voorhoofd koelt,
heb ik eensklaps en onverbiddelijk gevoeld,
dat zij mij nimmer, nimmer nader werd gesteld
als in de uren, die 'k hardnekkig heb geteld,
als met de martelgang, waarvan dit vers vertelt.…
Al buldert de wind
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 40 En waarom die uren eensklaps zijn gekomen
zo mijn denkruimte thans hebben ingenomen
ongevraagd hebben zij wellicht iets geveld,
heel stilletjes met 'n vreemdsoortig geweld.…
Geen tijd
gedicht
4.0 met 17 stemmen 17.899 Eensklaps strooit de volle maan aalmoezen op het asfalt
door het gat in mijn andere hand; op mijn ene been
schop ik ze, voor het slapengaan,
de hinkelbaan uit, schaamrood voor het eind van het spel.
Hemel biedt zomin verstrooiing als de hel.…
TREK-OS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 251 Uit zijn bek
Valt vlokkig schuim, en eensklaps staat hij pal,
De voerman roept... Daar zijn de kindren al!
Ze klimmen naast hem, allen rood en ros,
Op 't kleine bankje, naast hem met geklos.
Dan weer een rukje aan 't leidzeel rond de bek
En langzaam-aan gaat 't weer vooruit, trek, trek.…
Rembrandt: De Heilige Familie, ets
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.029 Wat angst welde in zijn hart, dat eensklaps hij ontliep
Het warm vertrek, waar aan haar boezem 't wichtje sliep
Zacht in haar arm en van haar kleed de wollige vouwen?
Zag in haar ogen hij 't geheim, voelde hij 't beven
In haar omstrengling: voor 't uit háár gegroeide leven
Liefde zo teer, zo vreemd, als nooit een man verstaat?…
AAN ENE ONBEKENDE
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.654 En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert,
muziek, die als een blauwe zee bewogen werd,
wijl - ster der hoop - uw oog er pinkelde op de baren.
O!…
Aan ene onbekende
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.047 En eensklaps trilde een wonder zingen op de snaren,
een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert,
muziek, die als een blauwe zee bewogen werd,
wijl - ster der hoop - uw oog er pinkelde op de baren.
O!…
Kinderdroom
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 89 In mijn rode jurkje met de witte stippen
Wandelend aan moeders hand
Voorbij duinen paarse heide 't zout op lippen
Sloffend sporen achterlatend door 't mulle zand
Eensklaps een lied uit de wolken gewaar
Getoonzet door honger dichtbij 't strand
Nergens de kinderboerderij waarop ik staar
Zachtjes streelt moeder mijn hand
Met waterlanders…