Alle inzendingen over eenzaam OR gevoel OR gedicht

Was het virus eenzaam, dat ie mensen zocht, was ie ‘t alleen zijn moe stond daarom onze vrijheid op de tocht? Was het virus heel alleen in ‘ t prille begin, dacht ‘t soms waar moet ‘k heen tegen alle waarschuwingen in?…

tot en met Alleen in een vreemde wereld alleen met een moeilijk verhaal alleen, wie kan weten wat ik voel wie verstaat mijn taal Ik zou zo graag "normaal" willen zijn zonder pillen, zonder pijn leven zoals toen, dat alles nog kon gewoon mezelf kunnen zijn Ik heb een belangrijke fase gehad waarin alles anders ging dwars tegen mijn gevoel…

Door ontbrekend licht verbijten de winterblues een eenzaam gevoel…

Harde woorden over en weer een gevoel van eenzaamheid overspoelen de gedachten aan wat eens is geweest…

Eenzaamheid maakt van een gezond mens een wrak eenzaamheid maakt van een jongeman een ouwe zak eenzaamheid verandert een mooie vrouw in een kleurloos exemplaar eenzaamheid verandert een vers gebakje in een zure taart eenzaamheid is een zuigende modderpoel eenzaamheid is een hol leeg gevoel eenzaamheid keert je ziel binnenste buiten eenzaamheid…

gedichten zijn eenzaam reizen meestal alleen in gedroomde illusies soms barsten ze als geblaasde bellen in de lucht zo zijn gedichten nu eenmaal vluchtige indrukken in ballonnen losgelaten vliegend naar ongekende horizonten…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

Eenzame jongen ziet bloedmooie dageraad met oud hol gevoel.…

Het toppunt van het gevoel wat je steeds eenzaamheid geeft is als je dit in tegenwoordigheid van die ander beleeft…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

EENZAAMHEID Eenzaamheid woekert in haar als de wortels van een eik onder het asfalt die vertakken naar overal haar eenzaamheid is als de schubben van een vis hard en ongrijpbaar ze wil vluchten en zich van het gevoel ontdoen maar als leeuwenklauwen heeft het zich in haar vastgeklampt ze bijt en wil verbijten tranen…

[gedicht bij onderstaande krijttekening van de Belgische kunstenaar Harald Calle]…

Ik heb weer dat gevoel Van een gedicht op weg naar buiten Maar 't is nog niks concreets Ik kan het nog niet uiten 't Blijft daar ergens hangen Zo halverwege m'n pen Totdat ik plotseling in dat gevoel Woorden, een zin, herken Dan begint die pen te schrijven Rijgt woorden aan elkaar Totdat hij plotseling stottert En het gedicht is klaar…

In een verlangen naar geborgenheid gevangen in het net van onzekerheid In een omarming van genegenheid benauwde het gevoel van eenzaamheid…

als niemand mij graag ziet, ben ik wel verplicht van mezelf te houden om nooit meer het gevoel te hebben eenzaam te zijn…

bij gevoelig lezen van echt gedicht is het alsof ik omhoog wordt gelicht weet je ik zie me dan als kolibri geheel vrij nog steeds niet afgericht…

Soms strompelen woorden uit mijn hart. Zo lang vastgezeten in mij. Ze kleven meteen aan het papier. Op de verkeerde plek, ongeordend maar vrij. Wanneer ik ze wil verschuiven, sluit weerstand mij weer af. Want wat komt uit het hart blijft onbewogen leven.…

ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

een onbeschrijfbaar gevoel een gevoel zonder doel dit is het gevoel van gemis waarvan men zegt "het is zoals het is." een ontzettend eenzaam kind dat in de steek is gelaten door de belangrijkste mensen in haar leven durft niet meer te praten te praten over haar gevoel kropt alles op totdat het niet meer kan zo komt alles er in één keer uit…

Je moet gewoon je eenzame gevoel ombuigen, affirmeren Weet je. Zoals je missen ook met een ‘P’ kunt schrijven. Als in ik moet? Ja.…

ja ik schikte paperclipste je gedichten op gevoel maar jij niette het papier op de jouw geëigende manier je portfolio gaf zo een lustig beeld van frank en vrolijk leven maar alle dieptepunten bleven in mijn hart die gedichten heb ik nog niet weggegeven…

Voor Anton Missen doe ik Je nu al, Nog maar een Paar dagen ben Je bij ons vandaan, Ben je voor altijd Bij ons weggegaan, Lichaam van mij dat alleen Met gevoelens verder wil - Maar het gevoel kan Ik alleen voor de ander Zichtbaar maken met Woorden, alleen met De woorden van dit gedicht, Gevoel dat zichtbaar wordt…

De mond blijft stom Tegen den tijd, Want ouderdom Is eenzaamheid. ----------------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten, 1965.…

Gedichten schrijven met alle plezier gevoelige verzen op blanco papier. Met of zonder vlag en wimpel zonder kapsones eenvoudig heel simpel.…

De man was eenzaam hij schreef slechte gedichten en berichten aan zichzelf vol lof hij hunkerde naar erkenning en licht maar verborg zich met zijn denkbeeldige vrienden in de schaduw van hunnebedden.…

rondom als je goed met al je gevoel kijkt het is die trilling dat licht die gevoelige snaar die jou en mij ons beider hart bereikt de echte gedichten die mij het meest bekoorden zullen zij zijn die voor altijd ongeschreven blijven zij die niet te vangen zijn met de mooiste woorden gevormd door het echte leven…

Gedichten blijven eenzaam achter en zullen eigen wegen moeten gaan. Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven zijn.…