Alle inzendingen over eeuwig leven OR licht

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

, in het heelal het zijnde is de toekomst eeuwig voortbestaan RUST IN HET LICHT!!…

Zonder licht is er geen leven We zouden in de duisternis bezwijken En nergens naar kunnen uitwijken Maar gelukkig is ons licht gegeven. “Ik ben het licht” zegt Jezus onze Heer “Wie in mij gelooft, zal niet sterven Maar zal het eeuwig leven verwerven.“ En daar heerst geen duisternis meer.…

Wij allen leven als eeuwig stromend water. Wij allen leven als eeuwig dansend licht.…

als schaduw in de spiegel die langzaam vervaagt verliest zij zichzelf in haar evenbeeld het leven ontglipt haar jeugdigheid die toekomstdroom verdwijnt in het niets want kleur vervaagt in het licht van haar ogen wij herinneren haar lach voor eeuwig kwijt…

Je hebt de deur van het leven dicht gedaan nu gaat er een andere open waar het eeuwige licht wacht daar is het goed Lieve tante rust zacht en ik hoop dat je allen die je lief waren weer ontmoet…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart; dat van woorden vlinders vormde; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen.…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart, dat van woorden vlinders vormden; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen.…

hoe de tijd open te vouwen als de dagvlinder haar vleugels naar de horizon richt hoe te verplaatsen de hemel te verkennen van leven naar licht hoe te benutten de herinnering van een tel in het eeuwige de sprong van niets naar iets als lijnen van mica, gespleten open en dicht…

Bomen schrijven tekens in de lucht, vogels lezen de wolken die als pluisjes dromen de dag intrekken om telkens ergens anders leven op te wekken.…

in de winter begrijpt hij -het heeft lang geduurd- dat in hem een zomer huist het gras tillt de sneeuw omhoog -in trage kleine tijd- het licht raakt hem aan tilt hem uit de duisternis…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

alsof het leven eeuwig is steeds onderweg en groeien liefde vindt een onsterfelijke weg de dood lijkt een verre horizon een beperking van ons zicht de wereld is rond en de maan vertoont achter de wolken licht…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

Maar je ging Naar ’t eeuwig licht. Nu, is je leven uitgewist als golven over 't strand. Verstrooid als as, verscholen in het gras nog steeds ontmoet ik je gezicht, bij iedere avond, teder licht. Je geest, die ooit je lichaam droeg, bewaar ik in mijn hart.…

Maar even plots komt weer het licht en schijnt de zon; ik weet dat geen seizoen het eeuwig leven heeft en dat de eb en vloed dit leven tekent.…

Ik ben in een echt bloedmoment rood is altijd in het middelpunt geweest hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan toch was er rood en vreugdevol rood is lichamelijk, maar het gaat naar zwart diep naar binnen rood is een afdaling naar de hel de onbekende eeuwige herhaling rood gaat ook naar geel waar het licht is, het leven rood gaat…

Bij de stilte van het graf Koester ik mijn hoop Op eeuwige liefde Jouw zoon, mijn prins Lijkt nu net zo ver bij mij vandaan Als jij Zal ik hem ooit kwijtraken Zoals hij jou is kwijtgeraakt? Of zal hij Ook de tweede belangrijkste vrouw in zijn leven Af moeten staan Aan het eeuwige licht?…

Daar waar het leven Tijdloos is verweven In een ademloze zucht En waar in vogelvlucht Het eind opnieuw begint Van volwassenheid naar kind Wordt heel de mens ontdaan Van zijn aards bestaan. En al zijn onvolkomenheid Verglijdt in licht van eeuwigheid Naar onbekende oorden. Een wereld zonder woorden.…

Licht botst tegen mij aan, geluiden vallen op mij. ik schreeuw; ik kan niet terug. Plotseling ben ik te groot, hang ik aan leven bloot. -------------------------------------------------------- uit: 'Eeuwig heimwee drijft hem voort', 1972.…

zoektocht en volharding beloond wanneer ik juist vandaag tussen duisternis van zonde en licht van leven takken met doornen zie uitgroeien tot een knoppende roos die zal open bloeien als een rood omfloerste adem van eeuwigheid die volmaakte liefde neerschrijft…

golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid…

Een schitterend licht over de donkere Styx: wenkt de eeuwigheid?…

Een roodborstje tjuikt in een donkere cypres naar het eeuwig licht.…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

Gelukkig, die geen licht of lied Of leven meer verbeidt, Die luistert naar de Eeuwigheid En in de hemel ziet!…

Telkens weer licht temidden van zorgen, telkens toch weer een nieuwe morgen; hoe machtig dit leven, ons zomaar gegeven, voor even.…

zware rafels van het leven slepen door de koude nacht de zon ontdoet ze van hun vracht en kleurt ze helder als de morgen het leven als een duistere macht met in haar hart het licht verborgen…