Alle inzendingen over eigenheid OR etiket OR ziekte

Verbreek het zegel bij het etiket En haal de lichtslang dan uit de verpakking Bevestig 'm dan onder de bedakking Van uw gloedjenieuwe minaret En probeer door op het AAN-knopje te duwen 't Volk met lichtsignalen waar te schuwen…

Ze zijn ons etiket zelf als je ze voor de deur zet. We kunnen niet zonder ons Nederlands wonder.…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

Ze komen immers voor de keus te staan Op eigen kracht aan ziekten dood te gaan Of zich uit voorzorg uit te laten roeien. Ooit gaat de jeugd benieuwd naar Artis toe, Want daar zit in een kooi de laatste koe.…

Krachtigen schrikken, heiligen moorden, De wereld roeit haar eigen uit. Arbeid, armoe, ziekte en zorgen Verdwijnen voor de éne angst. De dagen duren, de nachten langst; Wat brengt de morgen?…

op de bodem van de lege fles ligt bezonken droesem ik proef de bitterheid van al wat neersloeg in het oude jaar knarsend vermaal ik kristallen van wanhoop oorlog en verdriet ik keer mij om naar een fles met etiket 2014 .…

hoe dikwijls is geluk niet meer dan een oude droom uit een vervlogen tijd ik heb er destijds zorgvuldig notitie van genomen en het opgeschreven in een groen cahier met mijn naam in schuinschrift op het etiket nu ik na jaren de woorden durf te herlezen betrap ik mijzelf op weemoed…

jouw onsje weeg je soms in grammen want liefde raakt vaak weinig aan vooral als woorden drammen en wij ons laten gaan dan wordt er niets meer afgewogen gaat de naald op tilt alleen de etiketten zeggen wie en wat je wilt…

V&D vader & dochter het is als dat grote warenhuis vol met veel mogelijke producten heel veel kijken maar niet kopen heel veel kijken en blijven hopen en vooral heel creatief nadenken wat je zelf nog in eigen huis hebt wat je kan gebruiken ter verbetering van de ernstige ziekte van je kind!…

ze gaan als zoete broodjes over de toonbank bij antos en het kruidvat zakken vol etiket lamsdrups ik proefde oeiloei zo lekker smaken als teveel pepernootjes onze hondjes zullen het weten zo zout en zoet hebben ze het nog nooit gegeten…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

Schandelijk! Ploerterig! Rundvlees blijkt paardenvlees! Duistere toestanden worden ontknoopt. Zwendelarij van zo’n geldgenotzuchtige die ons nu knollen voor koeien verkoopt –…

Ging op eigen benen staan, verliefd, verloofd, getrouwd. dat u nog van mij houdt; met ons bent u begaan... En is er nu een nood geboorte, ziekte, ongeluk... Uw moederliefde kan niet stuk: komt helpen: moeder-groot! ----------------------------------------------------- Gerdina www.gerdina.nl…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

ik wil je plaatsen in een map je weet wel zo een met drie flappen of kies je die met elastiekjes één op elke hoek en daarop gaat een etiket je kent ze nog met donkerblauwe rand en je moet likken zelfklevend is voor later pak je vulpen nu maar die altijd lekt en het vloei kies je vak zelf ik buis toch…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

Hoeveel adressen heb ik nu gehad, hoe vaak ging ik als slak met mijn rugzakhuis op pad, waarom ging het telkens mis, deed ik wat ik niet wilde maar toch gebeurde als iemand zeurde over mijn verstopt verdriet of degenen die op mij letten mij volplakten met negatieve etiketten waardoor ik zelf maar amper zichtbaar bleef, gerechtigheid verdween…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…