Alle inzendingen over eigenweg OR hou niet van me OR pijn doen

Ik hou van doodgewone dingen Maar het meest van een lieve lach Een lach kan een schaduw verdringen En zorgt dan weer voor een zonnige dag Ik hou van de mooie gele zon Hij verwarmt en hij verlicht Zou willen dat ik zo schijnen kon Dan scheen ik op ieder droevig gezicht…

Liggend in het hoge gras Mijn blik naar de wolken Zie ik op het laatst pas Wat het gaat vertolken Figuren drijven voorbij In een sereen gebeuren Ik voel de rust in mij En snuif de buitengeuren En hier waar ik alleen ben Heb ik een gesprek met jou Hoe ik door deze wereld ren En hoeveel ik nog van je hou…

gedachten uit mijn geest stamp met voeten, knars met tanden verlang naar wat ooit is geweest roep de lach weer in mijn leven laat geluk lopen langs verdriet schudt verleden naar het heden glimlach naar wie mijn toekomst ziet Ik fluister de avond in de nacht straal zwarte duisternis voorbij stamp het weten in vergeten verlang weer naar “ik hou…

Ik mag niet zeggen wat ik denk Niet voelen wat ik voel Ik mag niet zeggen hoe het zit of hoe ik het bedoel Ik mag je lief vinden en mooi en lekker bovendien Maar zeggen dat ik van je hou dat is te vroeg misschien.…

Maar niets is zo gewoon dat dáchten we misschien dus heb ik je vandaag al een keer vertelt dat ik van je hou dat is wat ik je even vragen wou? Want met al die narigheden om ons heen weet je nimmer wat je te wachten staat dus zeg ik dat ik van je hou, zolang ik weet dat je naast me ligt en staat.…

Deze beer zecht: IK HOU VAN JOU!…

Ik ken jou, En het enige wat ik tegen je wil zeggen, is dat ik van jou hou !…

Ik hou van je, om hoe je bent! Ik hou van je, om hoe ik mezelf bij je kan zijn! Ik hou van je, die woorden zijn voor mij een duidelijk gevoel! Mijn gevoel word steeds sterker, en het vertrouwen in jou ook! Ik wil voor altijd bij je zijn, en zal voor altijd van je houden!…

Open je ziel mijn schat hou van me!…

Zeg me, zeg het me, maar ontzeg me niet, je armen, je hoofd, je liefde bovenal, want zonder ben ik niets, dus zeg me, hou van me, want zonder jou, ben ik eenzaam.…

dat je dat ook niet kan voorstellen hoeveel ik van je hou... ken je dat..dat gevoel? dat irritant kan zijn? met irritant bedoel ik dus .... pijn.. Maar ik heb me er dus daarover heen gezet... pijn is fijn zei je altijd.. Dan is het een fijne pijn... en deze pijn..wil ik gewoon voelen.…

een oneindige leegte genoeg kans om hem op te vullen maar toch wil ik dat niet kunnen de leegte steekt maar geeft een gevoel van veiligheid en rust niemand die iets weet over al mijn leed ooit ga ik zeggen dat het me speet hoe ik al mijn problemen verkleed dagelijkse twijfel moet ik mij openstellen? alles maar gewoon aan iemand vertellen…

voor, dat je het nog niet wist Of dat ik het in een bericht heb gewist Of dat ik het vergeet te zeggen Stel je nou voor, dat je het nog niet wist Dat ik gewoon, zonder dat je het wist Weer vertrokken ben zonder het te zeggen Daarom stuur ik je even een bericht Of, zoals je wilt, een klein gedicht Om het je nog één keer te zeggen; Ik hou…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

Tot de dood ons scheidt, ik kan je geen garantie geven, dat ik elke dag evenveel van je hou, maar doven doet mijn liefde niet, dus, ik hou van je!…

om het weer kun je niet heen het komt zoals het komt de wind heeft geen wil de regen geen eigen regie het weer doet gewoon wat het doet het is hooguit de oude die het voelt in zijn pijnlijke knie…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

ik hou zo erg van jou dat ik je zou willen opsluiten in de aller kleinste kamer zodat je bent afgeschermd van buiten ik hou zo erg van jou dus ik laat er in die kamer niemand bij ik zal je afsluiten van familie, vrienden en andere mensen maar behalve natuurlijk voor mij ik hou zo erg van jou dus in mijn wereld vol achterdocht en pijn laat…

Hou me vast, Maar niet te strak, Laat me wel mezelf zijn, Als dat mag, Hou me vast, Geef me liefde, Wees de stiller van mijn pijn, Want alleen jij, Kan de genezer zijn, Hou me vast, Maar laat me delen, Sta me echter wel de vrijheid toe, Dan hou ik jou, Hoef jij me nooit te volgen, Kom ik vanzelf wel naar jou toe.…

mee op vele van je tochten Langs paadjes bezaaid vol geluk Je werd een vriendin voor het leven Deze band kon nooit meer stuk Maar jij was anders dan al die anderen Jij deed -telkens opnieuw- m’n hartje sneller slaan Je gaf me dat ene speciale gevoel Waar de sterren vol van staan Want het staat in de sterren geschreven Hoeveel ik van je hou…

een zuchtje wind verdwijnend in het niets is alles wat ik ben…

Klein Bang en Onzeker Een meisje Ze lijkt zo sterk Maar zwak vanbinnen Voelend Als verlaten Alleen En in de steek Gelaten Weet niet wat Weet niet hoe Maar doet het er ook toe Ik zal verdwijnen In het niets Een zuchtje wind Verdwijnend in het niets Is alles wat ik ben…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

Tranen Drukken Achter mijn ogen Zoeken een uitweg Op een doodlopende Straat De enigste manier Om te druk Te laten verdwijnen Is mijn ogen te sluiten En weg te gaan…

Een ziekte met een naam maar zonder gezicht Van buiten niet te zien, wat het bij mij van binnen heeft aangericht De vermoeidheid, de lusteloosheid, de pijn worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn Ik lach, doe ´vrolijk´ maar niet altijd even oprecht Het sloopt me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…