Alle inzendingen over eind jaren twintig d

mijn grootvader zaliger maakte verre reizen wenen carthago montenegro moldavia lisboa monaco niets was hem te ver ik was zijn petekind gevraagd dus met mijn verjaardag wat is nou echt merkwaardig hij plukte in zijn rechteroor dacht met de ogen dicht diep door toen sprak hij heel officieel: ze zijn vaak moeilijk te vertalen niet door een…

Op twitter trachtte Thierry twee voor twaalf Ten einde raad wel twintig tweets te sturen Na tweeëntwintig keren twinkeleren Wist hij tien tongtwisters te kwinkeleren Maar toen het Twintig Twintig werd om twaalven Riep hij vertwijfeld 'twitter, da twort niets!'…

'd Hoop, dat ‘t nieuwe jaar vrediger zou verlopen, is door ‘d oude vijandschap de bodem ingeboord, en velen zullen ‘t met de dood bekopen, zo is de vrede na veertig jaar nog verstoord. En zie, moeders met een droeve blik in ‘d ogen, verdrietig, de wanhoop nabij, en wereldleiders in hun pogen, brengen die de vrede dichterbij?…

twintig jaar geleden Wat zijn de jaren toch snel voorbij gegaan…

Een satelliet, zo groot als een pak melk Is zeer onlangs aan het heelal gegeven Het ding laat over twintig jaar het leven En dit project is schijnbaar goed voor elk Een treurig voorland. Want wie denkt met reden Aan een pak melk van twintig jaar geleden?…

Er staat een Conifeer in onze tuin Uit zaad ontkiemd en groeiend zonder zorgen Jaar in jaar uit, van d’ ochtend tot de morgen Op fiere stam, geen centimeter schuin Er staat een Conifeer in onze tuin Ooit aangewaaid, een eigen plek verworven In zwarte aarde, nooit door gif bedorven Goed negen meter hoog van grond tot kruin Er stond een Conifeer…

ode aan mijn angerse jeugd een goed glas wijn naast blond schuimend bier de sigaret voor hem een sigaar voor mij van zestigers nu zijn wij jongetjes weer van zes en zeven als het angeren van toen ons ter tafel komt stromen de verhalen rijker nog dan alcohol over de tijd van toen die even nu weer is op kolenhok gezeten happen wij…

Zeven jaar blijdschap Zeven jaar genade Zeven jaar vriendschap, Zeven jaar geduld - Acht en twintig jaar Deel van ons, Mens, wat een geluk!…

Twintig jaar gelee en nog steeds vragen ze jou: "zing je met ons mee?".…

Ze preekte: ‘Wat nou, twintig miljoen jaren?! Wij gaan die klus in twintig dagen klaren!’…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…

De was vouwend pyama, vijf en twintig jaar oud, nog van zoon Wollen sokken oprollend van vriend Outdoor hemd van ander wetend in kast Wollen lange mantel van moeder Handgewoven Nepalese das van vriendin Gestreept Karl Kani shirt die ik al vijf en twintig jaar graag draag Al die dingen koesteren mij en ik hen…

Een man die op zijn vijftigste de wereld nog op de zelfde manier bekijkt als toen hij twintig was, heeft dertig jaar van zijn leven verspild.…

Zo’n twintig jaar voor zeventig keer steken, da’s twintig, en dat tweeënvijftig keer gedeeld door zeventig, dus ongeveer, wanneer ik het tenminste goed bereken, is dat maar vijftien weken voor één prik, dus als ik nou gewoon eens heel goed mik ….…

twee en twintig is de afstand de afstand, dichtbij en toch ver weg weg van het heden twee en twintig jaar geleden liefde overwint alles zegt men behalve de afstand een afstand van twee en twintig een afstand van getrouwd en gesetteld grenzeloos verlangen van een oude man en de jonge vrouw een cliché, een crisis vanzelfsprekend…

Mijn zoon, riep hij ontroerd en fier, (Men hoorde in de keuken hem wenen) Die zal in zich met twintig jaar Al de gaven des levens verenen! Met twintig jaar! En hij rekende 't uit, Wat hij op die tijd kon vergaren, En zei wat hij niet al zou doen, Zou doen met twintig jaren.…

als huwelijken pas na twintig jaar hokken werden gesloten zouden er veel minder vaak echtscheidingen voorkomen…

Weduwe twintig jaar wachtend tussen de drom van de minnaars weef en ontrafel ik mij: wade of zeil van mijn man.…

hij wou weer twintig zijn onder de kastanjelaar in de rademakersstraat zij knikte stil van ja en ze groeiden samen verder met de kastanjelaar onverbiddelijk jaar na jaar steeds een beetje verder uit elkaar…

Meer dan twintig jaar geleden zat ze daar al twintig jaar misschien liet ze een stoel bekleden of verplaatste er een kandelaar nee ze was niet erg gesleten al was ze verder uitgedijd want naast zitten wou ze eten altijd was het etenstijd ze heeft me daar voorbij zien lopen een doos gebakjes en een vent ze groette niet, hoe kon ik hopen…

ga vijftig jaar terug en nog eens vijftig jaar en doe dat twintig keer zijn we terug in het jaar duizend twintig mensenlevens na elkaar passen makkelijk in een klaslokaal en je hoort ze ook praten al die stemmen uit de verte recht voor je neus je kunt zelfs kwaad worden die wil ik niet meer horen !…

Wij willen de hoogte in Torens bouwen en torenflats Van twintig hoog of hoger Willen we tasten naar een hemel? Of naar de pot met goud bij het eind van de regenboog? Wij hebben geen hoogtevrees Naar ik lees over de Toren van Babel.…

Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

— Weggevloten jaren! herrijst voor mijne ogen! o! geeft gij mij de stof voor mijn maatgezang aan! Ja, een stof voor mijn verzen, een grond voor mijn voeten, vanwaar verder mijn oog in het rond moge gaan, om aan d’ eindpaal der tijden een toekomst te ontmoeten, die alleen van die tijden de loop leert verstaan!…

Ha tee tee pee, een wereldwijde band van mensen die elkaar misschien niet kennen, je kan ermee een ander prijzen,jennen of wat er ook maar tussen ligt, verstand maar ook gevoel moet hier tot leven komen, al zie je soms het bos niet meer, slechts bomen.…

Niemand had in twintig jaren Naar de dronken Bet getaald, Want 'n diender had d'r jongen Op 'n morgen weggehaald. In de nor kwam ze te weten Dat ie nou op zee moest zijn, En dat ie geen groeten stuurde Was het erregste chagrijn.…

Die kleine goedheid draagt ons door de uren heen tot volgend jaar, tot twintig twintig daar.…

vandaag vier ik de blauwe herinneringen aan een zomerhemel, wolkeloos en wimperleeg bekeken hoe ik als kind mijn bad nam, in de teil gewoon buiten, op de plaats waar leven langs de kanten liep jouw zorg vertelde dat de doeken die me droogden zachter werden door de hand die vaardig wreef mijn warme lijf geborgen deze morgen zag…

De arme vrouw was geenszins blij en aan het einde van d'r dromen. Het was een klap, die - net als zij - bijzonder hard was aangekomen.…

Van één op vijf man zal driekwart bemerken dat, als je zesenhalf jaar chronisch lijdt, je als eenderde deel, dat niet veel vrijt, veertien procent van twintig jaar kunt werken. Dat men zo’n statistiek bedenken kan, daar krijg ik op mijn beurt weer hoofdpijn van.…