Alle inzendingen over emonderen OR kraan

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Zoals een kraan koppig blijft lekken, druppel na druppel, liet ze haar leven traagzaam wegtikken.…

Ik bedien de kraan. ----------------------------------- Uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

Als een druppel uit de kraan kom je te voorschijn. Maar voordat ik je kan bezien, of kan spiegelen aan je glans, maak jij je los en duikt dan in de vijver van het vocht waar ik je niet hervinden kan.…

kamer met uitzicht voor het eerst sinds hij hier zit zoeken losse vormen hun eigen huid weer op de een keert terug als kast de ander als koffer als knie voor het eerst telt hij het aantal gaten waardoor van onderaf helemaal bovenaan kop en staart van een van zijn veters elkaar vinden ---------------------------------------------- Uit: 'Kranen…

Ten langen leste heeft Kamp toegegeven, Dat bij de winning van het Gronings gas, De aandacht louter uitging naar ’s Rijks kas, Iets anders, dacht hij, deed de bodem beven. En dat hij nu ineens praat over spijt, Staat vast ook los van de verkiezingstijd.…

Druppels vallen tijdloos uit de kraan.…

Weerloos voor zulk bruut natuurgeweld wil ik pakken wat mij kan helpen drijven, maar ieder beeld dat aan mij voorbij snelt vloeit samen in een kakofonie van geluid met alle andere, niet één kan zo beklijven: ik moet hopen dat iemand de kranen sluit.…

Druppels water vallen. Het regent. Druppels water zweven. Het mist. Druppels water bevriezen. Het sneeuwt. Druppels water condenseren. Het gras drinkt dauw. Druppels schitteren in de zon. Water wordt diamant. Druppels veranderen in stoom, in kraters van vulkanen. Zonder water kunnen we niet bestaan. Geen plant. Geen mier. Geen oceaan.…

zo krachtig reist naar de Maan en op korte termijn gaan we zeker naar Mars hij kan zoveel en denkt zo groot maar virussen zo klein zullen hem altijd overvallen even de baas zijn ooit hadden we de Spaanse Mexicaanse en de vogelgriep MERS HIV EBOLA SARS ze verborgen de dood in het geniep nu hebben we weer een kroon Corona: de krans…

En de enkele krans, ten uitgelei' De dood verbloemend, - De dode roemend, - In 't sterfhuis zelf verwelke hij. Uit dorre krans zal met een lach Haar beeltnis neerzien; Voor ONS dat weerzien - Voor HAAR nu Rust of Nieuwe Dag!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ja, 'k zie daar, als bloesem, die viel in de gaard, Een krans, om zijn schoonheid te prijzen; Een krans, die maar enkel uit knoppen bestaat, Waarin zich de wordende Schoonheid verraadt.…

Voor mijn buren NATUURLIJK GELUKKIG Zo mijn ziel verlangt naar roerselen Zo verlangt mijn lichaam naar water 70% van mijn lichaam laat zich graag verfrissen Door het drinkwater uit de kraan Ik zie geen verschil met de natuur Onze binnentuin smacht naar water Wie de kraan daarvoor open draait De slang over de schutting gooit…

Als in de lieve lente De bloemen 't veld versieren, Dan pluk ik rozenknopjes, Viooltjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en seringen. Dan zal ik kransjes vlechten, En dragen die ter ere Van God, die mij het leven En bloempjes heeft geschonken. Dan zinge ik: Hemelkoning! Gij doet viooltjes groeien, Met roosjes, maagdeliefjes, Citroenkruid en…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

Geniet wel de zuiverste poëzie, Maar...wordt nooit een kraan in de kosmografie.…

tot wreed het zwaarstromend slagzij, dachten ze nog aan verre zeeën, hun uitvaart verdronk aan de kade steken late kranen de schaduw van hun werkeloze koppen in de donkere hemel op de noordoostpassaat schommelen loom hun haken dromend van toen ijzerwerk nog in argeloze wrakken…

Sonnet Vonkende God, of geest van Godes naaste neven Die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft, Waarin uw gouden grift gloeiende wetten schrijft, Daar niemands wil af schrikt, of tegens denkt te streven; Onttern mijn borst en bid de voedster van mijn leven, Die met een zoete wind mijn teedre zinnen drijft, Zo lang tot op mijn hart haar…

'k Hoor 't roepen van kranen, die trekken voorbij; een stil vermanen: ook gij... ook gij...…

Ga dan in 't woud,- waar de vogel zingt Waar 't luchtig-vluchtend konijntje springt, Bij bijtjes zoemen en mugge-dans, En wind van bloemen me een wilde krans. Leg zacht die krans op mijn haren neer, En ga weer Leven .... en ween niet meer.…

de kou laat zich buiten reeds scherper voelen al schijnt de winterzon mild tegen het raam wij steken op de krans een tweede kaarsje aan ons verlangen naar het kind blijft maar groeien wij beginnen de weken en dagen af- te- tellen zoals de maagd die haar kindje blij verwacht zal het komen in de morgen, dag, of in de nacht komt straks een engel…

Zij droeg paarse bloemen als een krans hun namen werden op een dag verschanst in het nieuwe morgenlicht diep begraven… mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…

De kraan gaat dicht en de wereld gaat open vertwijfelde benen dragen hun lot De wereld waarin dat lot werd begrepen die zit weer voor enige uren op slot…

In Groningen gaat alles kalmpjes aan En maakt men zich om niets of niemand druk, Al ging daar laatst de waterleiding stuk En kwam er nergens water uit de kraan. En dus was er ook vele weken later Nog altijd in de Euroborg geen water.…

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

Haagse Zamboni's zakken door het ijs, dweilen met de kraan open verstrooide woorden wrijven meer zout in wonden van gladde praatjes een kabinet gevallen door zand in eigen ogen…

Bedrukkend en zwaar hangt zwaartekracht aan mijn hart terwijl kille tranen rode wijn druppelen uit mijn glasgordijn mijn kraan alleen maar gal kan spuwen en mijn glas alleen op tafel staat…