Schottegat
netgedicht
aan de kade buigen ijdele kranen
hun verveloze rimpelspiegel
over het donkere ijzerwater
gelost van afgedankte vrachten
slingeren hun haken traag
het gewicht van de tijd
over resten averij
in de haven lagen nog,
ontmanteld,
naakte schepen hoog op hun roest
wiegend op duwgolven
droomden ze schaamteloos
van een make over
in het dok…