waar lans en speer
zich kruisten
in religieuze sfeer
het wit en rood
de ongelovigen
bevochten op hun tochten
staan nu de heiligen
in kerken naast moskee
torens in de minarettenzee
enclaves uit de oude tijd
begrensd door ongebreideldheid
van actief overheersen
oude wortels komen bloot
in pijn van lang geleden
sterven wij de tolerantiedood…
Door mijn kleren heen
voel ik het wuiven
in mijn longen
de halmen achter het riet
en ik huiver
met de zeeën en het gras
het ontoegankelijke moeras
Flarden meeuw en wij
stemmen van het lied
van de aarde, adem van haar getij
echo van haar zang
wij geschutte havens
osmotische enclaves
personerende huid
Kadootjes geluid
in en uit…
de trappen beklommen
gebrandschilderde kunst
van kathedralen en bommen
ze standbeelden heersen
in arm en blik, tijdloos de steen
die de massa onder zich schikt
de zweep heeft hun geesten verstikt
tijd beitelt letters in graven
van generaties die gaven
cultuur en muziek, kwaliteit
overleefde werd kunst exclusief
nog zijn er kleine enclaves…
Terwijl Spanje en Marokko vechten
Om een leeg en rottig stukje land,
Ligt de oplossing toch voor de hand.
Laat Gibraltar maar het pleit beslechten.
Als Londen dat nu aan Marokko geeft
Dan krijgen die twee wat de ander heeft.…
ik zag
je leven
in enclaves
van rust
die in noodzaak
geboren waren
uit een snelle
noodzakelijke
bevalling
wereld had
een hogere
gebeurtenis-
frequentie ingezet
en de vereiste
meegaandheid
kostte energie
zo achterblijven
kon helemaal niet
gelukkig
ontbrak het
jou niet aan
overzicht en
op de lange
termijn bleek jij…
het is voorbij
de schermen staan
overal op zwart
er is helemaal
geen leiding meer
ieder gaat apart
mensen zijn verdwaasd
ineens verstoken
van hun speeltjes
nog zijn er
enkele enclaves
die digitaaltjes vragen
zij schermen zich af
willen niets meer met
anderen te maken hebben
communiceren gaat
weer als vanouds met
ogen stem…
147
Bezig met laden