Alle inzendingen over engelengeduld

uit de kerktoren stijgt met engelengeduld doodstille nevel…

engelengeduld wachten tot je een ons weegt moeiteloos lijnen…

soms doet praten minder pijn dan ik had verwacht zijn jouw antwoorden positiever dan ik dacht jouw wens niet dat wat je mist is liefde groter dan je wist soms doet zwijgen meer pijn dan alles bij elkaar zijn antwoorden snel maar nog lang niet klaar blijken wensen onverwachts te worden vervuld is liefde een zaak van engelengeduld…

Engelengeduld polijst mijn hart Organische wormen, vormen, Glasblazen a-symmetrische vazen voor de wilgen die ik heb geplukt…

Al was ik de weg weer kwijt, toch ben ik gespaard gebleven; en was ik in mijn eenzaamheid met uw engelengeduld omgeven. Gij hebt in mijn donkerste dagen mij steeds in het licht gedragen.…

Langs de tramlijn van mijn begeerte zie ik haar staan bij elke halte met open glimlach en armen staat zij daar vol engelengeduld en liefde slechts twee haltes zal ik plagerig aan mij voorbij laten gaan om dan alsnog heerlijk achterop haar fiets te gaan zitten…

jij raakt aan de hemel ik kijk op tegen jou ja jij mijn heerlijke vrouw verlangen is afstand en liefde de basis waarom ik van jou houd jij kijkt niet op mij neer wil nooit het voetstuk wel samen voor meer geen witte vleugels of engelengeduld maar een vent met passie gevuld…

Maar ik heb engelengeduld. -------------------------------------------------------------- * Billet doux - Liefdesbriefje * batist - zeer fijne stof (van de zachtste vlasvezels gemaakt)…

Mijn koninklijk gewaad, ooit geweven met engelengeduld? De kille maan is mijn lamp die jou laat zien wie ik ben Lillith, de koningin der Nachtvlinders…

ik heb met kleuren getracht de kracht van leegte te breken het is me niet gelukt wel heb ik ruimte geschapen door grenzen te verleggen maar het onpeilbare bleef bestaan die ruimte hebben wij gevuld met een levenslange competentiestrijd en het ontwikkelen van engelengeduld ik zie de vuren doven uit naamloos diepe kloven sluipt langzaam…

Compleet met engelengeduld en vleugels om hun spruit gehuld. Engeltjes die beschermen. Een Engel, die bemint. Engeltjes die geloven in de onschuld van het kind. Ja, echt, moeders zijn als engeltjes. En ook al gaat het soms niet goed en geloven ze dat die bengeltjes niet weten hoe het moet.…

soms wordt licht als enige straal glansrijk verlicht zonder een letter van taal in het tegenlicht van engelengeduld gebundeld, wel duizendmaal het voelt voor mij als wezenlijk bovennatuurlijk het draagt in mij onschatbare gebaren ik ervaar datgene dat ik als mens wil vasthouden, bewaren nu telt, zegt morgen tegen mij wees…

Toneelspelen zit in zijn genen, rollen leerde hij met engelengeduld, menig moedig man bracht hij tot wenen. Het magische dat hem ooit heeft omhuld, is minder nu, maar nog niet verdwenen, zijn rol is uitgespeeld, de taak vervuld.…

Hij fluistert lieve woordjes genegenheid als excuus voor de naïeve bloedgeld voor de ziel Hij paait en zaait gif in ogen van onschuld duivels verlangen engelengeduld Hij smoort de wellust en de schreeuw ...…

Soms weet ik het even niet meer Hoe ik de dagen moet overleven Dan ben jij er gelukkig voor mij En weet mij dan warmte te geven Jij bent voor mij zo waardevol Zo open en me altijd weer trouw Vrolijk en belangstellend tegelijk Dat raakt me telkens weer in jou Je luistert naar al mijn verhalen En bent behept met engelengeduld Mijn tranen…

Terug naar de dagen van levende onschuld toen ons lachen zich mengde, licht doch massief een vriendschap gedragen door engelengeduld verlang ik, mijn chronische lief Jij blijft onvindbaar, hoe diep ik ook delf op zoek naar vergane perfectie Mijn rudimentaire affectie geldt jou, monument van jezelf Neem jij nu de moed mij een glimlach te…

Jij hebt mij zoveel rust gegeven Omarmd gekroeld door mijn haar Trieste gevoelens zacht weg gekust In meer dan een oprecht gebaar Jij hebt mij steeds laten voelen Dat ik mooi ben en heel speciaal Tranen vol verdriet opgevangen Stil luisterend naar mijn verhaal Jij hebt mij jouw warmte gegeven Glimlachend met engelengeduld Mij geknuffeld…

Uiterlijk zo rustig, maar van binnen slaat je hart een balts van verlangen om hem op gevoelige plaat te vangen Je wacht, met engelengeduld, op dat volmaakt moment dat hij jou in het aura van de zon zijn schuchtere blik toezendt om hem te doen verstarren met een flits en zachte zoem en hem liefdevol te schenken eeuwige roem.…

met je eerlijkheid met je eenvoud en levenslust met je kleurenpracht met je ongedwongenheid met een vrijheid zoals zij ook ieder bloempje kust met je heerlijkheid met je onschuld met het ook zo willen zijn met verbazing en sympathieke lach met verwondering met inspiratie subtiel en fijn met een uitstraling van weer een fijne dag met engelengeduld…

wees onze gids en herder, verdelg het kwade, geen woorden maar daden, wij spelen een lied voor U, met gitaar en viool, want U bent ons idool, geef gehoor, aan ons muzikale koor, U, in ontij een baken, in alles wat wij doormaken, maak mensen vrij, uit deze wereldse balkenbrij, ik leg bij U niet de schuld, heb engelengeduld…

een klauwtje rijmwoorden te pakken En voor je ’t weet sta je volop te bakken Dan ga je door totdat er vijftien staan Ja voor ’t moment is het wel weer genoeg Ik laat de pen voorlopig even rusten Al voel ik af en toe verborgen lusten Maar nog een krans . . . daarvoor is het te vroeg Mijn tuin aangaande ben ik uitgeluld Ik dank u voor uw engelengeduld…

diep en pijnlijk nam het geweld bezit van je het kroop onder je huid een ijzige stormwind was het die je oppakte om je dan weer neer te smijten de rode draad van je brieven sliepen op zolder verborgen in een bleekblauwe kist omzichtig stofte zij je zieleroerselen af woord voor woord spelde ze wat je schreef na honderd…