Alle inzendingen over euforie

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

Edsilia met 'Nooit meer zonder jou' Zal onze Eurovisiejoker wezen Dat wordt weer speculeren, hopen, vrezen En alles tussen euforie en rouw Omtrent de kàns vergeefs te mogen knokken Met Griekse kongsi's en oud-Oostblok-blokken…

In jouw aandacht dompel ik me onder in stromende energie nooit gedacht een wonder wat een euforie verlangens zwemmen in hemelse regenbogen niet te temmen overdonderd door jou bedrogen prille liefde niet gehoord maar in de kiem gesmoord…

Aan de grond genageld Gegrepen door het moment De kracht in mijn schouders Een vleugje geluk Het hart dat straalt Ogen die lachen Volledig in het nu Totaal onverwacht op zomaar een dag Gedeelde euforie om drie wilde zwijnen…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…

In fantasie zijn er alleen maar wensen en geen grenzen die je overschrijdt beleefd in een wereld waarin je voor even wordt verlost van de werkelijkheid geen besef van tijd en je te koesteren in het paradijs van je eigen fantasie om in volledige overgave de gelukzalige gevoelens te ervaren in grenzeloze euforie...…

't Is als die ouzo's, die je drinkt als water: eerst komt de euforie en dan de kater.…

een merel op het dak vederlichte klanken orakelen het ontwaken van deze dag lief is deze merel mij zijn euforie een aubade aan de stilte op een laatste reis naar huis en 's avonds druipt de weemoed van het dak en betraant een bed slaperige sleutelbloemen…

De euforie van toen mocht niet lang duren En het toerisme blijft ver onder peil Ja, elke revolutie vreet zijn kinderen En deze zal de welvaartsgroei lang hinderen…

Wie scoort geraakt in staat van euforie: -Hij showt tattoos door kleren uit te trekken -Klimt half hysterisch boven in de hekken -Maakt dansjes zonder choreografie. Aanstellerig gedrag is geen gezicht, Na elke goal doe ik mijn ogen dicht.…

Van de hoogste top kwam ik gevlogen door de blauwe lucht gegleden In mijn euforie tot duikvlucht bewogen raakte ik de grond mijn lichaam bijna gebroken Het dal glooit omhoog en reikt tot in de bergen weer strijk ik mijn vleugels glad om hemelwaarts te stijgen…

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

twinkeling van hoop verworven door een fragment de herinnering tot waar ik loop een droom die men mij zendt voorgevoel tot reden en perfectie wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht een gevoel van de volmaakte erectie uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht een paarse sfeer om in te leven het constante gevoel van euforie loochenen…

een permanente staat van kerstmis-euforie En bedenk eens.. elke morgen na te zijn opgestaan Naar de boom toe, en wat vindt je er onderaan Allemaal pakjes, zomaar, elke dag weer... ....er is echter iets waar ik nog over prakkiseer Moet ik dan elke dag ook kaarten gaan versturen Want dat wordt me een klein beetje te duur en...…

nog laait poëtisch vuur en tatoeëert succes in helder rood je ziel jij geeft jezelf kwetsbaar bloot in vlammend samenzijn maar wie voelt dadelijk weer de pijn als stilte smeekt om rust en even eenzaam zijn omdat jij je sporen weer moet vinden in het wad weg van hectiek en bulderend gelach niets is vergaan want onder grijze as…

je hebt de euforie gehad van bacchanalen en nachtenlang doorhalen het ongeremd de grenzen overgaan naar een wereld die nog zonder normen kan bestaan je de standaard toegeëigend van lak aan alles krijgend als het feesten maar niet stopt want de beesten zijn nog los maar in demping van gevoelens krimpt de tijd tot een meedogenloos…

Ik denk aan jou als ik eenzaam ben, als ik somber en zwartgallig ben. Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan jou. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over toppen en denk dan soms aan jou. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen…

Denken mijn gedachten in euforie Geen uitglijders in deze winter. Het is een lentedag in januari. Een zonsondergang tijdens het diner. Dat verlicht de onhebbelijke calorie. De dag opent al mijn zintuigen. Het is een lentedag in januari.…

De Trevifontein van de lage landen met speels gemak dartelen door de springbron. Elke munt in de portemonnee is het geluk naar de smaak van bourbon. De Trevifontein van de lage landen de magie van het geloven in dagdromen. De nacht blijkt te kort om de ware tijdens ouverture langs te laten komen. De Trevifontein van de lage landen het…

Jouw ogen straalden die euforie kan ik koesteren voor jaren een virtuele bril heb ik niet nodig om een dergelijke realistische droom te ervaren. Ik kuste jouw gezicht voordat de schittering van de dag werd ingezet mijn gedachten stonden op dat beeld verdween maar het gevoel werd intens.…

Voorbereid op je komst verblind door licht uit de tunnel schaduwde de horizon haar postuur mijn prikkel Voor euforie van jouw glimlach stond ik steeds direct klaar zelfs zonder woorden gesproken leidde mijn weg naar haar.…

Na haar pirouette vloeit vertraagt transpiratie tot euforisch slot.…

Angstig voor de deur is een vrolijk vooruitzicht door een harde schreeuw.…

geen herinnering zal louter euforisch zijn want er hangt altijd wel ergens een flard van een wolk sluimerend in één of andere hoek van het hemels plafond we kunnen het verbloemen doch tegen beter weten in heeft hetgeen je beweert tóch iets van twijfel…

nog geen halve zomer lang duurde mijn eerste en verwarrende puberliefde - we waren beiden nog onervaren, onhandig en slechts zestien jaren jong; na de euforie van maanden ging de liefde als een nachtkaars plotseling uit ónze liefde duurt nu al weer drieënzestig zomers lang en zevenenvijftig daarvan dobbert, met lichte averij, veilig…

waar een zonneglimp jou raken wil dans jij leven door schaduw heen als samenspel van wisselend gevoel waar droefenis lacht naar euforie tot hun verleiden samensmelt het aanvaarden berust naar toekomst toe fluistert een tango haar stiltelied de zon zal jou raken door schaduwen heen…

Mentaal leek hij me enigszins gebroken, Van euforie gaf hij totaal niet blijk. “Ik ben een loser”, zei hij mij bedrukt, “Mijn zelfmoordpoging is compleet mislukt.”…

hectiek bedolven onder immense golven ze spoelen mijn gedachten schoon in een zee van rust waar euforie grilligheid laat smelten en vrijheid terugbrengt naar het diepste van de ziel een zee van rust waar liefde tot leven komt verbeelding ontwaakt en starre blikken verdwijnen in een hemelse glimlach…

de wereld is mij wat te wit verdoezeld zijn de harde tonen gedempt in alles dat bedekt kan het rauwe niet naar buiten komen ik mis de ruwe bomenbast de wilde takken en de stekels het grauwe drenzen van de regen zelfs het verbruinde eikenblad het is met toch te argeloos natuurlijk, euforie van zacht maar het maagdelijke kan er nu zo langzamerhand…

Niets voelde ooit zo compleet, Als die dag waar levens gescheiden worden, Daar waar mijn helft reed, Ondanks de vergane glorie, Ondanks kapotte zetels, Ondanks mijn te late euforie, Ondanks dat reed het ons, Waarnaar toe maakte niet meer uit, Het ging om de connectie, Dat als ik mijn ogen sluit, Alleen nog maar jou zie.…