Alle inzendingen over extase OR oneindigheden OR leven

Beleven we leven als ruimte? Als bewustwording daarvan? Als beperking. Als angst? Als creatieve liefde? Wie durft kiezen? Voor wie we zijn. Voor elkaar.…

Alleen al de stem van Annechien brengt mij in opperste extase...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

"hai koe" zei de stier en zo groen als haar grazen was zijn extase…

Liefdes schreeuwen ontaard in kwetsbaar geven zo laat ik jou in mij leven meanderend handenstrelen oneindig verlangen naar jou diep in mij laat je in mij vrij en voel je in mij leven door jouw oneindig liefdesgeven…

gingen er aan onderdoor maar de meesten hebben het gered zijn een burgerlijk leven gaan leven iets waar we nooit aan toe wilden geven waar leidt dit allemaal heen de tijd nee geen spijt wij waren generatie x in de extase van de E hè hoor je de bas ik ga nog wel een keertje mee…

Ineens een extra nos journaal Het tourverslag wordt zomaar onderbroken Een ramp of is die Takki opgedoken Dionne stralend: ‘Lieve allemaal We gaan er op termijn aan onderdoor Maar dit is een fantastisch nieuw record!’…

Oneindig ver van mij. Een grote leegte tussen ons in. Zo onbereikbaar, zo pijnlijk ver. Ik sta hier, jij staat daar. Oneindig ver van mij. Gisteren is slechts een herinnering, morgen hoeft niet meer. Want elke dag zonder jou is een dag te veel.…

Oneindig mag dit duren tot in de lengte van dagen. Lieve God ik vroeg U nooit iets maar wil U dit nu graag vragen.…

Ze bestaan en ze groeien verder naar het oneindige.…

afgelopen nacht droomde ik een droom oneindig ik schoot wakker maar die droom? was toch oneindig? wakker o droom ik nog? oneindig?…

woordeloze einders, onzuiver trekt een satelliet zijn spoor langs Grote Beer en Poolster, in geluidloos, zilver blinkend metaal, nu alle vogels zwijgen, geen ritseling geen bladerfluisteren meer, een stille nacht, terwijl met een helder, zilvereren silhouet, de blinkende maansikkel de nacht beheerst, als het zo stil is geworden en zo oneindig…

eindelijk het is weer licht in mijn hoofd eindelijk niet langer meer verdoofd oneindig kan ik weer zachtjes zingen met jou dit gevoel, lief niet te verdringen oneindig had ik je toch beloofd…………

Waar tijdlijnen door een snijpunt gaan, is uit een nagalmende oerknal geboren, de oorsprong waar tijd nooit stil kan staan. Er gaat iets in eindeloze ruimte verloren in een baan van cirkels en hyperbolen. Er zijn zacht ruisende echo’s te horen van zingende golven die eeuwig ronddolen op klanken van ontelbare rotaties geleden. Iets onbekends…

Drijvend in de zee Gaat elke beweging met mij mee Zo fijn en oneindig zacht Bij gelegenheid met kracht Ben blij met mijn laatste sprong in het diepe Geholpen door geliefden die mij toeriepen Dit was het dan En geniet ervan Heen en weer met eb en vloed Het doet mij oneindig goed Ben weer terug op het land Verspreid over goudgeel…

Zon die op mijn Schedel schijnt, Alle zwarte gedachten Tot achter de horizon Verdrijft - Alleen nog Bloemen in alle kleuren En vogelgekir dat tegen De bergen weerkaatst, Beek die kabbl'en blijft Tot in oneindigheid En die mij van mijn Vaste last bevrijdt Italie, Oggebbio, 2 mei 2013.…

Hoor hoe de aarde ons geluidloos ontglijdt Wij luisteren naar de oneindigheid.…

dan De toekomst, verder Dan ik denken kan, Gedachten die elkaar Onderweg verloren en Elkaar weerzien in De oneindige verte, Langs lijnen van Oneindigheid…

Een hond blaft op het erf van een klein huisje vlakbij het panbos daarin zit een ritme waar ik u tegen zeg meegenomen bagage pleur het ergens neer in hoek van mijn part dat deel waar deelnemers steeds meer lichtere vormen aannemen doe het maar wel op je eigen manier er bestaat geen zin Zonder lucht tussen letters materie van het…

niets het niets is uiteindelijk oneindig…

Ik "voorspel" dat iets zal komen een drang van extase, op één enkel moment, toch fijn voor het spel?…

Zachte aanrakende vingers Armen vol extase O, tedere avondzon....…

De regen komt op me neer laat mij vergeten ik voel me vrij zak weg in extase alles stroomt weg uit me met de gulzige druppels ik voel me één ik voel geen angst geen aarzeling geen twijfel het klopt één met de regen met mezelf eindelijk voel ik mezelf leven…

Bloem en schoonheid samen één tijdloos in een oneindig leven Atomen en neutronen explosieve woorden in een eindige wereld Jij en ik samen één tijdloos in een oneindige liefde…

Zal ik ooit het geluk ervaren Je hand te kunnen aanraken Je zachte huid te voelen De streling van je zoete adem op mijn gezicht De extase van je lieve armen om me heen Zal ik ooit je leven delen Een troost voor je zijn In zwarte tijden En je gezel in vreugde Dansend in het gouden licht van mooie dagen…

de dichter droomt van oeverloze stromen die traag door een oneindig laagland gaan hij peinst over de zin van het bestaan en wat er na de dood zo-al zal komen hij is een god in ’t diepst van zijn gedachten z’n ganzenveer bedwingt het perkament beschrijft de wolkenvelden die frequent extase of een zwaar gemijmer brachten hij weent om bloemen…

heb me lief in onze zee van tijd laat me zien wat ik ooit was een wilde extase gerijpt in wezenlijke geborgenheid…

help me lopen ver weg naar de andere kant waar niets is wat het lijkt van hieruit bekeken vervallen en verlaten maar geschapen om daar te zijn bij jou weg van hier waar alles niets lijkt van daaruit bekeken daar ben jij daar loop jij naar me toe dichterbij ik wil je raken ik wil je voelen verlangen dicht bij mij maar…

Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…