Alle inzendingen over familie OR afscheid

(de boomklevers liepen snel omhoog- omlaag en soms vertrokken traag wat waterdragers uit de lucht) er werd een glimlach om me heen gelegd heel zacht uit ogen neergedaald verwarmde het mijn haar ik voelde klein, onzeker ook, maar niet bij jou je droeg me door het bos in zusterhanden, broederhart, zo zeker als de bomen levend over bladgroen…

Familie is een prachtig ding, maar soms een vreemde mengeling van overeenkomsten, verschillen tussen mensen die, al zouden ze het wensen, nóóit hetzelfde zullen voelen, denken, zeggen en bedoelen, maar waarop je steeds mag bouwen, een beroep doen en vertrouwen.…

Eerst werd de oom van Kim Jong-Un vermoord, Daarna benam hij gruwelijk het leven Van tante, nicht en ook van al zijn neven, Het moorden - vrees ik - zet zich verder voort. Ze hebben nu in Noord-Korea weet Van wat hier een familiedrama heet.…

Familie, Bloed verwanten Worden ze genoemd Voor mij betekent dit Niets Omdat er Niets is Tussen ons Alleen Dat woord Familie Zorg daarom goed voor jezelf. Ik kon het en jij kan dit ook. En deze woorden verbinden ons met elkaar. In liefde. Volg altijd je eigen hart en vertrouw op jezelf.…

kijk ik woonde in een huis met 7 papegaaien ik hoefde niet te praten kijk ik was slecht in kunstjes ik keerde me zwijgend naar binnen kijk te midden van 7 papegaaien wist ik niet of ik daar nou werkelijk was…

Wat doe ik hier In een huis met familie Het voelt niet als familie Het zijn mensen waarmee ik samenleef Elke dag vraag ik me af Zullen ze ooit echt familie zijn Maar ik weet het antwoord al Ik zal altijd onderaan staan Waarom doet het toch zo'n pijn Als ik me nooit verbonden heb gevoeld Theoretisch gezien zijn ze familie Maar praktisch…

Voor hun familie zijn de doden even groot – als toen ze leefden.…

Afscheid nemen is een moeilijk moment. Is moeilijk voor je kind vrouw of vent. Met tranen in je ogen brok in je keel. Hoor je teksten kom terug aub heel. Je weet dat je vrienden en je familie je zal steunen. Maar de komende maanden zou je op je kamaraden leunen. Iedereen zal met beide benen op de grond moeten blijven staan.…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Waarom nu? Ik had het je nog niet verteld. Ik hou van je, heel mijn leven. Al bijna 14 jaar, op mijn vingers geteld. Misschien is het wel goed zo. Je had erg veel pijn. Misschien is het wel goed zo. Je wilde er niet meer zijn. Laat mij maar zo liggen, bracht je hem in. In de stank. In het donker. Het had voor jou geen zin. Maar eens…

Het einde van het leven De strijd zowaar verloren De lijdensweg geboren Voor zij die achterbleven Voorbij die mooie tijd De stukgeslagen dromen Wat had nog moeten komen Het meest dierbare kwijt Maar weggaan zal de pijn De herinnering doch nooit En vergeet niet, ooit Zal men weer samenzijn Dit zijnde in gedachten Is dit nog geen afscheid…

volverwachtingskind in streeppyjama steken transparant grijze haren als monument van slapeloze nacht in jonge vlegeljaren rechtovereind de wereld in grote handen op het feestversierde kleed blauw geaderd kwetsbaar haast getuigen tegenstrijdig streven mijmer ik verdwaasd gravend in herinnering zoals je daar vertederend een gretig levend kind verhalend…

Ik schrijf mijn woorden in het zand En ik weet dat de tijd mijn geschrift zal vervagen Hier schrijf ik de zinnen, die ik niet zeggen kan Want ik weet dat de zee ze wel verder zal dragen Ik wil je wat vragen, neem geliefde en kroost zo nu en dan eens mee naar het strand Misschien lees je woorden van liefde en troost Het zijn de gedachten, uit…

Ik ken mijn oom van vroeger van sporthal zuid en van Ookmeer daar speelde ik als kind handbal die tijd komt nimmer weer Hij groette met een grote zwaai als altijd enthousiast speelde het liefst nog met ons mee de graag geziene gast Nu is hij in zijn hemel kijkend op ons neer vertelt ons het is goed geweest al doet het afscheid zeer…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

je ligt werkelijk keurig opgebaard beste kostuum is je aangetrokken donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken familie en vrienden om de kist geschaard het laatst ritje vangt straks aan kist wordt reeds door je zonen gesloten deksel werkelijk overgoten met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan afscheid doet pijn voor zo…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Men is tegenwoordig volop bezig met het adviseren omtrent de aanmaak van je stamboom, want: familie die heb je voor altijd (niet dus) familie kom je nooit vanaf (wel dus) familie is er altijd en overal (echt niet), familie is er als je ze nodig hebt (van je leven niet) familie, daar zou je op moeten kunnen bouwen, rekenen, vastklampen…

Ik zou toch net zo goed een kind van mijn ouders moeten zijn. Maar het voelt niet alsof ik dat ben, waarom heb jij mij zo laten vallen, heb ik jou wat gedaan waardoor je niet meer in postitieve zin over mij kan praten? Elke nacht denk ik aan je, elke dag ben jij in mijn hart. Waarom heb jij me zo in de steek gelaten? Ik ben toch net zo…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

De abeel zijn loten delen mij mee dat ze nu gaan hangen De berk heeft het begeven toch niet zo alleen Zijn familie is echt totaal in tact gebleven De laatste poging van de herfst tot kleuren Verzand in rottend vies schimmelrijk bestaan Hoewel ook schimmels vrolijk leven geven Is het met het meeste leven dan gedaan En na het afscheid van hun…

Ik herinner mij jou. Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

Haar familie is haar passie haar thuis, Die ik graag bezoek Traan van vreugde. Gezicht als geboorte. Heerlijke knuffel. Maar haar familie is haar passie haar thuis. Ze heeft zwart haar en een vrolijke schaterlach. Ze zoekt het lied van hoop. Stemmen die stralen. Maar haar familie is haar passie haar thuis.…

Ik zag in mijn oude tante De trekken van mijn moeder . En van een oma en een opa, Die ik nooit echt heb gekend . Hetzelfde bloed stroomt door mijn lichaam dezelfde oogopslag gelijkt. De verbeten trekken om haar mond. Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…