Ik grijp alle spullen
aan, het dierbare
familieportret
mijn oude klarinet.
Hetzelfde soort stof
haal ik weg dat al
viel over het verleden.
Het stof der eeuwen
neem ik af, zo blijft
alles bij het heden.…
Met z'n allen bij elkaar,
starend naar een punt,
in gedachten verzonken,
vergeet ik de tijd.
Dwalend door mijn fantasie,
voel ik de stilte
en de spanning
van het moment.
Even is er licht.
De tijd wordt gevangen
in zwart en wit.
Dit moment voor altijd.…
de foto
een vastgelegde
momentopname
uitgekozen voor
een gelijmde plek
in het album
elk van ons wrikt zich los
van het gestolde gezin om
het met eigen ogen te zien
we kunnen elkaar
niet vinden in dat licht
de tijd en die ruimte
zoveel werkelijkheden
waarheden en zoveel
wijzen van begrijpen in
één afdruk…
het gezin vastgelegd in
een momentopname op
een zwart-wit familieportret
uitverkoren voor
een gelijmde plek in
het album
elk kind wrikt
zich los van
het gestolde gezin
met open ogen
kunnen ze elkaar
niet vinden
in het licht
noch in tijd
noch in ruimte
acht werkelijkheden
evenveel waarheden
zoveel meer wijzen…
Dat er geen familieportret hangt maar enkele eenzame foto’s van nu?
Zou je tijd en geduld hebben om te weten wie er achter dit masker schuilt?
Me weten te troosten, de tranen op te vangen als ik huil?
Zou je de eenzaamheid willen zijn als ik me alleen voel?
Zou je durven leven in mijn levensdagboek?…
De oudste zoon presenteert met veel elan;
het (bewerkt) familieportret
van laatst gevierde huwelijksdag
verschijnt onder cadeau verpakking.
En delen met elkaar
oprechte bewondering
familie zo mooi opgesteld!
Oud ritueel wordt uit de kast gehaald
Opnieuw toosten ze voor het plaatje.…
59
Bezig met laden