Alle inzendingen over fases

vriendschap gaat in fases zoals eb en vloed elkaar afwisselt afstand neemt en zich weer mengt…

De blauwdruk van een leven in witte lijnen uitgezet onschuldig nog, zonder weten een onbegrensd iemandsland Tot het leven de fases gaat tekenen een kleurengamma programmeert Vlammend oranje aan de horizon vermengd met bruine nuances van dwarrelend loof schilderen het gemoed Het prille groen doet ons beseffen dat denken in zwart-wit emoties…

heeft u al gezegd de winter is voorbij en dat de lente aan haar dans is begonnen in de wetenschap dat zij de baarmoeder is van iedere vrucht ? dat de zomer een vrouw is van het Rubens model, mooi gevormd en gedurfd om gepenetreerd te worden door elk exotisch wonder? de herfst de ovulatie is van een periodiek verschijnsel met geuren…

------------------------ ------------------------ 0 tot 25 jaar: de opening, zoveel kanten, zoveel tijd op de klok, 25 tot 50 jaar: het middenspel, offeren om vooruit te komen. 50 tot 75 jaar: het eindspel, herhaling van zetten of word je geslagen uit het niets? 75 tot 80 jaar: alles netjes in het houten doosje, al je medespelers gingen al…

Voeten geaard Opzwepende klanken Armen wild zwaaiend De kaken ontspannen Ogen gesloten De angst om te vallen Wankelende benen Steeds weer de controle Fases van trance Het ontstaan van extase De muziek stopt Als een beest ga ik neer Mijn schokkende lichaam Het totale genieten…

ik zag je gaan als deel van de dampkring een wolkje op weg naar de maan gevangen in het jojo-spel van water en nevel in het luchtig en vluchtige onder zons bevel jij speelde als geen ander de drie fases van bestaan liet lopen waar de modus was gaan verdruppelde in mistige tijden liet somberheid oplossend versnijden…

Het gaat me wel aan mijn hart. De pret beleeft een nieuwe start. De omgeving begrijpt mij anders. Zij vinden mij momenteel verward. Ontspannen loop ik mijn doelen af. Langs elke hoek zie ik mijn schoot. Terwijl ik mijn sporen vergeten ben Ligt daar mijn emotie open en bloot. Zij vertellen mijn naaktheid te zien Terwijl ik mij netjes gekleed…

Verzonken in de diepte. Verborgen achter holtes. Verdwaald in de geest. Bedreigd door het heden. Verzonken in de spiegel. Verborgen in gedachte. Verdwaald in de ziel. Bedreigd door het verleden. Bedreigd door geraas. Verdwaald in melodie. Verborgen achter ritme. Verzonken in optreden. Bedreigd door een wereld. Verdwaald in een dal…

Een leven dat ik voorbij zie laag voor laag jouw fases transparant zichtbaar die jij in één moment terug kan geven. Jouw leven in sterretjes in mijn ogen helder als kristal langs mijn wang breekbaar wanneer het de grond raakt.…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

Ik weet van geboorte tot sterven zijn fases te onderscheiden gekenmerkt door eigenschappen en patronen. Fase na fase doorliep ik voorbeeldig - al beweert mijn moeder soms wat anders- en klom ik, tree na tree, op de ladder van voorspoed en geluk en met de eeuwige hoop op een welverdiend einde.…

de dingen zijn niet beter nu ik je ken een plek om te schuilen wordt koud er wordt wat halfnaakt geglimlacht steeds onduidelijker steek je armen uit heel vaak wil ik je niet sluiten toen stortte in viel het glas om toen het leeg was zuur vreet verder dan de motten vreten gaten wat niet is zal hechten niet (room stremt zuur van citroen…

niemand wordt hier zacht gewassen, sterker wel ruiken de zusters is dit het mes nog dit hier is het stoplicht al, de afstap van de illusie kan een ander nu de hand slaan aan, het heft plakt in eigen hand ------------------------ uit: 'Resistent', 2006.…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

wat echte liefde in al haar fases toch omvat als ik je pas sinds kort ken mijn schat hoe kan ik weten ………. wat afscheid nemen is van het leven als dit door mij slechts eenzijdig is bekeken en ik het ook nog niet wens te weten hoe kan ik weten ……….…

pauwen pronkten op jouw toneel Als liefde is zoals een dans, geef me dan die kans Maar excuseer me als ik niet mee met je speel Want ik blijf wachten in de wind Wachtend tot het tij mijn hart verkilt Alleen en onbemind Gevoelens voor de eeuwigheid verspild Tot een nieuwe tijd begint Voor de pijn die pas na eeuwen wat verstilt De fases…

pauwen pronkten op jouw toneel Als liefde is zoals een dans, geef me dan die kans Maar excuseer me als ik niet mee met je speel Want ik blijf wachten in de wind Wachtend tot het tij mijn hart verkilt Alleen en onbemind Gevoelens voor de eeuwigheid verspild Tot een nieuwe tijd begint Voor de pijn die pas na eeuwen wat verstilt De fases…

je bent openbaar je lach is onbegrensd met mijn herinneringen wat jij zo had gewenst nu je straalt in het licht voelen de fases hard met de deksel nu dicht jouw verlichting voelt teder met het zicht op jouw foto tekent jouw glinstering met glans op het voeteneind…