Alle inzendingen over fluweel OR bed OR nacht

de zon gaat onder door donzen randen herfstkleuren vlammen en doven in stille bossen nu is de nacht onze deken van fluweel we hebben een wereld waarin we liefhebben en die niemand ons afneemt…

Rozen waken in de nacht en vouwen hun handen stil en zacht om ’t daglicht te bedanken. Rozen flirten in de nacht met maanlicht en sterrenblauw. Ze snakken met vuurrode vacht naar zon en morgendauw. Rozen geuren in de nacht. Ze tuiten hun fluwelen lippen en houden eeuwig de wacht met één wens: zonnelicht nippen.…

Sluit me op in een donkere kille nacht Hou me met je lichaam in bedwang Zet je nagels in mijn huid en verberg me achter de fluwelen tralies van je haar Kijk me aan en geef me levenslang want dan pas liefje, dan pas ben ik vrij…

Toen de duisternis ingevallen was verscheen een prachtig, volle maan Wij lagen saampjes op ‘t lentegras waarop ze mij liefdevol liet begaan Zingen deed die fantastische nacht gelijk een fluisterende achtergrond Het gras lag als een bed, donszacht in duister vonden we elkaars mond Kussen spraken woordloos zo veel dat meer woorden overtollig…

Het is midden in de nacht. Als fluweel zo zacht worden voorheen harde woorden rustig uitgesproken. Overdag hard en bijna onmenselijk, uitgescholden en belachelijk gemaakt. En je dacht “was ik met mijn zinnen maar ondergedoken.”…

vergaard Geen vogels die nu fluiten Slechts een merel die jouw broodkorstjes spaart De warmte van binnen beleven Als het buitenspook door de lucht rondwaard Een extra aai aan de poes gegeven En haar mand voor de kachel staat Het ontbijt ben je aan het voorbereiden Terwijl zij boven slaapt In de wacht naar andere tijden Totdat hij voor haar bed…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Mijn dochter kan niet zonder haar knuffel En elke nacht gaat ze met ‘m naar bed: die trouwe hond die ze al jaren heeft, versleten, maar toch niet te vervangen Mijn zoon kan ook niet zonder een knuffel Elke nacht gaat hij er met een naar bed en of ie nou een schaapje of een draak heeft, voor mijn zoon zijn ze zo te vervangen…

Mijn dochter kan niet zonder haar knuffel En elke nacht gaat ze met ‘m naar bed: die trouwe hond die ze al jaren heeft, versleten, maar toch niet te vervangen Mijn zoon kan ook niet zonder een knuffel Elke nacht gaat hij er met een naar bed en of ie nou een schaapje of een draak heeft, voor mijn zoon zijn ze zo te vervangen…

Deze twaalfde nacht droom ik van champagne niet in glazen maar over een bruin lijf fluwelen vingers in teder samenzijn strelen zachte huid en donkere haren mooie ogen benemen mij de woorden die ik fluisteren wil en laten duizend vlinders los…

Hoewel je hand van fluweel is, is je hart van ijzer. het wiegt je in slaap om bij je bed te kunnen staan en de waardigheid van het vlees te bespotten. Het steekt de draak met je gezonde zinnen, Legt ze als breekbare vazen in dons.…

de langzame draai gevolgd door fluwelen stilte de lach een grimas op een late avond dansen de herinneringen door de lange sloppenwijken gekweld door oude melodieën het zigeunerorkest speelt tot de laatste gast vertrekt de vuren doven maken de nacht tot wat donker is…

Hij zit met zijn pet Op het bed Rookt een sigaret En in diepste overtuiging Van zijn gelijk Is hij rijk In zijn hart In zijn binnenste Zijn tragiek Het is wereldmuziek Geschreven in de diepe stilte van de kosmos Waar zacht fluweel Op het tranendal Wacht op degene die In de rij van de eeuwigheid Komen zal Geen poort van de hel Maar…

Als we beiden de verste sterren verkennen, geborduurd op het zwarte fluweel van de kosmos, komen we zwijgend uit het niets vandaan, in iedere hand de meridianen van verhalen, opgetekend door een asteroïde, die raast door de ons toegemeten tijd, waarin we ons verbazen en ademhalen.…

Weet je nog naast de kerk Onder de berkebomen Was ik verliefd op jou En jij niet minder Met je zacht fluwelen jurkje Rood met zwarte vlekjes en streepjes wit en zacht wij zoenden en het mos achter de heg smolt tot een zacht bed helaas in de schaduw verkoeling en het rechte pad doofden hartstocht maar liefde bleef tot je Kees riep toen…

hij zoekt haar hij zoekt het op de gracht het portiekje in de nacht hij bromt rood geblomd kom kom nou gauw zijn handen grijpen zoeken haar wespentaille de fluwelen gesp herinnering groeit in zijn val naar tranendal hij huilt ginder roeit een nachtelijk bootje…

je doorprikte haar met woorden felle hagelstenen kerfden een voor een zwartomlijste zinnen in de cirkel van geween een ingesloten schreeuw bedekte jouw fluwelen adem het zachte kleed van dromen gedragen tot de nacht verscheen droge ogen keken achter sterrenruiten toe…

De nachten zijn stil, de veerboten buiten dienst -- iedereen in bed.…

in een andere wereld was ik misschien jong een geboren dichter een vriend een moeder minnares koorddanser iemand anders was ik misschien een verhaal een seizoen spiegel een nacht een vraag iets van een begin een zuchtje wind iets anders was ik misschien glas steen van porselein ijzer van zijde van fluweel van een andere…

U bent de armste mens, al bent u rijk aan goed wanneer u in uw bed 's nachts eenzaam slapen moet!…

In ons bed is het lekker toeven. Het is er warm. Het is er fijn. De nacht is onze warme deken. In bed hoeven we niet bang te zijn. In ons bed voelen we ons als beren. Beregoed. Laat het buitennieuws maar waaien. Wij liggen veilig in ons warme hol. Beddegoed.…

Midden in de nacht op de rand van het bed droomt zij hardop over vroeger toen het verschil tussen dag en nacht nog meer was dan licht en donker oud en nog ouder…

Weer een donder, de vierde keer dat ik mijn bed uit donder. Morgen is het vrijdag, Dan zie ik mijn oma en ze lacht. Flits Donder Ze is weg. duister en daar lig ik dan bibberig naast mijn bed.…

ik legde het horloge onder mijn brede bed nu geurt zij naar stof en slaap in versteende vastgelopen tijd ik heb mezelf in het bed gelegd nu giet de nacht in gips gegoten uren in beelden van de tijd…

boven statige zwarte sparren tegen de donkerblauwe lucht schittert de avondster in fluweel krassen kraaien als vluchtige vlokken deze avond tot grootse weemoed sober afscheid van de kortste dag zij lossen op in deze winterse nacht ‘t metaalblauw hunkerend naar de zon aan het einde van de lange duisternis…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

Ik worstel dan met de beklemmendheid van zo een nacht. Met liefde en met zorg. Waar is het bekertje met water op mijn nachtkastje naast mijn bed? Ze is er niet. En de lichtschakelaar kan ik niet vinden. Mijn benen en mijn voeten zijn verlamd. Ik ben geketend aan de stangen van mijn bed.…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…