Mama,
Hoe ben ik geboren,
bloot of met mijn kleertjes aan?
Kon ik jullie toen al horen?
Kon je mij toen al verstaan?
Uit mijn buik
kwam jij te voorschijn
Helemaal bloot
een beetje rood
En al kon je heel hard huilen
En al deed 't best wat pijn
Toch wou ik je nooit meer ruilen
Wou ik steeds je mama zijn…
kostbaar
kwetsbaar mens
naweeën
van geboortepijn
omlijsten
je gezicht
kom
te voorschijn
hoog opgericht
laat je zien
aan wie
je verwachten
morgen
vandaag
misschien
geef
je krachten
spiegel
van je Schepper
bloei
als een roos…
Blijdschap
droefheid
voor het laatst is het
dat wij met zijn tweeën zijn
mijn lichaam vult zich
met geboortepijn
niets dat nog telt
een minuut duurt een nacht
een hand streelt mijn haar
verlangen geeft kracht
een laatste zucht
een kreet
het einde van een gevecht
teder
wordt jouw warme lijfje
op mijn lege buik gelegd...…
beneden speelt een kind
zijn spel lijkt
doelloos maar
hij lacht plezier
zijn oog en handen
vinden hun vertier
ik zoek de schaduw
van mijn vroeger leven
speur naar kleur in
de herkenningspunten
die rotsen kunnen geven
land in de geborgenheid
van Gaia's schoot
vul haar als beminde
na eeuwen weer verenigd zijn
luwt langzaam mijn geboortepijn…
HET WORDT STIL
Geboortepijnen, in eens stil
mijn naam wordt gezegd
er ontstaat rumoer
het leven biedt zich aan
levensloop, voortgang
geduldig het leven aanvaarden
als een volwaardig mens
het opgelegde juk dragen
in het vooronder is het benauwd
de wilde zee klotst om mij heen
ik wilde alleen zijn
tot mijzelf komen in stilte
steeds…