Alle inzendingen over gedachten OR chaos

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Trompetten schalden en men sloeg de trom, Gejuich weerklonk en luide jubelzangen, Er werden bonte slingers opgehangen En een metalen stem riep vrolijk om: "De trein die het station nu binnenrijdt Is door een vreemde samenloop op tijd!"…

Onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar chaos en pijn in m'n hoofd veroorzaakt door het monster dat migraine heet die me danig van m'n bestaan heeft beroofd en ik dagen niet eet in duisternis gevangen rijg ik de dagen aan elkaar aan bed gebonden als een kluizenaar met bizarre gedachten en slapeloze nachten Maar dan opeens...…

raad niet mijn gedachten als ik naar buiten tuur vaak is het ook voor mij wachten zwijgen lijkt dan mijn beste buur overbruggen van diepte naar een heldere klank is meestentijds afhankelijk van een onzichtbare kracht meestal wordt het beheerst door eenvoud op zoek naar macht of chaos die door aderen jaagt en hard wil vertalen naar…

chaos zijn Maar ja niet iedereen kan dat aan…

mag ik je hand vasthouden want de chaos is zo groot weet heg nog steg kan niemand meer vertrouwen de toekomst lijkt wel dood weet niet eens hoe te beginnen zelfs het eindigen is me niet gelukt heel diep van binnen sta nu met handen leeg maar weet me niet alleen omdat jij ook mijn chaos meebeleef…

op dwaze dagen gaan gedachten jagen hollen hoeven vonken ketsend snel voorbij op hol geslagen in een briesende galop oortjes in de nek ontembaar is de rug gestrekt de vrije teugel is genomen in de dolle jacht op dromen die met verschrikte blikken abrupt door chaos wordt gestopt nog dampen de flanken rollen woeste ogen in paniek…

weerlicht schreeuwt gezichten flikkert schaduw en ontbloot een kille angst duister rolt zwartdonker tegen muren echo's kraken schurend door de nacht schimmen schichten uit de wereld van de geest geluiden klinken harder terug van weggeweest maken barsten in gedachten ideeën exploderen rond chaos staat te wachten woorden spugen…

Vermoeid zoekt de geest naar struktuur in chaos, de rode draad, die van goud moest zijn. Scherven bijeen rapend van wat is geweest, want de wijsheid van gisteren - zo veranderlijk - zou de Wijsheid niet zijn. 'k Wil evenaren, maar geraak verstikt in d' eenvoud van gedachten die niet willen klaren.…

Ingeschonken orde, proevend als een vleugje chaos. Het kopje als de zekerheid, zo zeker als de smaak.…

Chaos in Gennep.…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem me leidt. Altijd voel ik een aanwezigheid, wanneer mijn gedachten zwijgen. Geleerden noemen het intuïtie. Gelovigen geloven in God.…

overspoeld door de chaos van badkamerlicht het zeemeerminnengezicht pakt mijn witte wangen beet ze vraagt me hoe ik heet…

Ieder vers wordt verpulverd door de maalsteen van de chaos in mijn hoofd. Ieder woord wordt uiteengereten door het zwarte gat van de waanzin in mijn ogen Iedere gedachte wordt begraven door de dode aarde van mijn uitgeputte geest. Iedere kracht wordt ontmand door de doelloosheid van mijn weerloos streven.…

de tegenpool van wat zijn schaduw herbergt, in gedachten bezint hij zich op nieuwe heksenjachten zijn ogen spieden almaar, zwart als kool hij is een telg van duistere geslachten omgeven door de stank van het riool…

gangenstelsels staan boven en onder elkaar krioelen lopers de grote hoop vervullen organiseert hun chaos…

Als vogels in een volière twitteren wij erop los voorbij de ruimtelijke barrière in een vrolijke chaos.…

Ik zie mijn gekoesterd ego, dat orde in de chaos schept. Ik zie worstelen en ik faal. Ik verlaat de lege zaal. Het spel gaat door. Ik kijk niet meer. Ik zwijg. Ik hoor. In het theater van de natuur, kijk ik met nieuwe ogen rond. Hier zijn geen gedachten meer. Buiten is wat werkelijk waar is. De reservaten zijn hier overvol.…

Ik ken nog jouw gedachten. Ik weet nog wat je zei: “Geen zorg voor de dag van morgen, dat zien we morgen wel.” Die kalme zekerheid. Die helpt. En ik steek mijn tong tegen je uit: “Lach jij maar jongetje.” Ik doe de lamp wel uit. Antje.…

een pulserend strand in een neon verlichte hemel maan en golven slijpen verborgen gedachten door de nacht geroken verlaten wij opnieuw deze warme progressie onder de sterren chaos ritme en muziek penetreren overal om ons heen fragmenten verdelen als vuurwerk de film achter gesloten ogen langzaam dwalen we af naar dit bezinksel…

Als alle lawaai om me heen Verdwenen is, alle herrie Van de wereld, het woeden Van de verwilderende wereld Stilaan is gaan liggen, Is het eerst nog druk In mijn hersens, gedachten Van heinde en ver, Gestuurd of spontaan Die de chaos van de wereld Nog een tijdlang laten voortbestaan In de woonkamer hierboven; Waarna het ook…

En als dan onze gedachten rijpen aan elkaar en aan hoe het woelt weet dan dat ik weet dat jij bedoelt wat ik werkelijk wilde begrijpen.…

Waterloos zijn Synoniem met chaos In de infrastructuur Op het Zernike Sluiten de scholen Tegelijk om negen uur Massale stormloop Op de bussen richting het centraal station Waar de chaos ook al begon Eeuwen wachten in de wind Voelend alsof Ik me even in een metropool bevind Ach oude bus Ik wacht niet meer Lopend vind ik mijn weg…

als gedachten klaar zijn met dollen en uit gelachen van hun plezier en grollen komt er eindelijk rust in het brein geen activiteiten maar naar een lager energetisch platform en kan de chaos van de dag een paar plaatsen opschuiven in de opslagorde van de dag in de zachte mist van herinnering wordt ik wist morgen weer weten er…

Monsterachtig pikdonker in een uur bereikt chaos van het zaad bijeen geraapt klassieke resten van een doorwoelde aarde daar waar alleen nog gedachten zweven tussen kosmos en universum eeuwige honger gaapt hangend aan de melkweg welke zin heeft dit alles is het muziek wat ik hoor of stemmen van mijn eigen grond waar het zaad begraven ligt…