Alle inzendingen over gedachten OR pijn

Als de tijd je heeft ingehaald en je gedachten zijn afgedwaald, naar het licht dat op je wacht, dan is dat wat de pijn verzacht.…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

ze is er maar ze is er niet haar hart klopt maar ze leeft niet haar niet meer kunnen spreken te lang niet echt iets gezegd haar niet meer kunnen voelen wat ik nu voel is niet echt in gedachten in haar armen in gedachten bij haar zijn in gedachten haar verwarmen maar gedachten doen soms pijn pijn die niet lijkt te verzachten door…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

moment feitelijk gekend ik ga wel over van iets naar het onbestemde niets, van zijn naar vergetelheid, en waar niemand voorrang heeft of zich onderscheid van de ander deze vaststelling doe ik in een vlaag van volle tevredenheid, Het aardse is vaak een verslaving aan macht en eer of overleven van onderdrukking zeker ook ik heb veel geluk en pijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

En als je daar dan bent Zo zonder gedachten Verdwijnt alle aardse pijn!…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

je ontkleedde je gedachte na gedachte ik ontleedde woorden en gevoel ik schrok toen je naakt jezelf in waarheid aan me gaf ontbloot van alle pijn zag ik je jeugd je baby zijn na moeders schoot je kapotte dagen de jaren pijn waarin je liefde niet meer kon verdragen samen hebben we gehaat scherven zijn opnieuw gebroken gelijmd…

Mijn gedachten leg ik aan banden stilzwijgend wil ik mezelf zijn Schepen achter mij verbranden God wat doet dit………..pijn…

De pijn is reeds ondraaglijk, prevelen de stemmen. Met veel esoterische gedachten alom, sidderend van angst; het is effenaf hopeloos.…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem me leidt. Altijd voel ik een aanwezigheid, wanneer mijn gedachten zwijgen. Geleerden noemen het intuïtie. Gelovigen geloven in God.…

mijn gedachten even elders en vergeet mijn pijn eventjes weer maar het meest pijnlijke dat is als men zegt: je ziet er goed uit meid want ze moesten maar eens weten hoeveel pijn ik in werkelijkheid lijd.…

Ik dacht dat de herinnering voorgoed voorbij zou zijn maar toch doen die gedachten nog altijd zo vreselijk veel pijn. Hoe kon je steeds weer zeggen: ik hou alleen van jou terwijl je in gedachten al weer was bij die andere vrouw.…

je ontkleedde je gedachte voor gedachte ik ontleedde woorden en gevoel ik schrok toen je naakt jezelf als waarheid aan me gaf ontbloot van alle pijn zag ik je jeugd je baby zijn na moeders schoot zag kapotte dagen de jaren pijn waarin je liefde niet meer kon verdragen samen hebben we gehaat scherven zijn opnieuw gebroken…

Gedachten gevoelens en belevingen zijn verweven in ons zijn ze komen en ebben weer weg onzichtbaar als de wind maar altijd aanwezig ook in pijn…

, voel je warmte Nagloeien in zwoele gedachten Beelden vol liefdesbewijzen tussen de pauzes Van het geruzie in slapeloze nachten Pijn, voel je gezicht, voel je huid De warmte van jouw gelukkige wezen Een vrouw op en top, ongekend lief en mooi Wiens gedachten alleen ik kon lezen Pijn, voel de ruzies, voel de haat De uren dat wij…

MAN BIJT TANDARTS er komt een man bij de tandarts volledig horizontaal gelegen m'n hoofd wat naar achteren m'n ogen zelf geblindoekt wacht ik af... 2 Vrouwelijke tandarten buigen zich over me heen m'n mond valt open "verder open meneer" ik gehoorzaam martelwerktuigen worden ingebracht "geeft u met uw hand maar aan als het teveel…

Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wie heeft er mij liefgehad? En voor ze 't vernemen…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…

Gebroken gedachten laten mij in verwarring achter als ik zoek naar herinneringen in mijn geest dan weet ik dat er pijn maar ook liefde is geweest alleen nu veel zachter…

ergens moet iemand heb gedacht dat zij had gewacht op de pijn het onechte zijn ergens moet iemand toch weten dat ze wil vergeten hoeveel pijn is aangedaan ergens ver weg is er iets misgegaan ergens verder in haar leven is het haar geven zal ze echt bestaan ergens ver hier vandaan…

Ik zie hoe jij jouw ogen Voorgoed hebt gesloten Een keuze hebt gemaakt Die mij heeft geraakt Ik wist dat jouw leven Je pijn had gegeven Maar niet dat de pijn Zo hardnekkig zou zijn En ben je daarboven Wil je mij dan beloven Om de gedachte te bewaren Dat wij gelukkig waren…

Wat veerkracht kan zijn is als voorbeeld omgaan met innerlijke pijn. Pijn als in verdriet dat soms op gevoel zijn doel niet ziet. Eraan voorbij schiet. Doch met daadkracht en vertrouwen vind het zijn weg om weer te kunnen bouwen. Daardoor worden broze gedachten verzacht en is er weer een toekomst die wacht.…