Alle inzendingen over gedicht OR regel OR verveling

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Onsterfelijke gedichten Zijn soms niet meer Dan vier regels lang.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Slierten nevel vallen uit de hemel ze vallen uiteen, niemand weet waarheen de buik van de poezie zit vol stenen metaforen spatten om je oren Aan de andere kant van de oever ligt de tijd uitgestrekt in het gras ik zie een vlot gevleugelde vogel dichter bij de hemel, ver weg van 't nest Deze stad is een jungle vol gevaar het koude seizoen…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

letterliefde woordwarmte regels die neigen naar poëzie... het gedicht loopt langzaam warm voor leesgrage ogen…

Wil je heel je leven Lopen in het warme licht Samen met je vriendje Als in een mooi gedicht Je nooit meer echt vervelen Verliefd zijn ieder jaar Grijs met mij gaan worden Haar na haar…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

Ik heb, puur uit verveling, mezelf een blanco vel voor de neus genomen. Daar heb ik, om literair te mogen heten, een bestaand gedicht over geschreven. Ze leest toch nooit en zo mag ik me nu poëet noemen.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik hoor de woorden Die klanken zijn geworden, Ik zie je sprekende gezicht; Ik zing de noten die Je mij hebt toegeworpen, Gewoon hier, tussen de Regels van mijn gedicht…

géén vers, géén regels, niets gepend de soep was op, het vers - ontzield - bleef weg ‘t-is waar; het klopt volledig wat ik zeg niet eens wat losse regels - ach het went verbazing, blijdschap: tóch nog iéts gedicht opnieuw, al schrijvend, prozaïsch gezwicht…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Als ik gewoon de letters A tot Z kortom het hele alfabet zorgvuldig neerschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de dingen op 't bureau van links naar rechts zorgvuldig beschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de volgende regel onbeschreven liet, zou dat een gedicht zijn?…

wat is verveling meer dan in gepeins verzonken zijn het is een wachten op iets dat spoedig zal komen bijvoorbeeld de trein die door onbekend oponthoud wellicht wat later aankomt doch soms is oponthoud een onontbeerlijk moment van overpeinzing zoals ik in het begin van dit gedicht al schreef…

Op willekeurige plekken midden in een zin ineens van regel doen verspringen Vullen van de kale leegte met een vage metafoor Rijmen doet het nergens Noem het een gedicht…

Ik ben de baas van dit gedicht Het is aan mij gehoorzaamheid verplicht Zo wil ik dat het niet meer rijmt En dat het raadsels in zich bergt Van opkomst, bloei en ook verval Ik ben de baas van dit gedicht De weemoed in mijn ziel Wil ik in de regels branden Over wat eens was en niet meer is en nooit meer komt of toch weer anders Ik ben…

als een gipsverband heeft de tijd zich om mijn benen geslagen, om mij heen zie ik niets of lijkt alles zoek morgen en gisteren stellen mij dezelfde vragen ook vandaag vouwt zich op tussen het stoffig papier van een langdradig boek zwaar op mijn bureau, waaraan ik zit en zit…

komkommer en kwel tijden van niets slechts denken is iets dat troebelt me wel komkommer en kwel gebogen en gebukt onder het lijden dat mislukt rest nog slechts het verlaten van mijn vel…

O liefste in jouw armen Kan ik me verstoppen Tegen jouw boezem Mijn tijd verdrijven Verveel me liefste Want ik heb ontdekt Als wij vrijen vliegt De tijd en dat wil ik niet Alsjeblieft breng me chagrijn want Met jou wil ik voorgoed gelukkig zijn…

winterdag, verlaat ik mij op de dromenmaker die ik op de helling zag, ‘zeil ik ab ‘ langs versteende gletsjers, om uiteindelijk op het gladde ijs en door het doolhof van mijmeringen te dwalen, scheer ik langs de diepe dalen van goede bedoelingen die aan mijn moed voorafgingen, verstomd in eeuwig zwijgen van een stille wereld en in de verveling…

Ik neig steeds maar weer naar verveling. Aan verveling kun je niets doen. Zo lijkt het. Het is als een handvol wormen in je hoofd. Die niet weg wensen te gaan maar doorknagen. Totdat alle poten onder je stoel van zekerheden doorgeknaagd is. En je ten val komt. Verveling. Die wormen in mijn hoofd zaaien de twijfel. Twijfel aan alles.…