Alle inzendingen over geen frambozen

Diep en dreigend, het zoemen rond de struik: "ónze frambozen!"…

Yoghurt erbij met frambozen. Ik voel je achter me. Draai me om en kijk je aan. Je gezicht dat straalt in de zon. Yoghurt, frambozen, Dieproze en zoet. Geur van vers brood uit de oven, vermengd met in de verte, een vleugje net gedoucht.…

Vermag het mij te doen blozen Kus mijn nippels als rijpe frambozen Laat mij met exotische oliën beroeren Tot een ongekend hoogtepunt vervoeren Schroom niet ongeremde lusten te delen In hunkering door minnekunst te helen…

Van citroenen meer dan van frambozen? Van het kleed van roeken meer dan van het kleed van pauwen?…

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

artritis, artrose, frambozen of was het nou trombose flebitis, bronchitis, tinnitus een fluitje, kost geen cent hernia, angina, nieuwe alinea suiker, vergeet het maar in dagen van kommer en kwel ben ik gestaald en gesteven ruim beladen met historie in de naden van mijn vel…

onder een lantaarn een aansteker aansteken en opgaan in licht tien keer rondlopen langs de utrechtse veer haar hart staat open de paarse vogel heeft haar paarse tasje even vergeten dieprood mijn gezicht frambozen van de buurvrouw hangen voor mijn neus de kinderstemmen na schooltijd in het hofje worden één stem…

Ooit zal er een herfst komen als een kwaadaardige petemoei en alle bloemen en bladeren van ons afnemen, dan zullen ons alleen nog verwrongen takken resten en kussen, koud als bevroren frambozen.…

Korenbloemen suikerbieten Karresporen in het zand Leeuwebekjes langs de rand Violen en vergeetmijnieten Akkerwindes wilde rozen Zwaluwen in snelle vlucht Leeuweriken in de lucht Boterbloemen en frambozen Er resten nog vage contouren van een haast verdwenen land in de nevels van mijn geest die mij stil langs paden voeren aan een oud…

ik een geschikte plek kwam tot rust en maakte een stapeltje het was moeilijk het vuur gaande te houden rook steeg op in noordelijke richting verwaaide beeld, geur, herinnering zeewaarts dansend daalde je op de schuimende golven teruglopend de etsende nietsontziende wind aan mijn handen het laatste restje as later at ik ijs met zoete frambozen…

ik ben een heel klein blaadje tuimel langs tranen naar de grond blijf hangen bij de lente in de stilte van de velden aan de haren van een kind ik ben een krokus vlinder dwarrel met de wind op broos geloof in een zomer vol frambozen waarin ik stop met zwerven op de wangen van een kind ik ben een rozenknopje geur…

Ik woonde op de brug van de frambozen en mocht daar in de nacht de sterren tellen. Ik kon hun aantal in het water lezen. Zij hadden mij voor deze taak gekozen omdat ik verder durfde overhellen dan zij die als de dood de diepte vrezen.…

een geschikte plek kwam tot rust en maakte een mooi stapeltje het was moeilijk het vuur gaande te houden rook steeg op in noordelijke richting verwaaide beeld geur herinnering zeewaarts dansend daalde je op de schuimende golven teruglopend de etsende nietsontziende wind aan mijn handen het laatste restje as later at ik ijs met zoete frambozen…

Als fluwelen frambozen lonken je lippen naar mij Je geeft je kwetsbare pose en lacht je witte tanden vrij Je groengerande ogen stralen zoals een zoete zomerzon Ik volg je bergen en je dalen en wou dat ik je strelen kon Ik kan je mijn passie geven vol van tedere geborgenheid en onze liefde laten leven en stoeiend vrijen zonder tijd…

Plukt in de tuin frambozen, schept uit vrouwenmantels drank en vult zijn hoofd met niets dan kind. Vanavond fluiten in de struiken merels zijn wiegelied en houdt hij de wacht bij giraffen en lieve knuffelberen.…

Weerter vlaaitjes, prinsenappels leverworst en abrikozen boerenzult met pannenkoeken chocolade ijs met room nog één hapje Majesteit U heeft er zelf voor gekozen voor de balkenbrij met spek de koninginnesoep, frambozen Nog één hapje Majesteit nog één klein hapje Majesteit laat nu dat kleine kind niet staan met worsten in haar hand gesloten…

De frambozen, de boomgaard heen. ------------------------------------------- Uit: 'Laaglandse hymnen III', 2003.…

O lippen, rood als rozen en frambozen, Die, kussen ademend, om kussen vragen! O krachtige armen, die mij, moede, kozen Om veilig door 't vijandig Zijn te dragen! O donkere ogen, zachte grondeloze ogen, zó rein als nooit mijn ogen zagen, Ogen, waarin geen sprank is uit den Boze, Maar waar Gods englen d'eigen blik in wagen!…

Ik kus jouw dikke tenen met nagels en jouw beenderige voeten vol pijn en vol vlees als frambozen. Oh lieve meid jouw tenen zijn als dikke regenwormen die uit de natte modder kruipen.…

Lekker smullen van de eerste, rode aardbeien en frambozen. De ringslang aan de kant van de sloot een knipoog geven en met veel genoegen de uien, aardappels en courgettes poten. Genieten van de blatende schapen en de paniekerige kievietgeluiden, de kleurige, tedere bloemen en de kippen met hun rustgevende getok.…

en terwijl dit gebeurde telde ik in stilte dertien pitjes op haar tanden Sindsdien schuilt in mij de brandende behoefte het serum te drinken dat Zomer toen proefde Niet om te ontkomen aan dagelijkse zaken maar puur om te weten hoe frambozen smaken…

Ik heb jarenlang geploeterd met bloemen, aardappels, aardbeien, frambozen, uien, courgettes, rode en zwarte bessen, pruimen, appels, peren, bonen, rozemarijn en peterselie. Na al die jaren staat het volkstuinhuisje op instorten en is de bodem zo goed als onvruchtbaar geworden.…

Voor jou, zeg je. Hier, neem aan. En tot in het kleinste van afscheid leg je een brood neer. Maar, vertraag ik, het geloof in kruimels heb ik begraven. Weet je nog. Onze wandelingen. En alle vogels die lachten. Behalve dan die ene kleine, die droeve die 's nachts in de dennen het koele sterven bezong en mij dan openhartig…

fraaie Frambozeke nu nog een kiempje klein ik geef jou ruimte dan groei jij vast snel en schenk jij vruchten roze suikergoedsmakelijk dan zeg ik zoetjes 'een lust, dank je wel'…

Op mijn pad ligt een bemoste steen Hij ligt daar vast, al duizend jaar, Met bos en bomen is hij één, Ik word hem nauwelijks gewaar, Maar kan er niet omheen.…

Staren in de koude op deze eenzame dag. Het vasthouden van het houden van, van jou, het licht, dat jij steeds weer liet schijnen. Vervlogen in jaren en jaren met ons beiden. Jij gaf jou hart en ik het mijne. Aan het einde van ons pad nemen wij elkaars ziel om voorgoed in liefde te verdwijnen.…

Een mens verdraagt zijn mede Vanuit het perspectief van nu en verleden Dit is een gevoelige balans Ga je over de grens dan loop je de kans Dat je voorgoed wordt gemeden.…

’s nachts zijn alle wolven grijs en willen dat tot elke prijs maar al te graag zo houden ze lopen met hun ogen dicht ’s nachts zijn alle wolven grijs iedereen is dan gelijk iedereen is te vertrouwen of wordt opgelicht ’s nachts zijn alle wolven grijs en huilen dan bij volle maan zien deze voor zonnig aan waar zij haar licht slechts leent…

Geheugensteunkous Onontbeerlijk voor mijn geest Handig hulpmiddel…

Mijn gebed bezit geen woorden Het behoeft ook geen cliche’s Het betreed geen platgetreden paden ‘T is geen gebed van dominees Mijn gebed woont in mijn hart En het spreekt een eigen taal Het is boven tijd verheven Het vertelt een oud verhaal Mijn gebed is eens begonnen Zomaar midden in een zin Het heeft angsten overwonnen Nu zit er weer…