Alle inzendingen over geest OR helpen OR moe

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Beadem mij met je ziel Zo ik weer leven uit blaas Dat bloemen doen bloeien Waar honing uit zal groeien Het zoete van de dag Zal smaken naar maanden van gelach Laat me dromen in je hoofd Zo ik kan ontkomen Aan een eenzaam hart…

We kunnen haar niet redden, niet helpen, alleen toekijken, want we zijn machteloos en de nachtmerrie wordt vervolgd, tot het einde der dagen.…

Ik wil praten met de maan Ik wil stalen met de sterren Ik wil staan met volle handen Helpen dat kind dat in de scherven staat!…

Als het kon zou ik de zorgen voor altijd laten verdwijnen kan ze alleen met je delen het verdriet helpen dragen. Als het kon zou ik de regenboog gaan zoeken en bij je brengen met zijn warme kleuren zal hij je liefdevol gaan omarmen.…

Keer je dus niet van me af, laat mij je nu maar helpen zal de last met je dragen samen is het niet zo zwaar.…

Dus wil je me helpen, als ik ’t eventjes niet meer weet Wil je naast me staan, als ik niet meer kan Wil je naast me lopen, als ik wankel, Wil je mijn hand vasthouden, want ik ben bang alleen!…

Ik wil hulp, ik ben alleen ik krijs, ik trap, ik schop ik roep Help, waar moet ik heen ik huil ik simp ik weet niet waarheen daar waar men altijd en immer terecht kan bij mij met wat dan ook ben ik alleen en intens verlaten daarom zeg ik ik hoop dat iemand me hoort!…

Als ik het even niet meer weet of vergeet denk jij dan met mij mee als mijn lichaam niet meer doet wat ik wil help jij me dan ermee Als ik kijk met een lege blik kijk jij dan mee met mij als alles mij teveel wordt zorg jij dan voor rust bij mij Als ik traag en stijf ben help je me dan om vooruit te komen zodat ik weer op pad kan…

Als ik niet meer kan lopen help me als je kan Als ik niet meer zelf kan eten voer mij dan Als ik niet meer kan praten praat dan honderduit tegen mij Als ik in mijzelf gevangen zit maak mij vrolijk en vrij Als ik niet meer wil laat mij niet verloren staan Als ik dodelijk vermoeid stilval laat mij dan maar gaan.…

De gedachten gaan naar Alles en niets Ik zie dingen Maar het besef is er niet Ik lees woorden Maar de tekst ontbreekt Zinnen dringen niet door Al lees ik ze tien keer Mijn lichaam wil Mijn geest niet Dromen komen Maar ik beleef ze niet Ik moet rusten Maar ik ben ongedurig Ik ben moe Maar slapen kan ik niet.…

Ik zou je zo graag willen helpen, maar eigenlijk weet ik niet hoe. Misschien door eens even te zwijgen, want praten, dat maakt je zo moe. Je hebt me nog laatst, toen ik belde, je vragen en zorgen gezegd en zonder het antwoord te weten heb ’k stil weer de hoorn neergelegd.…

Je wilt schoppen, schreeuwen en slaan je bent zo ontzettend boos je wilt alles doen om te helpen maar je staat helemaal machteloos.…

‘in de schaduw van de wind’ kijk ik naar ‘het labyrint der geesten’ en ‘het spel van de engel’ dat me als ‘de gevangene van de hemel’ dwingt het van buitenaf te bekijken maar wat mij het meeste stoort in wezen is dat ik niet zelf mee kon helpen zoeken het toch wel intens mee beleefde door het allemaal te lezen in de romancyclus ‘Het…

alles dat beschadigen kan Het diepste dat mijn ik genoemd wordt Daarom vraag ik hulp aan jullie Die vakmensen zijn en deze Patronen herkennen, en mij willen Helpen deze te doorbreken…

Als bij een onverwachte stilstand Van een slaande klok het raderwerk wordt geremd Zo voel ik mij het lijf nog door de geest getemd Dan worstel ik met mijn herinneringen Achter mijn bureau Over de loop der dingen Uit mijn jeugd En over tijd en Eindigheid En droefheid die ik op mijn schouders weeg Dan ben ik moe en leeg en toch doet…

Ze vroeg me haar te helpen smekend keek ze mij aan haar wanhopige blik kon ik niet verdragen en ik heb haar laten gaan Ze is ziek, zo ziek en moe van al dat vechten ze heeft zo moeten knokken loslaten is een van haar rechten Zij keek me aan met grote ogen Ogen vol verdriet Ik heb haar wel los gelaten maar mij loslaten kan zij niet…

Mijn hart bloedt Verscheurd door verdriet In mezelf, woede woedt Tot recht geschiedt Ik moet schuld bekennen Dat ik jouw last niet verlichten kan Verdriet temmen… Een gebroken man Niets helpt, niets baadt Woorden betekenen niet Alles schaadt Bedwongen door verdriet Ik doe wat ik doe Maar help niet Triest en moe Overstelpt door verdriet…

Het lijkt alsof alles me tegen zit, een soort drijfzand. De onzekerheid en pijn, ik zak steeds verder weg, tot er een tijd komt dat ik geen lucht meer krijg. Het begon twee jaar geleden, jij zei: ga je mee even een stukje wandelen. Maar wat bleek? jij bedoelde wat anders, en ik zei nee! Maar jouw ogen zeiden genoeg, ik had niks te willen…

HELP bel 112, red me, 't is hier niet pluis, daar loopt er weer een,'t is een M U I S…

Geef mij iets om voor te leven Verstrek me houvast, zekerheid Meer mag ik beslist niet wensen In deze nare, rotte tijd Geef het minst dat je kan missen Doe een medemens plezier Die doelloos hier staat rond te zwalken Heel ver weg maar nog steeds hier Toon wat van je mededogen Met een geste, een gebaar Ik weet niet waar ik het moet zoeken…

Als ik je kon helpen dan zou ik dat doen met mijn luisterend oor en een troostende zoen als ik je kon helpen en je liet me toe dan hielp ik je zoeken naar het "waarom" en "hoe" als ik je kon helpen want ik ben echt bereid met je te praten en te zwijgen tot in de eeuwigheid als ik je kon helpen met je pijn en verdriet ik zou er…

Het moest er ooit natuurlijk eens van komen: Bezoekers en bewakers staan te geeuwen, Terwijl dat mens om aandacht staat te schreeuwen, Geen wonder dat ze dus wordt meegenomen. Getuige is de halve Noorse natie: Dat is nog eens een Oslo-confrontatie.…

Ik wil Ik wil lachen, ik wil huilen Ik wil voelen Ik wil leven voordat ik doodga Ik wil gewoon een beetje gelukkig zijn Is dat teveel gevraagd? Waarschijnlijk wel Vraag ik het de verkeerde, God? Moet ik het aan mezelf vragen? Dat doe ik ook Maar waarom geef ik dan geen antwoord Ben ik niet thuis? Staat mijn antwoordapparaat aan met steeds…

Voorgoed nooit meer niets te hopen niets te verwachten alleen de duisternis die wacht op mij totdat ik zeg ik kom nadat ik heb geschreeuwd om hulp maar niemand die me hoort.…

iedere dag een gevecht iedere dag weer die strijd iedere dag weer zo moe iedere dag weer geen zin wanneer houdt dit op wanneer zie ik de zon weer wanneer stoppen die tranen wanneer mag ik weer lachen hoelang nog die nacht hoelang nog dit niets hoelang nog dit onbegrip hoelang nog deze ellende moet ik er dan maar mee stoppen moet…

Want die ene dat ben jij Mijn gevoelens voor jou zijn eindeloos Help me Red me van deze eenzaamheid Help mij het licht weer te zien Want jij kunt dat licht terugbrengen Je bent verborgen in mijn hart Maar ook mijn hart is donker en zwart En jij bent de enige die het licht kan terugbrengen in mijn hart Asjeblieft help me……

Nu weet ik, je kon het niet helpen, en dat je 't zelf ook heus betreurde. Het heeft mij uiteindelijk gevormd tot de persoon die dit schrijft. Een persoon die soms met moeite in dit leven overeind blijft. Alcoholisme was de ziekte waar jij jaren onder leed. En de oorzaak van veel ellende die ik m'n leven niet vergeet.…

Deel nimmer In mijn lijden Bevestig geenszins Mijn verdriet Sla een arm slechts Om mijn schouder - Steun en hulp - Meer vraag ik niet…