Alle inzendingen over geestesoog

De traan die zilte treurnis kleurt oud zeer wat in ’t geweten zeurt Nu bladerdek de slapen van de lentebloem beschermt en wintervorst zich over ’t land ontfermt met sneeuw en ijs als wapen De dag tekent zich schuimig af in grijs getooide wolken Hoe zal zij ooit haar fel gemis naar iets subliem vertolken Hij rendert met zijn geestesoog…

of wat daar nog van over is, en te licht met ervaringen wordt gekleurd en maakt dat ik stik, mijn geestesoog ter ver vooruit blikt op een oneindig doel gericht, wat niet te halen valt, of val ik terug in dat er niets is gebeurd in een golf van overmoed, onverlicht door de essentie wat ons drijft en schreeuwen vergeten schaduwen ons…

Ja, nog éénmaal mijn vroege kinderjaren voor mijn geestesoog te doen beleven om tenslotte voor de allerlaatste maal mijn ogen naar de verre, blauwe lucht te laten gaan.…

zomaar kan verklaren Er welt iets in me op, wat is het, hoofd wees even stil Relax, ik concentreer me op een innerlijke schil Bloeit daar, vlakbij m'n middenrif, een onderwater-varen En zweeft er langs die klier een kreeft met opgeheven scharen Glijdt tussen de organen door een waternimf omhoog Impressies worden beelden, kleuren voor het geestesoog…

Een oorlog zo wreed, zo verschrikkelijk wreed Kapotgeschoten levens, een vloedgolf van leed Wat is de reden voor vernietiging en geweld Wie is het die mij de echte waarheid vertelt De beelden blijven zweven voor mijn geestesoog Dodende tanks, hun lopen dreigend naar omhoog Bange mensen, de handen hoog boven hun hoofd Angstige burgers, van…

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

Ik word bereden door een stromende geest; ik shake, rattle and roll terwijl een honingzoete woordenvloed naar buiten rolt als voorgelezen van een overspannen autoque voor mijn geestesoog.…

O JPA, Jean-Pierre Ami, Waar waart gij met uw geestesoog Rustte iets in 't boze oog Van 't peilloos diep van uw gemoed? O JPA, mon chèr ami, Welke kleuren, welke menie Mengde u met euvelmoed In 't labyrint der Alchemie?…