Alle inzendingen over gehandicapt OR eenvoudig

ik wil voor jou gewoon wat zachtheid en warmte zijn maar eenvoudig is soms lang niet zo simpel als het lijkt want zelfs de mooist gekunstelde woorden kunnen geen uitdrukking geven aan de wonderen van een hart…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

Ik denk veel aan het meisje uit het kamp in Guantánamo ze is een bloem tussen de bloemen een berg in de bergen, ze leeft en hoeft nooit ergens heen Daar zingen vogels in de palmen een beek stroomt door het dal het water blinkt zachter dan goud en zij is een witte roos in juni en in januari Van haar wil ik zonnenstralen dichten in het…

Hoe mooi de eenvoud soms kan zijn, hoezeer zijn kracht mijn hart beroert, dat blijf ik graag bezingen. Hij die me keer op keer vervoert naar 't hart van alle dingen...…

Ik kwam voor jou, niet voor het hout dat je me laat betasten, gladgeschuurd met hier en daar een scheur goudgevoegd -- de eenvoud-schoonheid van het lied van de tijd op de luit van het leven, jouw leven Je laat me de kiekjes zien en rekt de avond, je rekt je uit tot het welterusten in de gang In het logeerbed streel ik het hout van jouw…

naarmate de tijd vervaagt verdooft de oorzaak als ook nog het denken vertraagt begint de eenvoud zijn taak…

zacht terwijl langzaam de zon verdwijnt tot slapends allengs toe moe daarvoor lees ik even bij kaarslicht gedichten van Adriaan Roland Holst hij geeft mij voedend zielengewicht in woorden die zich verbeelden en herken het leven in mijn gezicht ik gooi een steen in de vijver zo zie ik nog amper mijn levensijver nu op zoek naar de kern van eenvoud…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ben je verstandelijk gehandicapt Dan kun je best de crimineel uithangen Omdat geen mens wat met je aan kan vangen En jij dus elke keer een vrijbrief hebt. Vandaar mijn raad: Houdt oom agent je aan, Doe of je gek bent en hij laat je gaan.…

Jij wordt hooguit 30 En ik, ik leef te lang Mijn leven mooi en prettig Dat van jou een martelgang Ik wil graag anders zijn Anders dan de rest En jij wil graag het hetzelfde zijn Maar jij bent gehandicapt…

Wanneer ik met een blinde de straat op ga, omdat hij leren moet zijn weg te vinden, kijkt iedereen mij na. Dapper loopt hij daar, tastend voor zich uit, met zijn rood/witte stok om lijnen mee te voelen, dan hoort hij een geluid. Een vuilnisemmer tikt hij aan, dus moet hij er omheen, een hek met uitgestoken plank, onnodige obstakels…

wie wil er nog wat van weten van die gehandicapte vent geen vrienden geen sociale buur z’n vader en moeder kwamen nooit meer liever doen alsof je hem niet hoort en dan hopen dat hij jouw perfecte leventje niet verstoort alleen was hij niemand bevestigde dat hij nog leefde het enige wat ze zeiden was dat het er stonk omdat hij al drie…

met een traplift terzijde gestaan door twee bloedmooie meiden bestijgt de jonge coureur van die knalrode wagen het erepodium de tot een hoogtepunt gebrachte champagne beneemt ons het zicht op zijn shirt met daarop de naam van een bekend sigarettenmerk dat zal hem door zijn sponsor niet in dank worden afgenomen net zoals die kleine hapering…

ik heb die ogen gezien, groen als de zee ze had geen been om op te staan maar danste met schelpen in haar hand en in de diepte van haar ogen zwom een zeemeermin naar sprookjesland…

Gehandicapten willen protesteren: Leg grappen over ons toch niet aan banden Wij willen graag dat jullie ons afbranden Dat vinden wij veel leuker dan negeren Maar hoe goed jullie ook op ons gaan vitten Wij blijven bij het eindapplaus mooi zitten…

Gehandicapten willen protesteren: Leg grappen over ons toch niet aan banden Wij willen graag dat jullie ons afbranden Dat vinden wij veel leuker dan negeren Maar hoe goed jullie ook op ons gaan vitten Wij blijven bij het eindapplaus mooi zitten…

Een mens , koud van buiten een warm hart van binnen kan zo liefdevol zeggen ik wil je beminnen. Een mens ,warm van buiten maar zo koud van binnen zal nooit met veel liefde iets met jou gaan beginnen. De kou die van buiten straalt wordt verwarmd door het hart, de kou die binnen huisd leeft misschien met veel smart. Duidelijker…

Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt; Daar de bloeitak over hangt. Leid mij tot uw klein gezin, Als een trouwe jonger, in; Doe mij, luistrend naar uw mond, Waarheids echte leerling kond.…

Liefde is eenvoud De eenvoud van gedeelde pijn om geluk dat niet mocht zijn en iets moois dat niet mocht bloeien. Liefde is eenvoud De eenvoud van totale verwarring gevangen in één hart, een hart dat zichzelf niet kent.…

Zoals het was was het voor mij dan toch illusie domme dromen een kans om uit de val te komen die niet kan sluiten om het woordje wij en in die val die jou benauwt waardoor ik nu geen wij meer zeg heb jij mij dus eenvoudigweg veroordeeld tot het enkelvoud…

Wat ik zou wensen als de laatste avond niet meer terugkeert is de droom die ons bemint en zegt wat we geloven is wat we altijd met onze liefde verbinden…

Enkel een eenvoudige aanraking zou genoeg zijn Om me vlinders te laten zien in de winter.…

Ik voel m’n ziel verwant met kleine simpele dingen, Die op ons wegen staan als bloemen van het veld… Verdoken in het gras, door weinigen geteld… Al dragen z’in hun kelk de zoetste zegeningen. ‘k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt Vanuit uw moeë mond, die luttel woorden vindt: “ Goênavond…, lieveke, goênacht…, m’n zielekind.”…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

Wat elk behaagt op d’ eerste blik En aantrekt op den duur, Is Eenvoud, wars van kwik en strik, Is Eenvoud en Natuur. De Schoonheid spot met elk sieraad, De Waarheid evenzeer, Zo ’t eerbaar hart het reeds versmaadt Het vrome des te meer.…

Vaak gaat het om de simpele gebaren het schillen van de aardappels en de dikte van de schillen in het kritisch oog van een moeder die het, omdat ze ouder is altijd beter weet De spetters die je maakte bij het laten vallen in de met water gevulde, grote, zwarte pan waarin het heelal zou kunnen passen omdat er zoveel ruimte in het niets is…

Een kribbe was Zijn “huis”, maar toch was Hij God gelijk, was bij de eenvoudigen thuis en vond de mensen belangrijk. Eenvoud was Zijn kenmerk maar toch almachtig groot. Hij deed Zijn verlossend werk en redde mensen uit de dood. Nu, hoog verheven in de hemel, wil God eenvoudigen gadeslaan.…

ik wilde weer ademen zo- als vroeger ik dat deed, vrij als een kind in de zomer al kies ik liever voor de lente. ik wil niet voor me zelf spreken, maak het wat algemener. ik ben goed in verbloemen, de warme inborst klopt doods in mij, als ik mag zeggen dit zo. Wat is dit voor ongerijmdheid, de mens is toch gemaakt om te blazen…

jouw openheid geeft mij alle ruimte meer heb ik niet nodig…