Alle inzendingen over gekwetst OR schaamte OR werk

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De mens de maat van alle dingen volgens Lina langer dan ik van nature neerkijkend op mij kort en dik. Maar als ze naast me zat leek ze haast even groot voelde ik me een paar wilde dat ze me aanbad tot ze opstond rechtop dan schaamde ik me rood.…

Basisbegrippen die Mij het leven Bijkans onmogelijk Maken: heb schuld Aan alles dat mis Is in deze wereld - Elk verloren kind Dat bij mij verhaal Komt halen vanwege Het leven dat hij Dankzij mij verloor - En schaamte, gewoon Naakte schaamte dat Ik er toch waag te zijn Onverdiend, maar toch, Weggehoond, weggekeken Om de…

een storm van feitenrelaas, die van roerend mee eens de kraters van acne, open deur, zonnevlekken maskeren, Men Moet. breukvlakken ter ziele het zilte vuur uit de ruimte, waaier van herwonnen puin achtergelaten in geboorte, dichtgegroeid na verloop de geopende muren van huisraad op straat een uitgetreden naaktheid ten toon…

Ik schaam me zo, voor mijn haren. Waar vroeger haren groeiden, waar ze horen, groeien nu schaamharen, in mijn neus en uit mijn oren.…

Ze trekt haar jurk op tot haar gezicht en houdt het -- beschaamd verborgen.…

avond komt het meanderen van wanen zang van verloren tranen het eerste maanlicht mild in beschaving van het verlangen naar eenvoud van de dood u brengt het dichtbij uw bruin verdorde gras deprimerende schaamte door u heb ik mijn kompas verloren.…

Is het zonde dat er mensen om mij geven Waardering voor mijn zijn Niet langer angst en beven De schoonheid van mijn brein Is het erg te worden begrepen Terwijl de uitleg niet bestaat Geen vertrouwen in iemands strepen Omdat het nergens op slaat Er is niemand gevonden die boven mij staat Want ik houd niemand klein Iedereen is even belangrijk…

Bloeien de rozen zonder blikken of blozen van kleur verschoten.…

kun je even het stil afvlakken de avond verpakken in geheugenverlies ik raapte mijn tranen van de grond en plakte ze op mijn wangen zodat niemand ze meer kon vangen zodat niemand ze meer vond doe maar snel, doe maar gauw voordat de ochtend op me valt voordat ik mezelf bedelven zal morgen…

Het is slechts kapot, maar niemand heeft iets gezegd -- dat is het erge.…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…

Eikel! trut! toen nu haar hem... uw bekentenis loopt, want mijn vragen blijven haten, tot de hagelwitte lijnen mijn contouren vervormen, door mens en wij onteerd ik prik zonder naalden door hoofd en blik verdoofd en de kleur van liefde gitzwart rood kapot zullen ze verklaren op momenten dat ik mijmerend benaderen wil en moeizaam…

Mijn kin steunt op mijn hand Rodin’s vereeuwigd beeld is elke dag te zien maar ogen zien dan niets het brein tast in de nacht actief als het niet weet de voorhoofdrimpels zijn na jaren diep gegroefd en kennis schaamt zich rot…

voor eeuwig met elkaar verklonken jong mens je wordt er niet goed van zo vroeg over je graf heen de boel te vernaggelen niet alleen de nagel van je eigen doodskist te willen zijn…

Psoriasis is de naam een ziekte waar ik mij voor schaam mensen zitten je aan te staren wat heb jij nou daar tussen je haren schilfers ze zitten overal eigenlijk moet je zeggen het interesseert mij geen bal lichttherapie het is een wonder mijn huid is weer een stuk gezonder ik voel mij weer schoon, ik mag er weer zijn maar als het terug…

Ik geniet in schijnbare schaamte, Ik lach alsof het niet mag, Mij onbewust van haar gevoelens.…

laat ieder met zijn eigen schaamte…

Oceanen vol liefde, kunnen haat, niet wegspoelen.…

mag ik je ongeschonden raken waar ogen en haken zijn ingestudeerd het kind heeft geleerd om netjes te leven geen geheim bloot te geven ingeprent is de schaamte die dat gevoel onderdrukt zij breekt jouw vrijheid onthoudt je geluk ga van jezelf weer houden ik wil je zo raken dat wij alle ogen en haken achter ons laten…

Een koud gevoel dat zich in de menselijke ziel verborgen houdt Een gevoel van walging, van argwaan en van zelfhaat Een koud gevoel dat zich verbergt in de schaduw van eer, trots en glorie Een gevoel dat onzichtbaar wil zijn, maar dat niet is Een koud gevoel van onmacht, dat de macht over de meester neemt Een gevoel dat ontstaat, wanneer…

in de stilte hurk jij neer en wacht tot het rode avondlicht zich langs de hemel spreidt ik zie de beklemming op je gelaat en hoe de blos je wangen verlaat…

Als ik denk aan de mannen, vrouwen en kinderen in oorlogstijd, dan is er een gevoel  van schaamte. Ik heb de mogelijkheid  om me rot te voelen in vrede en in een welvaartstijd. Ik heb meer dan genoeg  te eten, warmte en een dak boven mijn hoofd.  Ik kan slapen zonder de reële angst dat iemand mij van het leven berooft.…

Zij staart in de spiegel een puist ontsiert haar gelaat frustraties maken zich meester van het nog jonge puberbrein Onzekerheid krijgt macht zij twijfelt en vraagt zich af 'Ben ik wel goed genoeg?' stilte is het antwoord Een beugel bedekt haar tanden nog een halfjaar te gaan dan kan zij eindelijk eens ontspannen weer lachend in het…

Niet gekwetst en niet bedrogen Zonder vechten, zonder pijn Soms zo moeilijk te geloven Dat liefde zacht en mooi kan zijn…

Tussen eenzame harten onbegrepen anderen begrijpend met aandacht, mijn wachtwoord de hoofdsleutel in mijn genen Spartelend deed ik het al verder kon ik nog niets als baby, als volwassene zou niemand het moeten afleren zou niemand het moeten opeisen wanneer hij zich gekwetst voelt door gekwetsten, verongelijkt door de wereld van schijnvolwassenen…

Na een vakantie van een week of zes Gaan binnenkort de scholen weer beginnen En komen dus de leerlingen weer binnen, Maar die zijn dan totaal niet bij de les. Die zijn, van hun vakantiewerk doodmoe, Meteen al heel hard aan vakantie toe.…

verbaasd kijk je me aan met je mooie bruine ogen zwijgend gekwetst een diepe zucht een traan het is voorbij al wil ik het zelf niet…